De UEFA is boos. De Europese voetbalunie eist solidariteit. Omgekeerde solidariteit. De kleintjes moeten solidair zijn met de groten, de rijken, de machtigen. De Jupiler League mag er geen punt achter zetten, want in Italië, Engeland, Spanje, Frankrijk en Duitsland moet er desnoods tot in september gevoetbald worden. Anders dreigen de topcompetities honderden miljoenen aan tv- rechten mis te lopen.
De Pro League heeft de enige juiste beslissing genomen en is een voorbeeld voor heel Europa – dat ik dit nog ooit zou schrijven. De reactie van de UEFA bewijst alleen dat voorzitter Aleksander Ceferin naar de pijpen danst van Andrea Agnelli. De voorzitter van de ECA en Juventus, de kampioen van het zwaarst getroffen Europese land, denkt nog altijd dat het over enkele weken of maanden weer business as usual is. Wat een schrijnend gebrek aan empathie.
Het standpunt van de Pro League zal navolging krijgen. In Nederland willen de topclubs Ajax, AZ en PSV er vroegtijdig mee ophouden. De voorzitter van Brescia liet weten dat zijn team dit seizoen niet meer in actie komt. In Schotland wordt er over een stopzetting gepraat en in Frankrijk is de regering blijkbaar van plan een herneming van de competitie te verbieden. Bovendien wordt het verlengen van spelerscontracten tot na 30 juni door veel sportjuristen een contractueel mijnenveld genoemd. Wat met een speler die zijn contract met enkele weken verlengt en in die periode geblesseerd raakt?
De wereld zal nooit meer dezelfde zijn. Het voetbal zal nooit meer hetzelfde zijn. De bubbel is gebarsten. In Engeland wordt zelfs door ministers gediscussieerd over wie de rekening moet betalen: de miljonairs, de voetballers, of de miljardairs, de eigenaars. Wat werkelijk van de pot gerukt is, is dat de belastingbetaler er moet voor opdraaien. Dat Waasland-Beveren en Cercle Brugge hun spelers tijdelijk werkloos hebben verklaard, is een regelrechte schande. Dat is twee keer profiteren van de sociale zekerheid. Maar wat dan gezegd van Europees kampioen Liverpool, dat hetzelfde deed met zijn niet-voetballend personeel. De legendarische ex-manager Bill Shankly, een notoir socialist, keert zich om in zijn graf.
Alle stakeholders moeten tonen een hart én een voetbalhart te hebben.
Iedereen zal een bijdrage moeten leveren en solidair zijn. Spelers (net zoals alle grootverdieners, ook buiten het voetbal) zullen financieel een stap terug moeten zetten. Maar ook de miljardairs die een club bezitten. De sponsors, die als de bal straks weer rolt, extra aandacht zullen krijgen. De tv-zenders, die – zoals Telenet – hun abonnees laten doorbetalen, maar vinden dat ze hun geld moeten terugkrijgen. Alle stakeholders moeten tonen én een hart én een voetbalhart te hebben.
In plaats van dreigementen te uiten, moet de UEFA – samen met de FIFA – naar oplossingen zoeken voor het hele voetbalbestel, de grassroots en het amateurvoetbal op kop. Om te beginnen kan er al heel wat geld gerecupereerd worden als de bobo’s bij buitenlandse wedstrijden en congressen in een viersterren- in plaats van een vijfsterrenhotel logeren. Ook de dagvergoedingen zouden wat realistischer kunnen.
De internationale sportbonden moeten echter veel meer doen. De Spaanse premier Pedro Sánchez pleitte dit weekeinde voor een nieuw Marshallplan, het economische hulpprogramma van de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken om West-Europa na Wereldoorlog II herop te bouwen. Het Europese voetbal (en het wereldvoetbal) heeft straks ook een Marshallplan nodig om er weer bovenop te komen. De FIFA heeft een reserve van 2,7 miljard dollar, de UEFA strijkt jaarlijks 3,8 miljard euro op aan tv- en commerciële inkomsten. Voldoende middelen om het voetbal nieuwe zuurstof te geven. In plaats van dreigementen heeft het Europese voetbal leiderschap nodig.
