Kippenvelmoment voor olympisch roeister Ann Haesebrouck: ‘De sterren stonden perfect’

Roeister Ann Haesebrouck had geen talent voor turnen.

Bij de jeugd heb ik altijd in ploeg geroeid. Mijn teammaats werden achttien en gingen studeren, maar ik wou nog niet stoppen. Zo ben ik terechtgekomen in de skiff, een eenpersoonsroeiboot. Op mijn eerste WK werd ik vanuit het niets 8^e.

‘Proficiat, je bent geplaatst voor de Olympische Spelen,’ zeiden de mensen van de bond. Ik viel van mijn stoel. Ik droomde als kind van de Spelen, maar dan als turnster, een sport waar ik duidelijk te weinig talent voor bezat. Dat ik ook olympiër kon worden in het roeien, was niet eens bij me opgekomen. Ik had ook geen benul of ik daar goed genoeg voor was.

In het jaar voor Los Angeles 1984 had ik amper aan wedstrijden deelgenomen: te druk met mijn studie. Ik had geen idee hoe hoog ik mocht mikken, en ik verwachtte er weinig van, eerlijk gezegd. Maar ik plaatste me vlot voor de finale. Ik startte zwak, zoals altijd, maar ik vocht sterk terug. Plots lag ik vierde.

Ann, je komt misschien nooit meer zo dicht bij een medaille, dacht ik. Ik perste er alles uit. Vlak voor de finish passeerde ik nog een Canadese roeister. Het scheelde twintig centimeter, maar ik had brons! Het gevoel van ontlading kan ik vandaag, meer dan veertig jaar later, nog perfect opnieuw oproepen. En dan te denken dat ik tot een maand eerder vooral bezig was met mijn examens, en me afvroeg of de skiff wel iets voor mij was.

De sterren stonden perfect in 1984, besef ik nu, met de wijsheid van later. Ik kon presteren zonder enige druk, wat atleten zelden gegund is. Bovendien werd in 1985 de afstand op de vrouwenskiff opgetrokken naar 2000 meter. Dat lag mij veel minder, 1000 meter was ideaal.

Ik ben nog twee keer naar de Spelen geweest, maar kwam nooit meer in de buurt van een medaille. Als men die reglementswijziging niet had doorgevoerd, dan had ik een groter palmares, maar je kunt het ook omkeren: voor hetzelfde geld was het altijd al 2000 meter en lag er nu waarschijnlijk geen olympische medaille in mijn kast.

Kippenvelmoment voor roeister Annelies Bredael: ’Opeens moest ik de klik maken: oei, ik ben een topper‘