‘Het belangrijkste voor ons is ons gezin’

Rafaella Szabo (30), alias mevrouw Witsel, legt zich toe op fotografie en heeft een ongelooflijke zin voor avontuur. Zo zal ze in september meedoen aan de Rallye Aïcha des Gazelles in de Marokkaanse woestijn voor het goede doel. Gesprek met een ondernemende vrouw én moeder.

We waren verondersteld om van 19 tot 23 maart deel te nemen aan een etappe van de Rallye Aïcha des Gazelles du Maroc waar we – ongetwijfeld – een fijne tijd zouden beleven met andere deelnemers en in het bijzonder met Rafaella Szabo Witsel. Het COVID-19-virus besliste er anders over en we bleven thuis. Ons avontuur met Rafaella werd in eerste instantie herleid tot een interview in Luik, maar ook daar gooide het coronavirus roet in het eten. De week van onze geplande ontmoeting werden alle niet-essentiële verplaatsingen verboden. Dan maar telefonisch en via mail…

Hoe beleven jullie deze coronatijden? Heb je enig advies voor de mensen?

Rafaella Szabo: ‘Ik denk dat geduld het sleutelwoord is. We hebben het geluk om een huis met een tuin te hebben en hoeven dus niet te klagen als we naar de mensen kijken die in een appartement van 50 vierkante meter zonder balkon wonen. Verder is het belangrijk dat we allemaal goed de instructies volgen, onze handen goed wassen, contact vermijden en thuis blijven. Het is van primordiaal belang, dus ook ik wil iedereen oproepen om zich daaraan te houden.’

Vind je het leuk dat Axel dezer dagen thuis moet trainen?

Szabo: ‘Of hij nu thuis of in de club traint, verandert niet echt iets voor mij. Voor Axel zelf is het natuurlijk veel gemakkelijker wanneer hij op de club kan trainen waar hij alle faciliteiten ter beschikking heeft en waar hij met een fris hoofd kan trainen zonder schreeuwende of rondrennende kinderen rondom zich. Het moeilijkste is de twee meiden de ganse dag bezighouden.’

Rallyrijder

Als alles goed loopt, zal je in september deelnemen aan de Rallye Aïcha des Gazelles du Maroc. Hoe ben je daartoe gekomen?

Szabo: ‘Ik kende het concept totaal niet. Mijn vriendin, weddingplanner Rachel Licata, haalde het vorig jaar tijdens onze kerstvakantie in Dubai aan en vertelde me dat ze ervan droomde om er ooit aan deel te nemen. Ik was getriggerd. Het idee speelde een maand lang door mijn hoofd en uiteindelijk vroeg ik aan Rachel om mij wat meer info door te sturen om zo in detail te kunnen kijken waarover het ging. Ik was meteen verkocht. Ik ga graag nieuwe uitdagingen aan en probeer zo mijn grenzen te verleggen. Rachel en ik kennen elkaar heel goed, dus we moesten niet lang nadenken over wie er rijder ( Rafaella, nvdr) en wie corijder ( Rachel, nvdr) zou zijn. Hoe we alles zouden organiseren, kwam heel natuurlijk.’

Axel is peter van jullie team voor de Rallye Aïcha des Gazelles?

Szabo: ‘Dat klopt. Het was voor ons de logica zelve dat hij dat zou worden. Hij is tenslotte een gekend, publiek figuur en heeft ons geholpen om info over ons avontuur te delen via zijn sociale media en zo sponsors te vinden.’

Je zal deelnemen in een aangepaste Suzuki Jimny. Waarom een Suzuki?

Szabo: ‘We waren op zoek naar een rallyauto en kwamen zo in contact met Suzuki. Rachel had aan iemand die ze daar kent over ons project verteld. Het idee om met een aangepaste Suzuki Jimny te kunnen rijden, beviel ons meteen.’

Met welke auto rij je momenteel? Ook een SUV?

