Dit weekend de Brugse derby, volgende week woensdag Champions Leaguevoetbal. En twee keer zal Dirk De fauw, sinds januari burgemeester van de stad, een aandachtig toeschouwer zijn. Een gesprek.
Het is druk aan het Brugse stadhuis, waar toeristen in- en uitlopen, foto’s nemen en zich vergapen aan bruiden en bruidegoms. Want: vrijdag, traditiegetrouw de dag waarop huwelijken met de precisie van bandwerk worden voltrokken. Niets dan lachende gezichten en mooie toekomstplannen.
Ver weg van de drukte leunt Dirk De fauw (CD&V) ontspannen achterover. In hemdsmouwen, bijna een anachronisme in de historische zaal, waar levensgrote schilderijen van zijn voorgangers in staatsiekledij – inclusief hoed en zwaard – de muur inpalmen. Linksboven Pierre Vandamme, burgemeester van de stad (1956-1971) en bijna tegelijkertijd voorzitter van… Cercle Brugge (1953-1967). Het kon en niemand die zich daar vragen bij stelde. Ook later niet. Begin de jaren zeventig redde Michel Van Maele Club Brugge met enkele bevriende ondernemers van de financiële verdrinkingsdood, werd bestuurder van blauw-zwart en bouwde als eerste burgemeester van de fusiegemeente een nieuw stadion voor de twee Brugse voetbalclubs. Een bijzonder verhaal, dat Dirk De fauw (61) van op de eerste rij mee beleefde.
Die procedure tegen het stadion houdt in belangrijke mate de ontwikkeling van de stad tegen.’ Dirk De fauw
Hij groeide op in Sint-Andries, in de Doornstraat, in die tijd een enorme vlakte waar de toekomst van het Brugse voetbal zou liggen. ‘Op een zondagmorgen kreeg mijn vader, gedeputeerde bij de provincie, bezoek van Michel Van Maele. Ik zal het nooit vergeten. Van Maele had net een nieuwe auto, een reusachtige Mercedes 500 SEL, dezelfde wagen als koning Boudewijn. Hij wees naar de boerderij en landerijen, recht tegenover ons huis, en zei tegen mijn vader: ‘Ik ga heel dat boeltje kopen om er een nieuw voetbalstadion te bouwen en jij moet ervoor zorgen dat er een olympisch zwembad, gebouwd en betaald door de provincie, komt. En zo geschiedde. Tegen de verkiezingen van 1976 keken we uit op een stadion en zwembad… Als je nu iets wil realiseren…’ ( zucht)
Zeg dat aan Club Brugge, dat in januari 2007 zijn plannen voor een nieuw stadion in Loppem ontvouwde. 12 jaar geleden…
Dirk De fauw: ‘Dat er geprocedeerd wordt, daar kan ik als advocaat niet tegen zijn, maar er moet ook binnen een redelijke termijn een beslissing worden genomen. Als stad hebben wij 90 dagen tijd om te beslissen over omgevingsvergunningen, in beroep krijgt de deputatie 100 dagen. Maar voor procedures voor de Raad voor Vergunningsbetwistingen en de Raad van State is er geen termijn. Dat is niet ernstig. Ik heb dat al aangekaart bij Koen Geens, de minister van justitie. Er moet een vervaltermijn komen. Een jaar of zo, maar geen vier of vijf jaar, want dat is slecht voor de economische ontwikkeling.
‘En: als één argument terecht blijkt, dan worden alle andere niet meer onderzocht. Toen zowel Club als Cercle bereid waren een stadion te delen in het Chartreusegebied, was een van de argumenten dat er onvoldoende rekening was gehouden met de waardevolle populatie vleermuizen in dat gebied. Dat klopte, vond de Raad van State, waardoor het plan werd vernietigd. Wat het project langs de Blankenbergse Steenweg betreft, zou de auditeur bij de Raad van State tegen april een advies uitbrengen. Maar dat is nog altijd niet gebeurd, zodat Club nog altijd niet weet waar het staat. Zo’n advies is niet bindend, maar wordt meestal wel door de Raad van State gevolgd.’
