Congo miste op een haar na de Afrikacup en daar zijn ze in Lokeren best blij om. Want nu Patiyo Tambwe de weg naar doel heeft gevonden, is de snelle spits nagenoeg onmisbaar.
Het gaat goed met Sporting Lokeren en dat merk je aan het aantal lachsalvo’s op training. De breedste glimlach prijkt ontegensprekelijk op het gezicht van PatiyoTambwe (23). Zopas heeft hij gescoord in het trainingspartijtje, iets wat hem ook in de competitie al lukte. Een opsteker, want doelpunten maken bleek vorig seizoen geen sinecure. Tambwe : “In de heenronde vorig seizoen scoorde ik geen enkele keer. Nochtans speelde ik toen een hele goede voorbereiding. Misschien te goed, de verwachtingen waren meteen hoog gespannen en dat zorgde voor wat druk. Na de winterstop lukte het plots wel. Acht goals maakte ik en daaruit heb ik heel veel vertrouwen geput.”
Terug naar het trainingsveld : daar haalt Tambwe alweer zijn meest parelwitte glimlach boven wanneer Georges Leekens hem na een mislukt nummertje een paar woorden toe mompelt. Is de Congolees misschien de nieuwe lieveling van Leekens ? “Neen, dat denk ik niet”, vertelt Tambwe. “We lachen vaak samen, maar dat doet de trainer met alle spelers. Het grote verschil met vorig jaar is dat we nu allemaal samen één doel voor ogen hebben. We weten perfect wat we willen bereiken. Ik zou dat de verdienste van de nieuwe coach durven noemen. Toch kan je niet ontkennen dat er ook wat geluk mee gepaard gaat. We wonnen dit jaar een aantal matchen die echt alle kanten uitkonden. Daardoor kan je veel meer ontspannen gaan spelen en is de sfeer in de groep uiteraard beter. Wat de trainer van mij verlangt, verschilt weinig met vorig jaar. Doelpunten maken blijft het allerbelangrijkste. (lacht) Maar ik denk dat ik nu wat meer offensieve vrijheid heb. Vorig jaar waren mijn verdedigende taken iets uitgebreider.”
Oerkreet
Als Tambwe tijdens het trainingspartijtje een bal verovert, op snelheid een mannetje voorbijgaat en dan zijn actie richting doel wil voortzetten, smoort Leekens de solo in de kiem. Hij wijst de Congolees op de vier verdedigers die hem nog opwachten. “Onmogelijke opdracht en dus verspilling van energie”, luidt het strenge oordeel van de coach. Balletje achteruit spelen en positie kiezen was de aangewezen optie. Tam- bwe : “De coach weet dat ik fysiek nog niet honderd procent ben. Door een liesblessure heb ik een heel korte voorbereiding gehad. Amper twee en een halve week. Dat is voor mij niet genoeg. De trainer wil daarom dat ik mijn krachten efficiënt gebruik. Vorig seizoen was ik nooit helemaal fit. In de tweede ronde was ik heel belangrijk voor het team en dus kon ik niet zomaar wedstrijden missen. Ik speelde in het weekend, maar trainde nooit in het begin van de week. Ideaal is dat niet. Eigenlijk had ik in het tussenseizoen een operatie moeten ondergaan, maar dat wilde ik liever niet. Ik opteerde voor rust en een intensieve behandeling bij de kinesist.”
Bij een volgende actie krijgt Tambwe wel lof van zijn nieuwe trainer. De spits krijgt met een mannetje in de rug een inworp toegespeeld. Zijn verdediger anticipeert op het voor de hand liggende tikje terug naar de inworpgever, maar Tambwe speelt de bal met de buitenkant van de voet voorbij zijn tegenstander om hem dan met een volley hard voor doel te brengen. Met een oerkreet geeft Leekens aan dat hij dergelijke acties van zijn spits verlangt.
“Ik probeer voor wat creativiteit te zorgen op het veld, dat klopt”, beaamt Tam- bwe. “Maar mijn meest uitgesproken talent is toch mijn snelheid. Ik werk nu vaak aan mijn techniek. Zopas zag je me op de training nog balletjes controleren met de onderkant van de knie. Dat is meer dan enkel een trucje. Als spits moet je een bal op de meest uiteenlopende manieren kunnen doodleggen.”
Test op Anderlecht
De training wordt onderbroken voor een drankpauze. Vijf spelers houden zich afzijdig, zij zitten in de ramadan. Tambwe drinkt wel een glas, net als de overgrote meerderheid van de Congolese bevolking is hij christen. Overtuigd, zo blijkt : “In Congo ging ik elke week naar de kerk. Hier zou ik dat ook willen doen, maar ik begrijp niks van wat er wordt gezegd. Daarom ga ik niet meer. Thuis probeer ik wel consequent elke dag te bidden. Nu ben ik begonnen met lessen Nederlands, eens ik de taal onder de knie heb, wordt het makkelijker. Het is dus zeker niet zo dat ik hier in België of bij Lokeren weg zou willen na dit jaar, ik lig nog drie jaar onder contract, daarna zie ik wel wat er komt. Volgende maand komen eindelijk ook mijn vrouw en mijn zoontje van drie maanden naar hier. Die zekerheid maakt ook dat ik nu beter speel. Vorig seizoen piekerde ik vaak over mijn gezin.”
Volgens Tambwe is het geen toeval dat veel van zijn landgenoten voor de Jupiler League kiezen : “Door het koloniale verleden zijn er nauwe banden tussen de beide landen. Vrijwel alle transfers van Congolese spelers verlopen ook via dezelfde manager : José De Medina. Die heeft bijvoorbeeld ook Mémé Tchité en DieudonnéKalulika van Sint-Truiden in zijn portefeuille. Alleen Mbokani is via iemand anders gekomen. Toen ik uit Congo vertrok, was er enkel interesse vanuit België. Ik testte bij Anderlecht, maar wist helemaal niet dat dat een topploeg was. Die test stelde ook niet zo veel voor. Ik deed er amper één training mee. Toen ik bij Lokeren een wedstrijd kon meespelen, hield ik het bij Anderlecht voor bekeken. Bij Lokeren wist ik dat ik kon tekenen als die wedstrijd goed genoeg was. In Anderlecht waren er veel minder concrete vooruitzichten. Bovendien is het beter om te spelen bij een minder hoog aangeschreven club dan op je kans te wachten bij een topploeg. Ik testte ook bij La Louvière, maar dat ging om financiële redenen niet door.” S
Door Jan-Pieter De Vlieger