Szabo: ‘Ja, met een Mercedes SUV. Hoe raad je het? ( lacht) Ik ben vaak onderweg en pendel veel tussen Duitsland en België, meer bepaald tussen Dortmund en onze familie in Luik. Meestal zitten de kinderen dan op de achterbank. Het hoeft niet gezegd dat je als ouder dan een wagen wil waarin je je veilig voelt en die ook nog eens goed baan houdt.’

Goede doelen

Jullie zullen aan de rally deelnemen ten voordele van de liefdadigheidsinstelling ‘Tous Ensemble pour Léa’? Waarom heb je voor dit goede doel gekozen?

Szabo: ‘We waren op zoek naar een goed doel dat ons na aan het hart licht. Vanuit onze moederharten wilden we absoluut kinderen helpen. We kennen het geval van de kleine Léa al heel lang, en de stichting kwam meteen bij ons op. Léa werd geboren met een zeldzame lever- en nierziekte. Toen ze vier maanden oud was, kreeg ze een deel van de lever van haar vader ingeplant. Maar toen ze 1,5 jaar oud was werd een terminale nierstoring vastgesteld. In afwachting van een niertransplantatie, maakt hemodialyse deel uit van haar dagelijkse leven.

‘De vereniging Tous Ensemble pour Léa zamelt geld in voor kinderen in afwachting van een transplantatie. Orgaandonatie redt immers levens. Het is iets wat ons allemaal het ene of andere moment kan overkomen en waar we soms te weinig bij stilstaan. Mensen die meer over ons project te weten willen komen, kunnen onze site www.2rdegazelles.com raadplegen.’

Wat vind je van Common Goal, het initiatief van de Spaanse voetballer Juan Mata die mensen in de voetbalwereld wil aanmoedigen om 1 procent van hun salaris te doneren aan liefdadigheidsinstellingen?

Szabo: ‘Ik heb er nog nooit van gehoord, maar in elk geval vind ik het een interessant initiatief. Het is algemeen geweten dat er in de voetbalwereld veel geld omgaat en mocht iedereen slechts 1 procent van zijn salaris doneren, dan zou dat een heel groot verschil maken en een grote hulp zijn.’

Je zal tijdens de Rallye Aïcha des Gazelles in de Marokkaanse woestijn overnachten in tenten met gedeeld sanitair. Zal je je warme bad niet missen of ben je meer het avontuurlijke type?

Szabo: ‘Het ene sluit het andere niet uit: ik ben enerzijds dol op mijn bad, maar anderzijds zeer avontuurlijk. Ik kijk er echt naar uit om deze unieke ervaring in de Marokkaanse woestijn te beleven en uit mijn comfortzone te treden. Ik hou ervan om iets nieuws te leren: parachutespringen, slapen in een tent in het midden van de Serengetivlakte, … Het zijn zaken die ik in het verleden heerlijk vond. Ik zal dat soort uitdagingen trouwens snel aannemen. Enkel iets dat me zeer gevaarlijk lijkt met veel risico’s, daarvoor bedank ik liever.’

Ben jij een competitief beestje? Is de overwinning voor jou belangrijk?

Szabo: ‘Deelnemen is voor mij veel belangrijker dan winnen. Het belangrijkste is om steevast het beste van jezelf te geven en je onderneming tot een goed einde te brengen. Als daar ook nog een overwinning bij komt, des te beter. In elk geval kan het alleen maar positief zijn.’

En hoe moeten we de concurrentiestrijd ten huize Witsel zien. Ben jij competitief versus Axel? Zit je op het puntje van je stoel tijdens de wedstrijd? Ben je slechtgehumeurd als hij verliest?

Szabo: ‘Natuurlijk steun ik mijn man ten volle en hoop ik elke match weer dat ze zullen winnen. Maar als hij verliest, ben ik niet noodzakelijk slechtgezind. Omdat er nu eenmaal ergere dingen zijn. En als we beiden na een wedstrijd slechtgezind zouden zijn, zal dat geen zoden aan de dijk brengen. Het is beter dat ik mijn goede humeur bewaar om hem te ondersteunen en hem op andere gedachten te brengen.’ ( lacht)

Zijn jullie dochters Maï-Li (5) en Evy (3) net zo competitief als hun ouders?