In de aanloop naar Euro 2000 kreeg de stad Brugge iets meer dan zes miljoen euro subsidie van de Vlaamse en federale overheid om het Jan Breydelstadion te verbouwen, maar veel meer dan een uitbreiding van 15.000 naar 29.000 zitjes was dat niet. Een gemiste kans?
De fauw: ‘Absoluut. Als schepen van openbare werken was ik toen nauw bij dat dossier betrokken. De afspraak met Club en Cercle was duidelijk: wij zorgen voor de uitbreiding, de eventuele extra’s moesten ze zelf betalen of afbetalen. Wij kozen voor de goedkoopste oplossing, uiteraard, want we kregen toen al het verwijt dat de stad veel te veel investeerde ( om en bij de 10 miljoen euro, nvdr) voor die vier wedstrijden. Ik heb toen in Europa verschillende stadions bezocht om te kijken wat de mogelijkheden waren, maar toen we vroegen of we ook loges en/of business seats moesten voorzien, was er geen interesse. Meer zelfs: Club was zelfs geen vragende partij voor een stadion met 29.000 zitjes. 15.000, dat was meer dan genoeg.’
In beroep
Hoe ziet u het stadionproject van Club evolueren?
De fauw: ‘De afspraak is dat wij de gronden verwerven en, in ruil voor een recht van opstal of erfpacht, een marktconforme vergoeding krijgen. Ik heb de voorbije maanden veel tijd gestoken in gesprekken met projectontwikkelaars, of hun vertegenwoordigers, die in beroep gingen tegen de plannen ( Paul Gheysens van Ghelamco en Joris Ide, vennoot van Marc Coucke bij Anderlecht, nvdr). Een akkoord is er nog niet, al ben ik er van overtuigd dat we ze kunnen overhalen om te stoppen met procederen.
‘Maar in Brugge worden we ook geconfronteerd met de vzw Groen, een milieugroepering die vooral bestaat uit gepensioneerden. Die vindt dat alle open ruimte ook open ruimte moet blijven en dat bedrijvigheid nergens nodig voor is. En die bij beslissingen of projecten beroep aantekent of procedeert. Zoals nu onlangs tegen de bouw van een nieuwe zeesluis en de uitbreiding van het Boudewijnkanaal in Zeebrugge, waar alle tunnelelementen voor de Oosterweelverbinding in Antwerpen worden gemaakt. Een groot internationaal bedrijf voor autotransport wil uitbreiden en een nieuwe kade bouwen, maar opnieuw: in beroep.
‘Dat dossier, de Afbakening Regionaalstedelijk Gebied Brugge, gaat veel verder dan alleen maar de bouw van een stadion. In Brugge is geen hectare industriegebied meer beschikbaar, zodat we bedrijven die willen investeren moeten doorsturen naar andere steden. Die procedure tegen de Vlaamse Gemeenschap houdt in belangrijke mate de ontwikkeling van de stad tegen. Een nieuwe camping aan de Sint-Pietersplas, de headquarterszone in het Chartreusegebied, een project aan de Lac van Loppem… Allemaal geblokkeerd, waardoor we miljoenen mislopen.’
Ook Club, dat de voorbije maanden alternatieve locaties onderzocht: Hoeke, deelgemeente van Knokke-Heist die ook al het nieuwe oefencomplex faciliteerde, en zelfs Loppem, in de buurt van de locatie die in 2007 naar voren werd geschoven. Ziet u Club uit Brugge vertrekken?
De fauw: ‘Dat kan ik mij echt niet voorstellen en we doen er alles aan om dat niet te laten gebeuren. Er wordt gezegd dat Leopold Lippens ( burgemeester van Knokke-Heist, nvdr) Club met open armen zou ontvangen, maar dat betwijfel ik. Trouwens: de locatie in Hoeke is vogelrichtlijngebied, nóg meer problemen dan aan de Blankenbergse Steenweg. En wat Loppem betreft, ik kan toch moeilijk een stuk grond in een andere gemeente kopen? Of ik zou, zoals Bart Verhaeghe al suggereerde, bij de burgemeester van Zedelgem moeten aandringen op een grenscorrectie. Zo gemakkelijk lijkt me dat niet.’
