‘Al heel mijn leven vecht ik tegen vooroordelen,’ zegt Danny Boffin (37), ‘en nog altijd heb ik het gevoel dat ik voor sommigen niet genoeg bewezen heb.’ Hij is er niet slechter van geworden. Straks wint hij op zijn oude dag nog de Gouden Schoen.

STVV wenste iedereen een gouden schoen in 2003, maar toch vooral zichzelf. In Sint-Truiden is de Gouden Schoen 2002 al in oktober gekozen. Het staat op een groot bord tegen de gevel van het stadhuis, het staat op spandoeken, op sjaals, op T-shirts, op schoenen, op taarten, het staat haast overál op. Het is Danny Boffin.

“Het is begonnen met één groot spandoek tegen Standard en het gaat steeds maar verder”, zegt hij. “Je houdt het niet voor mogelijk wat hier allemaal gebeurt. Groot en klein leeft mij. We moesten onlangs met de ploeg in een school zijn. Daar hing een spandoek van hier tot ginder en toen we binnenkwamen, begon de hele zaal te zingen Danny Gouden Schoen, Danny… Je krijgt er kippenvel van. Blijkbaar ben ik populairder dan Frank De Winne. Je wordt gek gemaakt, hé. Het is fantastisch wat er gedaan wordt voor mij, maar ik heb op een bepaald moment wel afstand genomen, want ik kreeg de indruk dat ik mijn eigen campagne aan het leiden was.”

Heb je je ooit eerder in je carrière zo gesteund geweten ?

Danny Boffin : Neen, wat hier de laatste twee jaar aan het gebeuren is, heb ik nooit eerder meegemaakt. Niet in Luik, niet in Anderlecht, niet in Metz. Het geeft mij een fantastisch gevoel, maar als ik niet win, zal ik de zwaarste slag van allemaal krijgen, denk ik. Ik zal de jongen die hem wint van harte feliciteren zoals het sportmensen onder elkaar past, maar er zal die avond zeker een zware ontgoocheling over mij hangen.

Kop op, Danny ! Kan je op het eind van het seizoen nog altijd door je collega’s tot Profvoetballer van het Jaar verkozen worden.

Graag, maar ik geloof er niet in. Wie de Gouden Schoen wint, verhoogt zijn kansen om Profvoetballer van het Jaar te worden. Bovendien, wie bij Club Brugge speelt, wordt kampioen, terwijl wij het toch iets moeilijker zullen krijgen om tot het eind top te blijven, denk ik. Als het nu niet gebeurt, is het afgelopen voor mij. Meer kan ik niet doen. Ik kan de ballen achteraan niet tegenhouden en ze aan de overkant in het net gaan leggen. Ik denk dat ik er echt wel het maximum aan het uithalen ben voor mezelf en de club.

Met welke verwachtingen ga je naar de verkiezing ?

Mijn ouders zeggen dat ik moet gaan met het gedacht dat ik hem niet zal winnen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Met wat hier allemaal gebeurt, word je daar onvermijdelijk emotioneel in betrokken. Trouwens, wie bij de favorieten genoemd wordt en zegt dat het hem niet kan schelen of hij wint, maakt zichzelf iets wijs. Maar als ik win, worden ze hier compleet gek, daar moet je niet aan twijfelen. Ik hoop wel dat het dan zal zijn voor wat ik de voorbije twee jaar gepresteerd heb. Als ik lees dat er collega’s van jullie schrijven : als Danny Boffin hem krijgt, zal het voor zijn carrière zijn… Dan zeg ik : hou hem dan maar, want dan hoef ik hem niet.

Waarom niet ?

Omdat ik dat een beetje belachelijk vind. Ten eerste ben ik nog aan het voetballen, is mijn carrière nog niet gedaan. Dus als het voor mijn carrière is, moet ik hem nu niet krijgen, maar pas over een paar jaar als ik stop. Ten tweede vind ik dat als er Gouden Schoenen worden uitgereikt voor het einde van een carrière, iedereen er één moet krijgen. Als ik de Gouden Schoen krijg, is het dus voor wat ik de voorbije twee jaar heb gepresteerd en niet voor mijn hele carrière.

Nog altijd het gevoel dat je onderschat wordt ?