Szabo: ‘Ze zijn inderdaad behoorlijk competitief. Zo wedijveren ze voor vele dingen: wie is er het eerst aangekleed, wie heeft er als eerste alles opgeruimd, … Evy, de jongste, is trouwens een echte voetbalfan. Ze steunt haar papa meer dan wie ook. Bovendien brengt ze iedereen aan het lachen. Als ze een wedstrijd bijwoont, roept ze ‘Allez papa’ of zingt ze het Borussia Dortmund clublied ‘Heja BVB’ mee. Ze klapt in haar handen, springt op en neer in haar zitje,… Het is best grappig om te zien.’

Ze zijn nog klein, maar heb je enig idee van de richting die Evy en Maï-Li later willen uitgaan?

Szabo: ‘ Maï-Li is zeer zen, gewetensvol en perfectionistisch. Ze leert graag nieuwe dingen en focust er dan op om die zo goed mogelijk te doen. Ze houdt van ballet en tekenen. Evy is precies het tegenovergestelde. Ze is jonger, dus het is zeker ook aan haar leeftijd te wijten, maar ze kan niet stilzitten, ze verliest snel haar concentratie en ze verft liever op de muren dan op papier. ( lacht) Ze houdt van dansen, rennen en turnen.’

Een ‘normale’ moeder

Wat maakt het leven met een voetballer zo bijzonder?

Szabo: ‘Het meest specifieke aspect vind ik de onwetendheid over waar we volgend jaar precies zullen zijn.’

Vind je niet dat je in een gouden kooi leeft?

Szabo: ‘Ik heb het wel moeilijk met het feit dat je geen familiemomenten buiten kan beleven zoals de doorsnee mens: flaneren in een park of uit eten gaan,… We worden bijna altijd aangesproken en dat is niet altijd gemakkelijk. Ook het feit dat je telkens na een transfer helemaal opnieuw moet beginnen. Een nieuwe stad, een nieuw huis, een nieuwe school voor de meisjes, nieuwe vrienden maken, de oude achterlaten, ver weg zijn van onze respectievelijke families, … Het beheren van verhuizingen en alles wat daarbij komt kijken, is niet altijd eenvoudig.’

Zijn er misvattingen op dat vlak bij het publiek?

Szabo: ‘Er zijn zeker ook veel positieve punten, maar heel vaak focussen mensen alleen op de positieve aspecten en vergeten ze alle andere negatieve punten die erbij kunnen komen kijken.’

Hoe ziet het leven van een zogenaamde WAG eruit?

Szabo: ‘Wat mij betreft, lijkt dat in elk geval op het leven van een andere ‘normale’ moeder. Ik heb een leuke job als fotografe, twee mooie dochters voor wie ik zorg, een huishouden dat ik moet runnen, enzovoort. Wel hebben we het geluk om ongelofelijk mooie reizen te maken en van meer vrijheid te genieten. Onze reis naar Frans-Polynesië enkele jaren geleden was mijn mooiste reis ooit. Ik vond vooral Bora Bora buitengewoon. Tijdens diezelfde trip maakten we ook een tussenstop in Orlando waar we ons in de amusementsparken vermaakten als kleine kinderen. Een ervaring om nooit te vergeten.

‘Het belangrijkste voor ons is echter ons gezin, de twee voetjes op de grond houden en onze kinderen goede waarden bijbrengen. Ze mogen nooit vergeten waar we vandaan komen, nooit iets voor vanzelfsprekend nemen, goede manieren hebben, altijd hun best doen en proberen goed te zijn voor anderen. De tijd die we in familieverband kunnen doorbrengen, is het kostbaarst voor mij.’

Geld is geen probleem, je man heeft een baan die hem volledig in beslag neemt, de kinderen gaan naar school, dus hoe probeer jij de dagen op een betekenisvolle manier in te vullen? Hoe ziet een typische dag ten huize Witsel eruit?

