Yves Vanderhaeghe die zich in Sint-Truiden kwaad maakt tegen de vierde ref en dan theatraal gaat zitten, Francky Dury die in Charleroi in de gang opzichtig met de vinger wees naar de grensrechter en de akelige gewoonte heeft bij sommige in zijn ogen verkeerde beslissingen te applaudisseren, het wordt tijd dat trainers zich leren beheersen en naar het arbitrale korps geen minachting uitstralen. De stress lijkt zo door hun lichaam te razen dat ze zichzelf niet meer zijn. Hun attitude verhoogt vaak de grimmigheid. Terwijl van spelers dan weer gevraagd wordt dat ze zich op het veld gedragen.
Die forse gedaanteverwisseling van trainers blijft vreemd. Francky Dury is een vakman die ongemeen boeiend en helder over voetbal kan praten, zoals verderop in dit magazine blijkt. Hij heeft dat soort gedragingen net zo min nodig als Yves Vanderhaeghe, die dit seizoen vooral opviel door zijn rust en sereniteit. Nu de reguliere competitie in de finale zit, is het kennelijk moeilijk om gecontroleerd te blijven.
Ronduit belachelijk was de opwinding rond de sanctie voor Hein Vanhaezebrouck na diens uitbarsting in de wedstrijd tegen Anderlecht. Eerder zou die voorwaardelijk zijn, dan ging het bondsparket in beroep tegen die uitspraak van de Geschillencommissie, vervolgens werd alles teruggebracht tot een boete van 400 euro. Niemand die het nog kon volgen. Dat Vanhaezebrouck en zijn advocaat in hun pleidooi meenden te moeten verwijzen naar fasen waarin Francky Dury en Michel Preud’homme hun boekje te buiten waren gegaan, was heel zonderling. Je zou denken dat je in dat soort omstandigheden naar jezelf kijkt en niet naar anderen wijst. Vanhaezebrouck moet erover waken dat hij met dat soort zaken zijn opgebouwde krediet niet ziet afbrokkelen.
Zijn competentie bewees de Gentse trainer door de manier waarop hij zondag tegen Club Brugge vijf nieuwe spelers haast naadloos inpaste, terwijl anderen in dat soort omstandigheden tijd vragen om tot automatismen te komen. Niet te snel mogen sommige van die nieuwe spelers op een voetstuk worden geplaatst. Een herbeginnen is het voor Hein Vanhaezebrouck niettemin. De Buffalo’s trokken acht nieuwkomers aan, waaronder zeven buitenlanders. In vergelijking met de kampioensploeg van anderhalf jaar geleden valt de selectie amper nog te herkennen. Na de wedstrijd tegen Club Brugge stonden 36 spelers op de Gentse loonlijst, onder wie 25 buitenlanders uit 15 landen.
Dat het vreemdelingenlegioen groeit, bleek uit alle winteraankopen. Rond de 60 nieuwe transacties zullen er zijn verricht. Voor vele clubs is en blijft het zoeken naar een naald in een hooiberg. Terwijl er in de reguliere competitie nog amper zes wedstrijden te gaan zijn.
De strijd om play-off 1 en het gevecht om het behoud zijn zo belangrijk dat eerder uitgetekende visies overboord worden gegooid. Spannend zal het tot de laatste speeldag blijven. Zelfs het door velen al afgeschreven Standard is nog een kanshebber. De Rouches spelen nog vier keer thuis, waarvan drie wedstrijden tegen rechtstreekse concurrenten. Daarnaast zijn er verplaatsingen naar Moeskroen en Waasland-Beveren. Zondag op Anderlecht was het nog maar de tweede keer dat de Luikenaars buitenshuis de nul hielden. Vreemde cijfers zitten er trouwens in deze competitie. Zo scoorde Eupen evenveel als AA Gent.
Grilligheid is de enige constante in de Jupiler Pro League. Club Brugge zette een indrukwekkende prestatie neer op Standard, maar zakte in Gent na de rust compleet weg. Moeilijk is het kennelijk steeds weer om met dezelfde bezieling te voetballen. Anderzijds telt Club na 24 wedstrijden evenveel punten als vorig seizoen. Al stond het toen tweede, op drie punten van AA Gent.
@JacquesSys
DOOR JACQUES SYS
‘Francky Dury moet zich leren beheersen.’