Ik vecht al heel mijn leven tegen vooroordelen en ik heb de indruk dat het voor sommigen nog altijd niet voldoende is, wat ik heb bewezen. Misschien is mijn nadeel dat veel journalisten vooral Brugge, Anderlecht en Genk volgen en niet zo vaak Sint-Truiden zien. Ik vraag mij af hoe je kan oordelen over mij als je weinig of geen wedstrijden hebt gezien. Misschien op basis van al de referenda van kranten en magazines waarin ik op kop sta ( grijnst).

Je hebt geen Champions League gespeeld zoals Timmy Simons en Wesley Sonck. Je deed het allemaal in de Belgische competitie waar nogal graag geringschattend over wordt gedaan.

Ja, maar… Moet ik dat nu echt nog eens allemaal herhalen ? Voor ik naar de Belgische competitie terugkeerde, heb ik vier jaar in de Franse competitie gespeeld en ben ik er als buitenlander enorm geapprecieerd geweest. Met Metz ben ik er vice-kampioen geworden. De Franse bondscoach Aimé Jacquet zei toen dat als ik Fransman was geweest, ik mijn plaats in het elftal van Frankrijk had gehad, toch de wereldkampioen. Pires noemde mij bij Arsenal de speler van wie hij het meest geleerd had. Enzoverder. Dat is toch een teken dat ik iets bewezen heb, of niet ?

Ach, weet je waar ik ook trots op ben ? Dat ik altijd dezelfde Danny ben gebleven, van toen ik ben beginnen sjotten. Mensen zeggen mij dat vaak, dat mij dat siert. Dat doet mij veel plezier. Ik heb nog nooit het gevoel gehad dat ik meer of beter ben dan iemand anders, omdat ik ervan uitga dat andere mensen over gaven beschikken die ik dan weer niet heb. Mijn ouders hebben mij daarin ook altijd rustig gehouden : weet ook van waar je afkomstig bent.

Wordt STVV voldoende naar waarde geschat ?

Wij mogen niet klagen over de publiciteit die de club tot nu toe heeft gekregen, maar eigenlijk wordt er nog te weinig over ons gesproken. Ik vind dat wij met Brugge de best voetballende ploeg in België zijn. Lokeren vond ik bij ons ook geweldig goed spelen, maar ook daar lees je te weinig van. Wat je leest, is toch vooral : Sint-Truiden, dat blijft toch niet duren, die zullen wegzakken… Het sterkt mij en de ploeg om het tegenovergestelde te bewijzen. Zoals ik ook lees : Boffin, oké, hij doet het wel, maar… Spijtig, maar ik maak het al mijn hele leven mee. Van toen ik klein was, moet ik vechten om iets te bekomen en nu nog altijd. Ik heb er geen probleem mee, maar ik denk wel telkens weer : moet ik nu wéér tegen iedereen opboksen ?

De spirit van de underdog, zo eigen aan STVV ook.

Het zou ook kunnen dat ze mij in Sint-Truiden zo geweldig steunen omdat ze vrezen dat ze anders weer vergeten zullen worden, ja. Maar vergeten we toch niet dat de topploegen nog nooit zonder Limburgers hebben gekund, op en rond het veld. Het land kan niet zonder Limburgers, omdat Limburgers altijd tot het uiterste gaan en iets kunnen opbrengen voor een ander.

In Wallonië stemmen ze blijkbaar wel Danny Boffin. Het publiek, een vakjury en journalisten van La Dernière Heure en RTL verkozen je tot beste voetballer van 2002. Je won er de Kristallen Bal, vóór Marc Wilmots !

Ja. Dat deed mij een enorm plezier, ook de aandacht die ik er voor kreeg. Het wordt je gegund. Ik had iets van : hier krijg ik eindelijk de erkenning die ik misschien al eerder verdiende. Tijdens de winterstop werd ik op het grote indoortoernooi in Luik ook nog eens verrast. Ik kreeg er een kleinere kristallen bal, terwijl iedereen in de volle tribunes een bord omhoog hield met Bravo Danny erop. Ik kreeg er kippenvel van.

Je bent populairder in Wallonië dan in Vlaanderen ?

Misschien populairder, maar ook meer geapprecieerd, gerespecteerd, vind ik.

Hoe komt dat ?

Misschien dat het er mee te maken heeft dat ik vier jaar in Luik gezeten heb, zes jaar in Anderlecht, in Metz ook. Toen we vorig seizoen met Sint-Truiden op Standard zijn gaan winnen en ik op het eind vervangen werd, kreeg ik een staande ovatie van het thuispubliek. Dat vergeet je nooit.