8,3 miljoen toeristen
Met twee clubs op het hoogste niveau zijn de kosten voor de stad niet min. Dat neemt u er graag bij?
De fauw: ‘Zowel Club als Cercle hebben het stadsbestuur nodig, want we zijn nog altijd eigenaar van het stadion en de gronden die errond liggen. In de vorige legislatuur werd een goede overeenkomst gesloten: wij vragen geen huur, maar jullie moeten overeenkomen wie voor welke investeringen instaat. Daardoor heeft het stadion ons de voorbije zes jaar niets meer gekost. Dat contract loopt op het einde van het jaar af, maar de onderhandelingen over een nieuwe overeenkomst zijn zo goed als rond.
‘De grootste kost blijft de inzet van de politiediensten, door de korpschef begroot op een bedrag tussen de 1,3 en de 1,6 miljoen euro per jaar. Dat zouden we kunnen doorrekenen aan de clubs, ja, maar dat doen we niet. Het voetbal in Brugge, en zeker Club, is een ambassadeur voor de stad. Ik reis graag en ver, en waar ik ook kom, kennen ze Club Brugge. Deze zomer waren we in Zuid-Afrika en Mozambique, tijdens een tankbeurt geraakte ik aan de praat. ‘ Brussels? Bruges? Club Brugge!’ En die man kende meer spelers dan ik.’ ( lacht)
Liverpool is The Beatles en voetbal, Brugge is…
De fauw: ‘… cultuurhistorisch toerisme en Club Brugge, dat voor naambekendheid van de stad zorgt. Die 8,3 miljoen bezoekers per jaar komen niet voor het voetbal naar Brugge, want op Club zijn er geen tickets meer beschikbaar. Mijn op een na oudste broer was op matchdagen ticketverkoper, maar ze hebben hem een andere functie moeten geven. ( lacht) Er wordt altijd gezegd dat de Heilig Bloedprocessie met 30.000 bezoekers Brugges mooiste dag is. Dat is ook zo, maar wat toeschouwers betreft zitten er elke veertien dagen meer dan 24.000 supporters op Club. En ik heb ook niet de indruk dat Club veel moeite moet doen om zijn restaurants gevuld te krijgen. De bedrijven komen vanzelf, wat ook voor de stad economisch aantrekkelijk kan zijn.’
Als beginnend advocaat liep u begin de jaren tachtig stage bij Paul Ducheyne, die tussen 1970 en 2002 voorzitter van Cercle was. Mag ik daaruit besluiten dat u…
De fauw: ‘Daar mag u niets uit besluiten. ( lacht) Mijn vader kende Paul goed, vooral via zijn werk in de caritatieve sector. Ik zat ook toen al in de politiek, zodat we allebei een drukke agenda hadden en soms pas om elf uur ’s avonds vergaderden. Toen had hij alle tijd, soms vertelde hij dat ze in een of ander ver land een speler hadden gekocht, waarna we in de atlas keken waar dat land precies lag. Het leven in de periode toen er van internet nog geen sprake was…
‘Paul zei altijd dat de stad Brugge eigenlijk zou moeten betalen voor de jeugdopleiding, niet voor een stadion. Daar had hij een punt, want sportclubs en jeugdbewegingen hebben ook een opvoedende waarde. En wat ik mij van Paul ook nog herinner, is dat hij heel zuinig was op papier. Het gebeurde meer dan eens dat hij zijn conclusies voor de rechtbank op de achterzijde van een envelop of blanco kant van een rouwbrief schreef, waarna zijn secretaresse dat netjes kon uittikken.’
Hoe kijkt de stad naar de inbreng van Monaco, dat Cercle ingrijpend heeft veranderd?