Szabo: ‘Om 7.30 uur gaat de wekker af. We maken ons klaar voor de dag, ontbijten en brengen de meisjes naar school. Axel vertrekt naar de training. Ik doe eventuele boodschappen, zorg voor het huishouden, ik volg opleidingen via online cursussen of ik neem een paar uur de tijd om foto’s te retoucheren die ik in het weekend heb gemaakt. Ik kom namelijk om het weekend – als Axel een uitwedstrijd speelt – naar België en ik maak van die gelegenheid gebruik om fotosessies in te plannen.

‘Dan moet ik weer de kinderen van school halen en me ontfermen over de buitenschoolse activiteiten: turnen en dans. Vervolgens is het tijd om naar huis te keren, de kinderen in bad te stoppen, het avondeten te bereiden en te dineren voordat de kinderen gaan slapen. We kunnen dan nog een tweetal uurtjes als koppel genieten. Rond 23.30 uur à middernacht kruipen we onder de wol.’

Gepassioneerd door fotografie

Wat is jouw specialiteit als fotografe?

Szabo: ‘Ik ben gespecialiseerd in zwangerschapsfotografie en foto’s van pasgeborenen en kleine kinderen. Voor mijn concept ‘Smash the cake’ fotografeer ik in mijn studio kinderen die hun eerste verjaardag vieren. Lezers die meer willen ontdekken kunnen altijd een kijkje nemen op de site van mijn bedrijfje Raw Highlights Photography ( rawhighlights.be, nvdr).’

Wat vind je zo leuk aan je job?

Szabo: ‘Ik hou enorm van de zachtheid die van die momenten uitgaat, de aangename sfeer en de sereniteit waarin ik kan werken.’

Waar zie je jezelf binnen enkele jaren op fotografievlak in een ideaal scenario?

Szabo: ‘Ik hoop geleidelijk aan nog beter te worden en voltijds fotografe te zijn op het moment dat Axel stopt met voetballen.’

Wat zou je als baan hebben gedaan of willen doen als je niet mevrouw Witsel was geworden?

Szabo: ‘Ik had graag kinderarts willen worden, maar na twee studiejaren geneeskunde, zag ik dat het traject niet bij mij paste. Ik vind dat we – in tegenstelling tot vandaag – in het onderwijs onvoldoende werden voorbereid op de latere studies of het kiezen van de juiste studierichting. Ik studeerde geneeskunde omdat mijn ouders al van toen ik nog kind was, hoopten dat ik arts zou worden. Ik overtuigde er mezelf van dat het mijn roeping was, maar moest al gauw vaststellen dat dat niet het geval was.

‘Daarna probeerde ik verschillende dingen. Buitenlandse handel bleek niet mijn ding te zijn en schoonheidsspecialiste – wat ik wel leuk vind – was moeilijk op te starten als je voortdurend op een andere plek in het buitenland woont. Intussen werk ik anderhalf jaar als fotografe en ik ben er echt door gepassioneerd. Ik ben blij dat ik er recent mijn werk van heb kunnen maken en dat ik mijn werkuren in functie van onze levensstijl kan kiezen.’

‘Geweldige herinneringen aan Rusland’

Als je als ‘vrouw van’ naar Rusland, Portugal, China en Duitsland verhuist, wat vind je daar dan van?

Rafaella Szabo: ‘In de ogen van het publiek zal ik altijd de ‘vrouw van’ zijn, daar kan ik niets aan doen. Mensen die mij kennen, weten dat ik meer dan dat ben. Het belangrijkste voor mij is de mening van de mensen van wie ik hou. De rest is niet belangrijk.’

Welk land heeft je het meest gemarkeerd en waarom?

Szabo: ‘Zonder twijfel Rusland. Dat is ook het land waar we uiteindelijk het langst hebben verbleven. De stad Sint-Petersburg vond ik geweldig en we hebben er buitengewone vrienden aan overgehouden. We hebben geweldige herinneringen aan ons leven in Rusland.’

Hoe voelt Axel zich in Duitsland?

Szabo: ‘Hij voelt zich erg goed. Fysiek en mentaal. Maar ook binnen de club en zijn team. Hij mist niet echt iets. Bovendien wonen we maar op twee uur rijden van onze familie in België en dat vergemakkelijkt ook de zaken.’