Naar schatting één op de vijf dagen van zijn tweede ambtstermijn als president stond Donald Trump (79) op een golfbaan. Zijn hobby streelt niet alleen zijn ego, ze levert hem ook miljoenen dollars op.
Donald Trump doet zelden iets toevallig. Neem zijn bezoek aan Schotland, eind juli, waar hij samen met Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, een nieuwe handelsdeal bezegelde. Plaats van afspraak: zijn eigen Trump Turnberry-golfclub, aan de Schotse zuidwestkust. Voor de wereldpers noemde hij het resort ‘het beste ter wereld’.
Gratis reclame voor een golfbaan die pas sinds 2022 winst maakt, na jaren van zware verliezen. Het bezoek moet het bezoekersaantal en de inkomsten verder opkrikken. Voor de geïnteresseerden: één ronde van 18 holes spelen kost in het hoogseizoen ruim 1000 euro.
Turnberry heeft voor Trump ook een emotionele waarde. Zijn moeder, Mary Anne MacLeod, werd in 1912 geboren in Tong, op het Schotse eiland Lewis, en emigreerde in 1930 naar New York. Die roots waren een van de redenen waarom Trump in 2014 het resort kocht. Twee jaar eerder had hij al een andere golfbaan, in Aberdeenshire, overgenomen. Een nieuwe 18-holesbaan op de Trump International Golf Links Scotland, die deze zomer opent, draagt zelfs de naam van zijn moeder: de MacLeod Course.
Van 7 tot 10 augustus vindt in Aberdeenshire trouwens voor het eerst een toernooi van de prestigieuze DP World Tour plaats – na de Amerikaanse PGA Tour en de LIV Golf Tour de derde grootste golftour. Een sportief hoogtepunt voor Trumps Europese golfportfolio, dat hij tijdens zijn reis naar Schotland eind juli graag extra in de verf zette.
De mythe van de briljante golfer
Tijdens dat tripje werd een Europees handelsakkoord afgesloten, maar op sociale media werd meer aandacht besteed aan wat er op de golfbaan gebeurde. Er ging een filmpje viraal waarin een caddie in Turnberry heimelijk een golfbal neerlegt voor Trump. Die doet vervolgens alsof hij zelf een briljant schot heeft geslagen. Het fragment kreeg de veelzeggende hashtag ‘Commander in Cheat’.
Geen toevallige keuze, want in 2019 beschreef sportjournalist Rick Reilly in zijn boek Commander in Cheat hoe Trump in het golfen systematisch regels overtreedt en zijn prestaties overdrijft – en hoe dat past bij zijn persoonlijkheid en gedrag als politicus en zakenman.
Al tijdens zijn studententijd schepte Trump op over een hole-in-one die hij nooit had geslagen. Tijdens zijn eerste ambtstermijn als president zou hij zelfs in een vriendschappelijk partijtje tegen golficoon Tiger Woods zijn bal verplaatst hebben. Caddies noemden hem spottend ‘Pelé’, omdat hij ballen uit de rough (waar het gras hoger is) of de zandbunker naar de fairway trapte. Die praktijk kreeg een bijnaam: ‘Trumpen’. Wanneer hij betrapt werd, lachte hij de kritiek weg: ‘Het is maar een spelletje.’
Al tijdens zijn studententijd schepte Trump op over een hole-in-one die hij nooit had geslagen.
Ook zijn prestaties overdrijft Trump vaak. In 2023 beweerde hij op zijn socialemediaplatform Truth Social dat hij in een seniorentoernooi op zijn golfclub in Bedminster een score van 67 had neergezet – acht slagen minder dan topgolfer Phil Mickelson op dezelfde baan. Trump houdt ook vol dat hij een handicap van 2,5 heeft (het gemiddelde aantal slagen boven het standaardgemiddelde per baan dat een golfer nodig heeft), terwijl experts die eerder rond de 10 à 12 inschatten.
Een analyse van het nieuwsplatform The Bulwark toonde aan dat Trump tussen 2011 en 2024 slechts twintig officiële scores rapporteerde aan het USGA Golf Handicap and Information Network, een systeem dat golfers wereldwijd in staat stelt hun handicap bij te houden. Nochtans speelde Trump in die periode honderden rondes, vaak met beduidend slechtere scores. Volgens Reilly zijn de resultaten van de clubkampioenschappen op Trumps golfbanen dan ook ongeloofwaardig, omdat hij enkel wint op banen die hij bezit.
Volgens sportjournalist Rick Reilly zijn de resultaten van de clubkampioenschappen op Trumps golfbanen ongeloofwaardig, omdat hij enkel wint op banen die hij bezit.
