CEO Steven Martens loodst de voetbalbond de 21e eeuw in.

De voorbije maanden verdiepte Steven Martens, de tenniscoach die in het voorjaar CEO van de Belgische voetbalbond werd, zich via talrijke gesprekken in zijn nieuwe leefwereld. Langzaam ontwikkelde hij een visie die hij aftoetste in besloten vergaderingen met de top én tijdens een leerrijke tweedaagse met de leden van het Uitvoerend Comité, geleid door een professioneel bureau. Dat resulteerde in een visietekst, een document van veertien pagina’s, over groeien en winnen.

Mannen maken plannen, al jaren. Op de voetbalbond moeten ze inmiddels toch al zo’n klein archiefje van een kast of twee hebben, met hervormingsvoorstellen allerhande. De eerste keer dat wij hoorden dat het reglement zou moeten worden vereenvoudigd, moet ergens op het einde van de jaren tachtig zijn geweest. Hervormingen waren ook de rode draad in de jaren negentig, maar uiteindelijk verzandde alles in een mallemolen van comités en kortzichtigheid.

De visietekst van Martens is onderbouwd en vertrekt vanuit een bekommernis om de basis. Het aantal clubs gaat achteruit, het aantal aangesloten leden (vooralsnog) niet, maar Martens ziet de gevaren van sociale media, virtueel voetbal op Playstation en ander tijdverdrijf. Het zou best kunnen dat de basis afkalft. Beter voorkomen dan genezen.

Opvallend: in al zijn plannen toont hij zich een bruggenbouwer, hij sleurt alles en iedereen mee het bad in. Geen dictatoriaal bewind en van bovenaf opgelegde maatregelen, ook al wil hij meer bevoegdheden voor een modern management. En dat mag daar gerust nadien op worden afgerekend. Het zijn de clubs die meer aandacht moeten besteden aan de jeugd en hun jeugdtrainers beter moeten bezoldigen, het is de overheid die mee moet helpen de accommodatie van clubs te verbeteren, het is aan het profvoetbal om haar product veel beter op de markt te zetten en te beslissen om iets aan de explosief stijgende inbreng van buitenlanders te doen. Zijn rol? Overal “helpen”, voor hefbomen zorgen en druk zetten. Maar iedereen moet mee aan de kar trekken.

“De KBVB is met zijn talloze commissies en verschillende structuren zo’n ondoorzichtig apparaat geworden dat het alle vormen van innovatie afremt… Ondanks de betrokkenheid van het personeel wordt gewerkt op eilanden, er is een duidelijk gebrek aan een gezamenlijke visie.” De UEFA was afgelopen zomer in zijn doorlichting duidelijk. Martens gebruikt de conclusies graag om de zijne te onderbouwen.

De visie is er nu, maar een structuur van een eeuw oud hervorm je niet van de ene dag op de andere. Martens beseft dat. Dat wil hij nu omvormen. Het ministerie moet een bedrijf worden. De vzw voetbal een nv. Tegen 2012, 2013, 2014,… de CEO gunt zich tijd. Afrekenen mag, maar niet direct.

DOOR PETER T’KINT

Een structuur van een eeuw oud verander je niet van de ene dag op de andere.