Buiten het licht van de schijnwerpers worstelen doelmannen met het rangtelwoord achter hun naam. Tegen wil en dank zijn ze vrienden van de bank. Deel drie: Darren Keet, tweede keeper bij KV Kortrijk, 2 competitiematchen sinds deze zomer.
Darren Keet : “Op mijn dertiende was ik een enorme fan van Peter Schmeichel . Telkens als ik hem bezig zag bij Manchester United, wist ik dat ik op een dag ook in Europa wou spelen. Kortrijk is Manchester nog niet, maar het is toch een begin ( lacht ). Toen ik deze zomer het aanbod kreeg om van Zuid-Afrika naar België te komen, heb ik eigenlijk niet getwijfeld.
“Omdat ik maar een deel van de voorbereiding heb meegemaakt én omdat het voor mij toch een nieuwe competitie was, vond ik het logisch dat ik in het begin niet meteen aan spelen toekwam. Maar intussen word ik wel wat ongeduldig: ik ben echt klaar om tussen de palen te staan! Helaas voor mij doet Kristof ( Van Hout, ndvr ) het ook goed en daar moet ik op dit moment mee leren leven.
“Ik speelde voorlopig vier wedstrijden voor Kortrijk: twee in de competitie en twee in de beker. In drie van de vier wedstrijden eindigde ik met een clean sheet , dat is toch een opsteker. Ik tekende in Kortrijk een vierjarig contract, dus ik wil zeker nog niet wanhopen. Alleen heb ik het lastig omdat ik in Zuid-Afrika de voorbije twee jaar wél al eerste doelman was.
“De band met Kristof en met de trainer is goed, al ben ik al twee keer écht van streek geweest. De eerste keer was tijdens de bekerwedstrijd tegen Antwerp. Ik stond niet slecht te keepen, maar op het einde van de verlengingen werd ik plots gewisseld. Blijkt dat Kristof al een half uur in het geheim aan het opwarmen was op een veldje achter het stadion. Er was op voorhand helemaal niet afgesproken dat hij zou invallen, ik wist dus van niets. Ik was écht razend toen ik van het veld moest, dat zal iedereen wel gezien hebben. Oké, je kan achteraf zeggen: het was een goede zet, want Kristof stopt een strafschop. Maar ik durf mezelf ook een specialist te noemen. Ik heb er vorig seizoen verschillende gestopt in Zuid-Afrika!
“Een tweede frustratie heeft te maken met de nationale ploeg. In principe zou ik mijn plaats kunnen hebben in de A-ploeg van Zuid-Afrika, als tweede of derde doelman, maar daarvoor moet ik eerst aan meer speelminuten raken bij Kortrijk. Daarnaast was ik tot voor kort de vaste doelman bij de beloften van Bafana Bafana. Ik had een selectie op zak voor de Africa Cup onder 23, die ook geldt als kwalificatietornooi voor de Olympische Spelen. Maar omdat er bij Kortrijk maar twee volwaardige keepers in de A-kern zitten, mocht ik niet gaan van de club. Het was met tegenzin, maar KV Kortrijk is mijn werkgever, dus ik ben hier gebleven. Zuid-Afrika heeft zich uiteindelijk niet gekwalificeerd en eerlijk gezegd denk ik niet dat ik het verschil had kunnen maken. Toch deed het pijn dat ik hier in België moest blijven. Elke sporter droomt ervan om op een dag op de Olympische Spelen te staan, weet je?
“Mijn vriendin Sandra is een paar maanden bij mij in Kortrijk geweest, maar intussen is ze terug naar Zuid-Afrika. Haar verblijf maakte de eenzaamheid hier wat minder. We hebben straks slechts een korte periode vrijaf, maar ik wil van die paar dagen toch profiteren om bij mijn familie in Kaapstad langs te gaan om de holidays te vieren. Veel mensen vragen me of ik niet te veel heimwee heb, maar ik ben wel wat gewoon. Al sinds mijn 18e sta ik op eigen benen. Ik ben opgegroeid in Kaapstad, maar kreeg mijn eerste profcontract bij de Bidvest Wits, in Johannesburg. Tussen beide steden ligt er in vogelvlucht meer dan 1000 kilometer. Ook de voorbije drie jaar zag ik mijn familie dus maar om de twee à drie maanden. Dat is hard, maar het hoort erbij.”
door bregt vermeulen