Na de Giro en de Tour zal ook in de Vuelta geen landgenoot meestrijden voor een toptienplaats. Toch is 2017, op vlak van rittenkoersen, nu al het succesvolste Belgische wielerseizoen sinds 1978, althans wat de kleine rondes betreft.
Erg veel aandacht kreeg hij niet, Dylan Teuns, na zijn zeldzame drieklapper: van 22 juli tot 13 augustus won de Limburger de Rondes van Wallonië en Polen en de Artic Tour of Norway. De renner die nog nooit een profzege had behaald, boekte er nu op amper 23 dagen tijd liefst acht (vijf etappeoverwinningen en drie eindklassementen). In zo’n korte periode hebben zelfs Greg Van Avermaet, Philippe Gilbert of Tom Boonen nooit zo veel streepjes op hun palmares kunnen bijschrijven.
Even straf zijn Teuns’ drie opeenvolgende zeges in een rittenkoers. Dat was de laatste jaren alleen weggelegd voor de echte toppers. Alejandro Valverde won dit jaar achtereenvolgens de Ruta del Sol en de Rondes van Catalonië en het Baskenland, Chris Froome was vier keer op rij de beste in 2013 (Critérium International, de Ronde van Romandië, de Dauphiné en de Tour), Bradley Wiggins rondde in 2012 het trio Romandië/Dauphiné/Tour succesvol af, en Alberto Contador plukte in 2008 een klavertje vier met opeenvolgende eindzeges in de Rondes van Castilla y León en het Baskenland, de Giro én de Vuelta.
Nog straffer dus, maar Teuns’ prestatie is naar Belgische normen zeer uitzonderlijk. De laatste Belg met drie eindzeges op een seizoen, waaronder een rittenkoers van minimaal één week? Frank Vandenbroucke, die in 1998 Parijs-Nice, de Rondes van het Waalse Gewest en van Galicië naar zijn hand zette. Maar: gespreid over het jaar.
Voor de laatste landgenoot met drie rondesuccessen op een rij (waaronder minstens een van één week) moet je zelfs al teruggaan tot 1977 toen Freddy Maertens de Ronde van Sardinië, Parijs-Nice en de Catalaanse Week op zijn erelijst zette. Tussen Sardinië en Parijs-Nice won hij ook de Omloop Het Volk, en na de Ronde van België (negende) schreef hij ook… de Vuelta op zijn naam.
Andere tijden natuurlijk, zeker voor een land als België waar renners vooral dromen van zeges in klassiekers. Die hebben Van Avermaet en Gilbert afgelopen voorseizoen met brio behaald, maar ook in kleine rittenkoersen hebben onze landgenoten uitzonderlijk goed gescoord: al acht eindzeges in 2017. Met, naast de drie van Teuns, de Ronde van Oman (Ben Hermans), Driedaagse De Panne-Koksijde (Gilbert), Tour of Yorkshire (Serge Pauwels), Ronde van België (Jens Keukeleire) en Ronde van Luxemburg (Van Avermaet). Merk wel op: alleen Hermans, Pauwels en Teuns zijn klimmertypes.
Niettemin is het al van 1978 geleden – en het seizoen is niet voorbij – dat Belgische renners zo veel etappekoersen, waaronder minstens een van één week, gewonnen hebben. Onder meer Johan De Muynck triom- feerde toen in de Ronde van Italië, Paul Wellens in de Ronde van Zwitserland en Michel Pollentier in de Dauphiné Libéré en de Ronde van Mallorca. Nog zes landgenoten staken kleinere rittenwedstrijden op zak. Op zúlke successen zullen Belgische wielerfans echter nog een tijdje moeten wachten, maar de ontbolstering van Teuns, en aankomende toptalenten als Harm Vanhoucke en Bjorg Lambrecht (Lotto U23) geven toch wat hoop.
door Jonas Creteur
