Tweevoudig Europees speelster van het jaar Ann Wauters overloopt haar alfabet. Van Amerika tot Zondigen.

Amerika. Ann Wauters : “Ik merk toch wel een groot mentaliteitsverschil tussen Europeanen en Amerikanen. Doordat ik de WNBA en Valenciennes combineer, zie ik zowel de positieve als de negatieve kanten van de Verenigde Staten. Positief is hun ongelooflijke professionaliteit, ik denk dat ze wat dat betreft wel tien jaar voor liggen. Negatief vind ik hun individualisme. Ze werken er met een sterrensysteem en zijn daar ook zeer goed in. Elke club heeft wel een ster in de rangen, waar de fans naar opkijken. Zelfs van iemand die echt niet goed is, kunnen ze toch een ster maken. Ofwel draai je daar in mee, ofwel erger je je eraan. Drie maanden Amerika volstaat voor mij. Ik ben blij dat ik het allemaal eens kan zien, zoals een wedstrijd uit de NBA Finals bijwonen of in de Madison Square Garden in New York spelen. Zulke dingen blijven je bij. Amerika staat voor mij ook gelijk aan mijn favoriete hobby : shoppen ! Van de actuele wereldproblematiek merk je er weinig. Je leeft als topsporter uiteindelijk in een beschermd milieu. Niet dat het de speelsters niets kan schelen, maar je bent afgezonderd.”

Belgian Lions. “Een fan kan ik mezelf moeilijk noemen, simpelweg omdat ik nooit kan gaan kijken. Maar ik gun hen zeker evenveel geluk als de damesploeg. Ik koester helemaal geen leedvermaak omdat wij ons wel kwalificeerden voor een EK en zij niet. Daags na onze kwalificatie hoorde je sommige reacties in de trend van : Goed gedaan, meisjes, want de mannen zijn er niet in geslaagd. Sorry, maar dat vind ik zo stom ! Het blijft basketbal en het blijft je land, hoe beter België vertegenwoordigd is op een EK, hoe beter voor de sport. Ik vind het alleen jammer dat er na ons succes jaloerse opmerkingen te horen waren uit de mannenentourage over de herverdeling van de budgetten. Terwijl dat een logisch gevolg is : tenslotte kwalificeerden wij ons.”

Claudia Van Horenbeeck. “Claudia is de persoon die me op basketbalgebied gevormd heeft. Ook nu nog is ze een goede vriendin. Aan haar heb ik heel veel te danken. Ik hecht nog altijd veel belang aan haar mening.”

Dunken. “De eerste vrouw die dunkt in een wedstrijd kan ik al niet meer worden, Lisa Leslie was me voor. Maar ik kan wel nog de eerste in Europa worden. Met de kinesiste heb ik trouwens een weddenschap lopen. Ik weet dat ik het kan, op training althans ( lacht). Het probleem is dat de vrouwen achter je aan komen of een fout maken wanneer je alleen naar de ring gaat. Bij de mannen laat men je makkelijker lopen.”

EK 2003. “Die kwalificatie heeft enorm veel betekend. In een niet-populaire sport heb je resultaten nodig voor er iets beweegt. Dat is gebeurd. We gaan in de eerste plaats om ervaring op te doen. Iedereen spreekt nu van kwalificatie voor de Olympische Spelen 2004, maar je moet realistisch blijven : daarvoor moet je al een podiumplaats behalen en bij onze eerste deelname wordt dat héél moeilijk.”

Familie. “Mijn familie zorgt voor evenwicht en stabiliteit in mijn leven. Mijn zus Ilse is mijn beste vriendin en de geboorte van haar dochtertje Kato was heel ingrijpend. Daardoor kan je de zaken beter relativeren. Soms wordt die basketwereld zo eng, en dan is het leuk om je daar even van los te maken.”

Geld. “De bedragen in de sport zijn niet te vergelijken met die in ‘normale’ jobs, maar onze levens zijn ook niet te vergelijken met die van anderen. Topsport kan je niet lang volhouden. Er valt veel geld op korte termijn te verdienen en ik besef dat dit niet eeuwig blijft duren, tenslotte wil je na je carrière ook een aangenaam leven leiden. Maar ik ben zeker niet het type dat koortsachtig haar bankrekening in het oog houdt. Het is een luxe dat ik dingen kan kopen zonder dat ik er mij vragen hoef bij te stellen. Toch heb ik al veel aanbiedingen naast me neergelegd. Want veel verdienen bij een zwakke ploeg : wat is daar de uitdaging van ? Valenciennes is dicht bij huis, dat is even belangrijk. Nu ja, als ze onvoldoende zouden betalen, ben ik toch weg, hoor.”

Haat. “De rivaliteit met Bourges, die andere topper uit de Franse competitie, is enorm. Vaak lopen die partijen uit de hand, heeft het niets meer met basketbal te maken. Ik sta soms versteld van de agressiviteit tussen Franse speelsters die nadien samen in de nationale ploeg moeten spelen.”