Kennen ze je nog in Frankrijk ?

Ja, L’Equipe belde onlangs nog. Ze volgen de Belgische competitie toch een béétje en zien dan dat de ploeg van Danny Boffin, tweede, derde staat.

Hoe leg je Franse journalisten het fenomeen STVV uit ?

Als ze mij vragen wat voor een club dat is, zeg ik : dat kan ik aan de telefoon niet uitleggen, daarvoor moet je zelf komen kijken. Want als ik ga beginnen vertellen, zal je zeggen : die kijkt te veel naar films. Ze vragen mij ook wel eens of er bij ons spelers rondlopen die geschikt zijn voor de Franse competitie.

En ?

Ik heb bepaalde namen genoemd.

Désiré Mbonabucya ?

Zeker, maar ook Marcos Pereira. Men ziet van hem wel die kans die hij wel eens mist, maar niet het werk dat hij voor de ploeg verricht. Het is een jongen die elke ploeg kan gebruiken. Er zijn natuurlijk ook nog Kalisa, Delorge, Hayen, Van Geel, Vrancken, maar ze mogen ze niet allemaal tegelijk laten gaan, hé.

STVV staat derde bij de winterstop. Kan het die plaats, die recht geeft op Uefacupvoetbal, vasthouden ?

De topvijf moet haalbaar zijn, denk ik. Op het einde van de heenronde kwam er steeds meer druk op die toch jonge ploeg, omdat het telkens weer moest. Het was tijd dat er even stoom afgelaten kon worden. Op wilskracht hebben we in de twee laatste wedstrijden onze positie toch kunnen vasthouden. Dankzij de inzet van iedereen, ook van de medische en de technische staf en zeker van de trainer.

Jacky Mathijssen. Vertel.

Voor iemand die maar een jaar ouder is dan ik en pas nieuw is in de job, heeft hij enorm, enórm veel respect afgedwongen door de manier waarop hij met alles kan omgaan. Kan ook wel eens een keertje lelijk uit de hoek komen, maar blijft toch doorgaans zo rustig, zo nuchter. De ploeg staat enorm achter hem, dat voel ik als hij er niet bij is. Voor die man steken we nog iets extra bij. Wat hij vraagt, wordt gedaan en hij weet, voelt ook wanneer de knop omgedraaid moet worden voor de ploeg en bepaalde jongens. Het is geen geringe prestatie dat hij die groep zo ver heeft gekregen en de ploeg en de club zoveel respect en uitstraling heeft gegeven. Chapeau, meneer Mathijssen. Had hij beter twee jaar eerder gedaan. Ik zal zeker voor hem stemmen, voor de Trainer van het Jaar. Ik hoop dat ze hem zo snel mogelijk laten bijtekenen en dat hijzelf dat ook zal willen.

Er wordt van alles gedaan om Danny Boffin uit te schakelen, horen we. Wat zijn je ervaringen met rechtstreekse tegenstanders ?

Ik heb er dit seizoen twee op mij gehad die helemaal niet meededen bij balbezit. In Charleroi was het heel, heel erg. Had ik op een hoek van het veld met de cornervlag in mijn hand moeten gaan staan, dan had hij ze mee vastgehouden. Zelfs bij een vrijschop voor ons kwam hij naast mij staan in plaats van op de reglementaire negen meter. Zo gebrainstormd door zijn trainer, zo met zijn opdracht bezig.

Syllah.

Ja. Bij het eerste contact, een bal die tussen ons beiden viel, heeft hij getrapt om mij serieus te raken, maar gelukkig draai ik de goeie kant uit. Hij komt op mij afgevlogen, tackelt richting knie, maar raakt mij gelukkig maar half. Ik heb tegen de scheidsrechter gezegd : wat is dat hier ?! Hij heeft hem een vermaning gegeven, maar het is blijven duren. Iedere keer dat ik diep wou gaan, begon hij aan mijn trui te sleuren. Ik zeg : begin toch eens te voetballen ! Die antwoordt niks, die staat je zo wezenloos te bekijken, zoals iemand die echt opgedraaid is.

Hij is er na een uur afgegaan met krampen.

Ja. Ik heb hem dan ook over het hele veld meegenomen. Tegen Lommel ging Kris Vincken ook overal met mij mee, maar hij bleef wel correct. Helaas voor hem heeft hij er wel een voetbreuk aan overgehouden. Op een gegeven moment ben ik even los in de zestien, ga ik om aan te leggen, kan hij er in een laatste krachtinspanning nog zijn been voor steken en trap ik vol op de onderkant van zijn voet… Gebroken.