Zelfs zijn politieke tegenstanders maken er grappen over. Toen Trump in 2024 trots meldde dat hij twee awards had gewonnen op zijn club in West Palm Beach, reageerde toenmalig president Joe Biden op X (Twitter): ‘Gefeliciteerd, Donald. Wat een prestatie.’
De golfclub als zakenmodel
Trump lag er niet wakker van. Zijn relatie met golf gaat verder dan anekdotes over valsspelen of grootspraak. De sport vormt al decennia de rode draad doorheen zijn carrière als zakenman. Zijn vader, vastgoedmagnaat Fred Trump, introduceerde hem al vroeg in golfclubs – niet alleen als ontspanning, maar als plek om invloedrijke mensen te ontmoeten.
Zijn vader introduceerde Trump al vroeg in golfclubs – niet alleen als ontspanning, maar als plek om invloedrijke mensen te ontmoeten.
Tijdens zijn studie aan Fordham University en de Wharton School van de University of Pennsylvania (1964-1968) kwam Trump in contact met welgestelde medestudenten en zakenmensen, van wie velen lid waren van exclusieve golfclubs. Die omgeving versterkte zijn visie op golf als statussymbool. Golf werd zo niet alleen een hobby en een zelfverklaarde ‘uitlaatklep’ voor stress, maar ook een strategisch instrument om zijn merk en businessnetwerk uit te bouwen.
In de jaren 1990 zag Trump er ook een investeringskans in. Hij transformeerde zijn landgoed Mar-a-Lago in Palm Beach, Florida, tot een exclusieve sociale club. Voor acht miljoen dollar kocht hij het terrein, en via lidmaatschapsdeposito’s – voorafbetaalde entreegelden van vaak honderdduizenden dollars – haalde hij zo’n veertig miljoen dollar op. Die deposito’s verschenen niet als leningen op de balans, maar als toekomstige verplichtingen, wat hem financiële speelruimte gaf zonder rentekosten of bankdruk.
Dat model werd de hoeksteen van Trumps expansiestrategie: noodlijdende golfbanen goedkoop opkopen, renoveren, opwaarderen met exclusieve lidmaatschappen, en zo hun waarde fors verhogen. In 1999 opende hij zijn eerste volledig Trump-golfbaan in West Palm Beach, Florida, ontworpen door toparchitect Jim Fazio.
In 2024 genereerde het golfimperium ruim 325 miljoen euro aan inkomsten. Minder dan het record van 510,6 miljoen euro in het vorige boekjaar.
Zijn aanpak leverde prestige op, maar ook controverse. In 2012 nam hij een club over in Jupiter, Florida, inclusief 41 miljoen dollar aan openstaande lidmaatschapsverplichtingen. Kort daarna stuurde hij brieven naar leden die hun geld wilden terugvragen: ze waren niet langer welkom, maar moesten wel blijven betalen. Het leidde tot een rechtszaak, waarbij Trump uiteindelijk met rente moest terugbetalen.
Veel clubs draaiden verlies door hoge kosten en een verzadigde markt. Maar de coronapandemie gaf een onverwachte boost: golf werd een veilige buitenactiviteit. Trumps zonen Eric en Don Jr. snoeiden ook in ontwikkelingskosten en beheerden efficiënter. Verlieslatende activa werden verkocht en de kaspositie verbeterde.
Vandaag bezit Trump, volgens de website van Trump Golf, achttien resorts wereldwijd: elf in de VS, twee in Schotland en Indonesië, één in Ierland, Dubai en Oman. In 2024 genereerde het imperium ruim 325 miljoen euro aan inkomsten. Minder dan het record van 510,6 miljoen euro in het vorige boekjaar. Maar nog altijd een substantieel deel van de 1,1 miljard aan inkomsten die de Trump Organization in een herziene aangifte in juli 2023 officieel rapporteerde.
Van zijn achttien golfclubs was Trump National Doral in Miami de meest lucratieve (102 miljoen euro), gevolgd door Trump Turnberry (39 miljoen) en de Trump National Golf Club in Bedminster, New Jersey (30 miljoen). Analisten schatten dat die cijfers tijdens Trumps tweede ambtstermijn als president weer zullen stijgen.
Politiek kapitaal op de green
Prestigieuze toernooien in zijn golfclubs moeten de omzet een extra zetje geven. Maar sinds zijn eerste presidentskandidatuur in 2015 is dat moeilijker geworden. De PGA Tour nam afstand van Trump na zijn controversiële uitspraken over migratie. Na de bestorming van het Capitool op 6 januari 2021 verplaatste de PGA of America zelfs het prestigieuze PGA Championship, een van de vier golf majors, uit zijn golfresort in Bedminster.
