Keuze zat

Meer loopvermogen en keuzemogelijkheden was wat Michel Preud’homme in zijn tweede seizoen bij Standard wou. Die heeft hij ook.

Het nieuwe recept van Standard smaakt, ook al werd het voor het eerst geproefd op verplaatsing bij een Cercle dat nog volop in de steigers staat.

De grasmat van Jan Breydel lijkt, naarmate de linies verder uiteen gerekt worden, op een atletiekpiste, waar de Luikse lopers elkaar afwisselen. Vooral op de linkerflank maakt de Franse nieuwkomer Nicolas Gavory indruk. Hoewel hij nog niet helemaal topfit is, is nu al te zien dat hij een van de nieuwe smaakmakers van Standard kan worden.

In Het Nieuwsblad omschreef Standardtrainer Michel Preud’homme wat hij dit seizoen wil zien: ‘Vorig jaar waren wij de ploeg die in competitieverband de minste kilometers aflegde. Het loopvermogen en de gestalte waren onze zwakke punten.’

Het maakte dat afgelopen zomer extra spieren en meer longinhoud werden aangevoerd op Sclessin. Twee troeven die in het verleden mooie pagina’s hielpen schrijven in de Standardgeschiedenis, met verticaal voetbal.

Zelden probeerden op Cercle de twee Luikse centrale verdedigers de middenvelders die vlak voor hen stonden te bereiken. Van achteren uit kregen Gojko Cimirot en Samuel Bastien amper ballen toegespeeld, alsof het leer zo snel mogelijk langs de flank moest gestuurd worden, al dan niet met een lange verre bal van Milos Kosanovic.

Door het vertrek van Razvan Marin (naar Ajax) heeft het hart van Standard flink aan creativiteit ingeboet. Vandaag staat daar een duo dat meer gewend is op de bal te jagen dan hem vlot te laten circuleren. Cimirot wil nog wel eens lopen met de bal, Bastien infiltreert ook zonder bal, en Selim Amallah verlaat amper zijn zone. Bij de spelopbouw wordt het centrale gedeelte van de ploeg bijna systematisch overgeslagen.

De linies uitrekken, het spel verleggen, en sneller en vooral meer en langer lopen dan de tegenstander: voilà le nouveau Standard. Aanvallen gebeurt vooral door de vier offensieve spelers, die vaak de steun krijgen van de onvermoeibare Bastien. Preud’homme blijft voorlopig voorzichtig: ‘We willen op verplaatsing minder naïef voetballen dan vorig jaar’, verklaarde hij na de match zijn speelwijze.

Door de minder precieze voorzetten van Maxime Lestienne, die de voorkeur kreeg op Anthony Limbombe, en aan de andere kant Aleksandar Boljevic, het bij Waasland-Beveren weggehaalde prototype van de echte buitenspeler, kwam er aanvankelijk weinig gevaar voor het doel van de tegenstander. Daar krijgt Renaud Emond, minder in zijn schik wanneer er druk moet uitgeoefend worden op de verdediging van de tegenstander dan op de tegenaanval, de concurrentie van Obbi Oulare en Felipe Avenatti, die vanwege hun gestalte beter geschikt lijken om in de zestien stevige duels aan te gaan.

De methode-Carcela

Dat is wat het nieuwe Standard wil: de bal zo snel mogelijk ver van het eigen doel brengen. Zodra ze in balbezit zijn, moeten Bastien en Cimirot zo gauw mogelijk een van de vier aanvallende spelers wegsturen. Bij Standard moet het snel vooruit gaan, geen gedribbel of getreuzel onderweg. En niet het risico lopen dat de tegenstanders het leer onderscheppen op een plek waar het gevaar snel dreigt. Dan liever de bal naar de flanken, waar Gavory en Mergim Vojvoda sterk genoeg zijn, fysiek en technisch, om zelf één of twee spelers uit te schakelen, en niet in de problemen te komen wanneer er druk op hen gezet wordt.

Wanneer dat plan niet werkt, kan Preud’homme, zoals zaterdag, nog altijd terugvallen op Mehdi Carcela om met zijn klasse het verschil te maken. ‘Ik wil een goeie organisatie, maar je moet binnen die structuur ook ruimte laten voor creativiteit’, gaf de trainer voor de aftrap van het seizoen aan.

Voorlopig behoort Carcela, net als Emond, Sébastien Pocognoli en Paul-José Mpoku nog tot de categorie ‘mag bij een goed bod vertrekken’. Zaterdag maakte hij mee het verschil, eerst vanaf de rechterflank, maar later in het centrum, met Lestienne en de eveneens ingevallen Limbombe op de flanken.

Vorig seizoen was de kern van Standard bij momenten te krap om in moeilijke situaties vanaf de bank met een goeie vervanging het verschil te kunnen maken. Vandaag heeft de trainer voldoende keuzemogelijkheden om ingrepen te verrichten die wel een wedstrijd kunnen doen kantelen in het voordeel van de Rouches. Het maakt dat de jonge William Balikwisha, die vorig seizoen al eens meespeelde, nu de luxe had dat hij met de Rouches mocht uitblinken op een prestigieus toernooi in Bretagne, terwijl Alen Halilovic of Mpoku, vorig jaar toch belangrijke pionnen, zaterdag niet eens op het veld kwamen.

Bij een zoveelste balrecuperatie op de helft van Cercle stuurde Carcela, die net daarvoor met een mooie voorzet Emond had bediend, net voor het einde Limbombe weg om de match helemaal te beslissen. De bank maakte het verschil, en het kan dat Standard komend weekend voor zijn eerste thuismatch tegen Zulte Waregem met een gans ander elftal aan de aftrap komt.