Italië. “De status van Italië als mekka van het Europese basketbal brokkelt stilaan af. Financieel blijft het natuurlijk een droomland, maar sportief vlot het niet meer. De twee Italiaanse damesploegen die aan de Euroliga deelnemen staan laatste en voorlaatste en de nationale ploeg mag niet naar het EK. Vroeger wou ik er absoluut naartoe, maar die drang is al wat getemperd.”

Jaloezie. “Jaloezie is er echt wel. Je bent altijd een team, maar op het moment dat er persoonlijke prijzen uitgedeeld worden, merk je de afgunst. Toen ik onlangs na mijn tweede uitverkiezing tot Europees speelster van het jaar terug op de club kwam, schrok ik van de reacties. Of beter : van het gebrek eraan. Slechts enkele ploegmaats kwamen me feliciteren. Ik was ontgoocheld, ja.”

Kathy Wambé. “Ik schiet wel goed met haar op. Niet dat we hartsvriendinnen zijn, maar we kennen elkaar al lang. Ze heeft veel mogelijkheden. We proberen elkaar te helpen, tenslotte bezit ze nog niet zoveel ervaring en ik wel. Op haar positie moet je bijvoorbeeld het tempo bepalen van de wedstrijd. Kathy heeft de neiging om altijd snel te willen spelen, terwijl het soms beter is het tempo te laten zakken. Bij de nationale ploeg gebeurt het dat ik dan – op het veld – even tussenbeide kom.”

Laurent Buffard. “Mijn coach bij Valenciennes. Hij heeft me kansen gegeven. Iemand met wie het aangenaam werken is, hij staat tussen zijn speelsters. In Amerika zijn de coaches puur met het basketbal bezig, met Laurent kan je je ook naast het veld amuseren.”

Media. “Ik probeer altijd mezelf te zijn. Al gebeurt het wel eens dat je op één of ander gala of media-evenement een rolletje speelt. Dat vind ik dan leuk voor heel even, maar ik zou het niet permanent kunnen. Op de Sportpersoonlijkheid van het Jaar kwam triatlete Kathleen Smet onmiddellijk op me toe gestapt. Dat vond ik wel aangenaam, want tot vorig jaar stond ik daar vaak alleen met mijn schoonbroer en ging het gebeuren een beetje aan mij voorbij. Ook Lei Clijsters kwam naar me toe, al bekende hij dat hij me voordien niet kende.”

NBA. “Het kan mij niet altijd boeien. Ik kan er met open mond naar staan kijken en op andere momenten erger ik me dood. Altijd dat showelement en dat individuele nummertje willen opvoeren… nee, geef me dan maar een Europese mannenwedstrijd. Dan spreek ik puur over het baskettechnische en -tactische. Kobe Bryant zie ik wel graag bezig. Iemand van de nieuwe generatie met zoveel talent, dat alles vanzelf lijkt te gaan. Net als Vince Carter en Jason Kidd. De gedachte dat ik in dezelfde zalen speel als zij, blijft onwezenlijk aandoen.”

Osiris Aalst. ( Glundert) “Heerlijke tijd, de club waar het allemaal begon. Ik straal nóg als ik erover vertel. Omdat het echt plezant was, speels, een heel toffe periode. Ik heb nog steeds contact met ploegmaats van toen. Met Eva Vijvermans of Katia Torfs, die nu beiden bij Boom spelen, bijvoorbeeld.”

Politiek. “Probeer ik me af en toe mee bezig te houden, maar ik verdiep me er niet in. Een goede vriendin van mij is Sarah De Clerck, dochter van Stefaan ( voorzitter van de CD&V, nvdr). Dus dan kom je wel eens in contact met dat milieu. Ik vind het een gevaarlijk spelletje. Ik bedoel : sporters blijven sporters. Kijk naar Zidane, wiens mening over alles en nog wat gevraagd wordt. Dikwijls wordt dat dan nog verkeerd weergegeven.”

Queen of basketball. “Lisa Leslie is die status zeker waard. Ze kan alles met een bal en bovendien is ze nog knap ook. Een fotomodel. In de VS wordt ze uiteraard passend gehyped, maar het is een feit dat ze ervoor zorgt dat het damesbasketbal makkelijker te promoten valt. Tegen haar spelen was een speciaal moment in mijn carrière. Ik was supergemotiveerd.”

Relaties. “Ik heb geen relatie. Ik denk dat het ook niet gemakkelijk moet zijn voor een man om te aanvaarden dat je vriendin constant alle aandacht opeist. Enkele ploegmaats hebben wel een relatie en ik zie daar dat het echt niet eenvoudig is. Soms vind ik het wel lastig dat alles rond die sport draait, ja. Ik moet de ware nog vinden.”