Steeds meer probeert men mij met twee, drie man in een zone op te sluiten, op te vangen in een driehoek. Dat maakt het voor mij iets moeilijker, dan moet je nog meer beginnen nadenken hoe je het best loopt om vrij te komen. Eigenlijk moet ik zeggen dat ik heel veel respect voel van de tegenstanders. Supporters slingeren mij wel eens verwijten naar het hoofd die niet kunnen, vind ik, maar anderzijds begrijp ik ook wel dat mensen die maar één keer in de week worden losgelaten, dan losbarsten.

Onlangs kwam in het nieuws dat je zoontje gezondheidsproblemen heeft. Hoe gaat het met hem ?

Hij is zes jaar en heeft problemen met zijn darmpjes en zijn stoelgang. Hij voelt niet aankomen wanneer hij naar het toilet moet en zo is het geregeld eens in zijn broekje. Het manneke ziet daar enorm van af. Deze week zullen we alle resultaten kennen, maar het ziet er niet naar uit dat er een operatie nodig zal zijn. Waarschijnlijk zal het opgelost kunnen worden met een verandering van voeding. Sojamelk in plaats van koemelk en zo. We zijn min of meer gerustgesteld nu.

Tegen de gezondheid van je kinderen kunnen natuurlijk geen tien Gouden Schoenen op. Dat realiseer je je wel op de momenten dat je niet weet wat er aan de hand is. Geen geld ter wereld. Als ik morgen moet stoppen met voetballen voor mijn zoon, dan stop ik. ’t Zou spijtig zijn, want er is in mijn leven niks anders geweest dan voetbal, maar een leven in dienst van je kinderen zou mij ook veel voldoening geven. Wij zijn een familie die sterk aan elkaar hangt, zoals ik het als kind ook zelf altijd heb gevoeld. Ik ben graag omringd, met familie en vrienden; ik heb graag dat je iets aan elkaar hebt.

Klopt het dat je je inzet voor een voetbalproject voor mentaal gehandicapte kinderen in het Genkse ?

Ja, met plezier. Het eerste wat ik doe als ik het veld op- en afga, is ook altijd twee, drie kinderen in een rolstoel gaan groeten, even een handdruk of een kus geven. Ik voel me daar goed bij. Die gaan daar zo in op als ik voorbij kom… Danny, Danny, Danny… dat ik zeg : voor u doe ik vandaag nog iets extra. Ik leef met die mensen mee. Op dinsdag komt er ook altijd een blinde jongen naar de training. Hij zit achteraan op een tandem bij zijn moeder. Als ik bedenk dat er ’s zaterdags tussen die 10.000 man één zit die niks ziet, maar het voetbal toch op zijn manier volgt, bekijkt en voelt, krijg ik daar rillingen van. Zo ben ik altijd geweest. Een zwak voor kinderen vooral. Het doet mij bijvoorbeeld pijn dat ik niet alle kinderen een shirt kan geven die naar mij komen : Danny, kan ik je trui niet krijgen ? Ik heb er maar één en van de club mogen we hem niet weggeven.”

Je bent, wordt gezegd, ook buitengewoon vaak beschikbaar voor commerciële opdrachten. Je hielp de club met je oproep in De Laatste Show zelfs aan een sponsor.

Ja. Mensen denken dat ik daar allemaal aan verdien, maar ik heb daar nog nooit iets voor gevraagd, zelfs geen kilometervergoeding. Geen cent. Sportkampen voor kinderen en zo, ook dat heb ik altijd al gratis gedaan.

Misschien kan je straks nog een financiële slag slaan in China, Japan of Dubai ?

Voetballen in China lijkt mij nog iets anders dan in Japan of Dubai, maar ik zou liegen tegen mezelf als ik hier zou verklaren dat ik zo’n aanbieding niet in overweging zou nemen.

Mogen we tot besluit nog één geheimpje voor een lang en fit leven ?

Ik zal er u twee geven. Water drinken om te zuiveren en bananen eten tegen verkramping.

Bedankt.

Graag gedaan.

door Christian Vandenabeele

‘Als ze mij de Gouden Schoen geven voor mijn carrière mogen ze hem houden.’

‘Ik word meer gerespecteerd in Wallonië dan in Vlaanderen.’