IN DEZE RUBRIEK DIEPT JACQUES SYS ANEKDOTES OP UIT DE KELDER VAN ZIJN GEHEUGEN. VANDAAG: PIERRE CARTEUS.
Het zal wellicht ook bij Club Brugge onopgemerkt voorbij zijn gegaan: afgelopen maandag was het tien jaar geleden dat Pierre Carteus overleed. De sierlijke en rijzige middenvelder was op technisch vlak een van de beste voetballers die ooit voor Club uitkwamen. Hij bewoog zich als een veldheer over het veld, uit zijn fluwelen voorzetten werden tal van doelpunten gescoord. Carteus, die het voetbal combineerde met een job als kinesist, verdween bij Club Brugge op het moment dat de poort naar het professionalisme werd geopend. Hij had acht jaar (1966-1974) voor blauw-zwart gevoetbald.
Pierre Carteus was een figuur die indruk maakte: gitzwart haar, bruine huid, melancholieke ogen en een atletisch lichaam. Maar ondanks zijn surplus aan techniek, zijn computergestuurde voorzetten en zijn voetbalintelligentie zou Carteus niet meer passen in het huidige voetbal. Snelheid en loopvermogen waren niet bepaald zijn grootste wapens, Carteus oogde loom en sloom en werd weleens spottend het wandelende kapitaal van Club Brugge genoemd. Dat soort kwalificaties verhoogde niet bepaald het zelfvertrouwen van Carteus, die vaak verscheurd werd door innerlijke twijfels.
Toch amuseerde de uit Ronse afkomstige Pierre Carteus zich kostelijk bij Club Brugge, in de jaren zestig een vrijgevochten en sterk aan elkaar klittende bende die de nodige successen behaalde. De gevoelige Carteus, die door Club Brugge bij SK Roeselare werd weggehaald, aardde uitstekend in een sfeer van verbondenheid. Hij liet zich op het veld niet in een tactisch keurslijf persen, genoot van het leven en ging met zijn gabber Johny Thio geregeld een pintje drinken. Maar terwijl de volkse Thio constant contact zocht met de supporters, kon Carteus heel lang aan de toog blijven zitten om mensen te observeren. Het paste bij zijn wat ingetogen karakter. Carteus durfde ook nooit alleen een café binnen te gaan. Ofschoon sommigen hem door zijn allure als heel hautain afschilderden, was hij in wezen erg verlegen. En zeer bescheiden. Bij Club Brugge verdiende Carteus aanvankelijk 40.000 Belgische frank bruto per maand, zo’n 1000 euro. En hij kreeg 2000 frank (50 euro) per punt. Carteus mopperde daar niet over. Hij zag voetbal als een tijdverdrijf waarmee hij wat drinkgeld verdiende. Samen met zijn vrouw runde Carteus in Roeselare een bloeiende kinesistenpraktijk. Van het profvoetbal heeft hij niet lang geproefd.
De ambitie brandde nooit echt in Pierre Carteus. Hij koos te vaak voor de gemakkelijkste weg. Toen Club buitenlanders begon te kopen, zag hij met lede ogen dat de gezelligheid wegvloeide. Op een gegeven moment was hij in het middenveld omringd door drie Nederlanders: Nico Rijnders, Henk Houwaart en Wietse Veenstra. Hoewel die veel beslisten, durfden de heren het niet aan hem te boycotten. Daarvoor was Carteus te populair bij de supporters. Hij verpersoonlijkte samen met Raoul Lambert en Johny Thio het Club Brugge uit die periode.De ommekeer kwam er voor Carteus toen Ernst Happel trainer werd. Hij verhuisde naar AS Oostende, werkte overdag als sportmonitor in het preventorium in De Haan en trainde ’s avonds. Door zijn passes werd Jan Simoen topschutter en versierde die een transfer naar Club Brugge.
Het is vreemd dat Pierre Carteus maar twee interlands speelde. Anderhalf uur voor hij in Denemarken zijn tweede interland afwerkte, kreeg Carteus het bericht dat hij positief was bevonden na een wedstrijd in Waregem. Daar begreep de meer op elegantie dan op werkkracht terende voetballer niets van. Volgens hem moest er een vergissing zijn gebeurd met de flesjes. Na een lange juridische procedure werd Pierre Carteus vrijgesproken. Maar hij sleepte deze wrange affaire lang als een loden ballast met zich mee. Hij ging in 1970 met de Rode Duivels naar het memorabele WK in Mexico maar kwam niet één keer in actie. Later vertelde hij wel dat hij steenrijk geweest zou zijn indien hij een boek had geschreven over wat er allemaal in Mexico was gebeurd. Maar natrappen lag niet in zijn aard: Pierre Carteus was een zeer warm iemand, egotripperij en vedetteneigingen waren hem totaal vreemd.
Pierre Carteus overleed op 4 februari 2003 na een slepende ziekte. Hij werd slechts 59 jaar.