Sport. “Buiten basketbal rest er mij niet veel tijd om andere sporten te beoefenen. Ik hou wel van alles wat met snelheid te maken heeft. Jetski, bijvoorbeeld. Ik kijk trouwens graag naar autosport. Een bureaujob zie ik me nooit doen. Na mijn carrière hoop ik in de sport te blijven, omdat het mijn leven nu eenmaal altijd gedomineerd heeft. Ik ben het nu gewoon zo.”

Trainen. “Ik train graag. Afzien om beter te worden, spreekt me aan. Ik kan ’s morgens gelukkig opstaan om te gaan trainen. Daar veranderen die persoonlijke trofeeën niets aan. Integendeel, de tegenstandsters leren mijn spel steeds beter kennen, dus moet ik blijven evolueren. Het creatieve mag niet verdwijnen, je moet de tegenstander verrassen. Je merkt dat het moeilijker wordt om te presteren. Soms erger ik me dan aan fouten die niet gefloten worden. Daar werk ik aan, ik weet dat ik me soms te snel uit evenwicht laat brengen en begin te zagen op de arbitrage. Vooral Bourges speelt daar handig op in. Zij gebruiken graag vuil spel tegen mij : ellebogen, truitjetrek, en zo…”

US Valenciennes. “Het zal altijd de ploeg blijven die mij de eerste kans bood om professioneel te basketballen. De ploeg ook waarmee ik mijn eerste titels won. Ik denk dat ik hen toch al voor een groot deel heb terugbetaald. Valenciennes is Europese top, altijd geweest en dat zal zo blijven.”

Vrouwen aan de top. “Goh, ik ben absoluut geen feministe, al zou ik graag wat meer vrouwen in de sportwereld zien. Maar ik ben daar zeker niet fanatiek in. Mij maakt het eigenlijk weinig uit of ik nu een vrouw dan wel een man als coach krijg. Mijn motto is zeker niet : vrouwen aan de top ! Hoe je het ook draait of keert, de sport blijft een mannenwereld.”

WNBA. “De WNBA zit in een warrige overgangsfase. Vanaf dit seizoen hoeven de WNBA-teams niet meer dezelfde voorzitter te hebben als het herenteam. Dat heeft een voordeel : meer onafhankelijkheid. En een nadeel : een aantal teams moet afhaken omdat die financiële steun wegvalt. Dat bewijst dat de WNBA niet zo stevig in zijn schoenen staat als gedacht. Het damesbasketbal heeft de mannen nodig om de kar te trekken. Inzake populariteit mogen we niet klagen, zeker niet in vergelijking met Europa. In Cleveland spelen we voor gemiddeld 10.000 toeschouwers.”

Xenofobie. “Angst voor het onbekende heb ik niet. Carrièreplanning zegt me weinig. Er zijn wel een paar zaken die ik in het achterhoofd heb, zoals een paar maanden in Zuid-Korea gaan spelen. En ik wil absoluut nog in andere landen actief geweest zijn. Puur voor het avontuur. Ik wil veel reizen, andere culturen ontdekken. Al denk ik dat het meer iets zal zijn voor op het einde van mijn carrière.”

Ijdelheid. “Ik was fier met die verkiezing van Europees speelster van het Jaar. Toen heb ik wel een klein vreugdedansje gemaakt. Maar het neemt nooit de bovenhand Wat die andere referenda betreft : daar ben ik niet zo mee bezig. Naar het gala van de Sportpersoonlijkheid van het Jaar ben ik gegaan in het besef dat het damesbasketbal daardoor weer vermeld zou worden. Dat is het belangrijkste. Aan de discussie dat ik te laag gequoteerd werd, doe ik niet mee. Basketbal zal toch nooit hoog eindigen. Maar ik wil absoluut niet iemand zijn die telkens als ze in de publiciteit komt, begint te klagen over de onderwaardering voor zijn of haar sport. Want zo heb je er al genoeg. Bovendien heeft het juist een tegenovergesteld effect. Ik heb zoiets van : als er al weinig aandacht is voor je sport, probeer er dan op die enkele gelegenheden dat het kan, een positief imago van op te hangen.”

Zondigen. “Als centerspeelster moet ik gelukkig niet zo op mijn voeding letten. In de VS zeggen ze me zelfs dat ik moet verdikken. Er gaat dus al eens een frietje in, ja. Ik geniet ook echt van het leven. Het is niet zo dat ik hier elke dag droge pasta eet en water drink. Er zijn natuurlijk grenzen, maar na een wedstrijd kan ik wel een paar coupkes champagne binnengieten. ( Gniffelt) Dat hoort bij de ontlading na een partij. Soms heb je het nodig om je eens goed te laten gaan.”

door Matthias Stockmans

‘Soms heb je het nodig om je eens goed te laten gaan.’

‘Het damesbasketbal heeft de mannen nodig om de kar te trekken.’