De fauw: ‘Het is Cercle niet meer, hoor ik geregeld, maar Cercle heeft in het recente verleden grote inspanningen gedaan om de jeugd opnieuw naar het stadion te krijgen. Het had natuurlijk de ruimte, zodat het die jonge gasten bijna gratis naar het voetbal kon lokken, maar je voelde dat Cercle leefde in de binnenstad. Cercle heeft al moeilijke momenten in zijn geschiedenis overleefd, zelfs een degradatie naar derde klasse, maar het is die altijd te boven gekomen.’
Ook Cercle wil een nieuw stadion. In welke mate kan en wil Brugge daar een rol in spelen?
De fauw: ‘In onze beleidsnota staat dat we ijveren voor een nieuw stadion voor Club en voor Cercle ook het nodige zullen doen zodat het in een stadion, op maat, kan spelen. Meer niet. Er zijn plannen gelanceerd waarin sprake is van een ondergrondse parking voor 500-600 auto’s en een verkaveling van de voetbalterreinen rond het Jan Breydelstadion, maar dat doen we niet. Waarom zouden we die velden moeten verkavelen en elders op ons grondgebied landbouwgebied aanspreken om nieuwe velden aan te leggen? Cercle vraagt een sterk gereduceerd stadion met 12.000 zitjes, maar momenteel is die investering voor de stad nog te zwaar. We zouden daar voor een deel kunnen in mee gaan als het multifunctioneel zou worden, want we kampen met een tekort aan sportzalen.’
Toen Club in mei 2018 kampioen werd, was daar de dag erna in de binnenstad of het stadhuis niets van te merken. In Italiaanse of Engelse steden zou dat ondenkbaar zijn.
De fauw: ‘De stad heeft toen wel om en bij de 45.000 euro materiaal gehuurd voor de kampioenenviering, terwijl we pas onlangs ontdekten dat Club drank- en eetstandjes uitbaatte. Dat moeten we in de toekomst dus nog eens herbekijken. Een permanente vlag aan het stadhuis, zowel van Club als Cercle, lijkt mij geen goed idee. Voor één dag kan het wel, zoals we bijvoorbeeld al doen voor onze dag tegen homofobie en de regenboogvlag boven het stadhuis wappert. Of voor onze jaarlijkse actie voor 11.11.11. ‘
Kunnen we hier afspreken dat er bij de volgende titel, voor Club of Cercle, nog dezelfde dag een vlag aan het stadhuis hangt?
De fauw: ‘Doen we!’ ( lacht)
Een verleden met (een beetje) voetbal
Dirk De fauw: ‘Op weg naar het Sint-Leocollege in de binnenstad passeerde ik elke dag langs de Torhoutse Steenweg. Eerst De Klokke, waar Club tot midden de jaren zeventig speelde, verder in de straat lag het Edgard Desmedtstadion van Cercle. Mijn vader was geen voetbalman, maar ik ging af en toe met mijn twee oudere broers naar De Klokke. Jaren later, toen het stadion bijna in onze achtertuin stond, ging ik geregeld naar de tweede helft kijken, want na de rust mocht je gratis naar binnen. ( lacht)
‘Zelf heb ik amper gevoetbald, maar toen we met de ex-leiding van de KSA een voetbalclubje oprichtten – VV Ter Straeten -, werd ik voorzitter en afgevaardigde. En heel soms mocht ik op het einde van de match eens invallen, als back.
‘Ik ga nu naar de twee, maar – toegegeven – iets meer naar Club. Niet alle matchen, want dan vlieg ik thuis buiten. En niet als supporter, maar omdat ik graag voetbal zie. Soms word ik uitdrukkelijk gevraagd, bijvoorbeeld omdat de Russische delegatie van Monaco op bezoek komt en het belangrijk is dat ook zij voelen dat het stadsbestuur achter het project staat. Voor elke Europese wedstrijd ontvangen we een delegatie van de bezoekers op het stadhuis, waar wij ze een drankje en een geschenkje aanbieden.’