Na zijn controversiële uitspraken over migratie en de bestorming van het Capitool distantieerden de organisatoren van twee grote toernooien zich van Trump.
Daarom koos Trump in 2022 voor een andere alliantie: die met de Saudisch gefinancierde LIV Golf Tour. Met honderden miljoenen dollars uit het staatsinvesteringsfonds PIF lokte die competitie topspelers weg bij de PGA Tour. Het veroorzaakte een schisma in de golfwereld, waarbij Trump openlijk partij koos voor de Saudi’s. Kritiek op mensenrechtenschendingen of op de rol van Saudi-Arabië bij de aanslagen van 11 september 2001 wuifde hij steevast weg.
In juni 2023 kondigden de PGA en LIV aan dat ze hun commerciële activiteiten zouden fuseren. Trump, die de deal naar eigen zeggen had voorspeld, noemde het op Truth Social: ‘BIG, BEAUTIFUL AND GLAMOROUS’. Ondanks bemiddelingspogingen van Trump, onder meer via verschillende meetings met Tiger Woods, is een grotere fusie anno 2025 echter nog altijd niet rond.
Uiteraard zat achter Trumps lobbywerk een bijbedoeling: hij hoopte dat zijn resorts dankzij de samenwerking opnieuw PGA-toernooien mogen organiseren, want die halen nog altijd hogere kijkcijfers en veel meer bezoekers dan LIV-toernooien. Dat is ook gelukt, want deze week raakte bekend dat in 2026 weer een PGA-toernooi zal plaatsvinden in Trump National Doral in Miami.
Intussen ontvangt Trump een kostenvergoeding van een miljoen dollar telkens als een LIV-toernooi op een van zijn golfcourses plaatsvindt – zoals driemaal in 2023, en één keer in 2024 en 2025, in Trump National Doral in Miami, en in 2026 in zijn golfresort National Golf Club Washington D.C. in Sterling.
De strijd om de British Open
In augustus volgt dus ook het eerste DP World Tour-evenement in het Schotse Aberdeenshire. Maar Trumps ultieme ambitie blijft het binnenhalen van een van de vier majorgolftoernooien (The Masters, The Open Championchip, de US open en het PGA Championship). Volgens The New York Times vroeg hij in 2018 aan de Amerikaanse ambassadeur in het VK om de Britse regering te benaderen. Zijn verzoek: de British Open (officieel: The Open Championship) opnieuw naar Turnberry halen, waar het toernooi vier keer plaatsvond vóór Trumps overname.
Daarnaast meldde The Guardian in mei 2025 dat functionarissen van de Britse regering, onder premier Keir Starmer, gesprekken voerden met The Royal and Ancient Golf Club of St Andrews (de organisator van de British Open) over een mogelijke terugkeer naar Turnberry in 2028. Bronnen gaven aan dat Trump het onderwerp meermaals had aangesneden bij Starmer.
Zijn zoon Eric Trump, uitvoerend vicevoorzitter van Trump Organisation, verwierp deze week aan BBC Sport met klem suggesties dat een mogelijke terugkeer van de British Open naar Turnberry onderdeel zou zijn van een paardenhandel ten tijde van handelsbesprekingen tussen de VS en het Verenigd Koninkrijk. ‘Die vraag is niet serieus’, zei hij. ‘Je sluit geen deal met het gastland. Je sluit een deal met de organisator, de R&A. Ik kan je vertellen dat mijn vader het belang van Amerika boven welke golfbaan dan ook stelt.’
Eric Trump voegde er wel aan toe dat zijn vader een terugkeer van de British Open naar Turnberry verdient. ‘Niemand is beter geweest voor de golfsport. Hij is zijn hele leven al cheerleader, omdat hij ervan houdt en erin gelooft.’
De woordvoerder van The Royal and Ancient Golf Club benadrukte dat de focus op golf moet liggen en wees op de gebrekkige infrastructuur rond Turnberry, zoals spoor-, weg- en accommodatiefaciliteiten. Die zouden onvoldoende zijn om een majortoernooi te organiseren.
Eric Trump is het daar niet mee eens. ‘De infrastructuur en de locatie is werkelijk ongeëvenaard. Je zou morgen de British Open op die baan kunnen organiseren. Turnberry is er klaar voor. Ik denk dat elke uitdaging kan worden aangepakt en opgelost met behulp van slimme mensen’, vertelde hij aan BBC Sport.
Het voorbeeld maakt duidelijk dat golf voor vader Donald Trump geen onschuldige hobby is waarbij hij af en toe een balletje verlegt om zijn handicap te verbeteren. Het is branding, business en beïnvloeding tegelijk, waar prestige, geld en macht naadloos in elkaar overvloeien.
