Lierse staat het water tot aan de lippen, en dat niet alleen sportief. Ook over het voortbestaan van de club zelf doemen weer twijfels op na de zoveelste stoelendans op het Lisp.

Dusan Micic houdt wel van een uitdaging, zegt de Servische centrale middenvelder wanneer hij begin januari bij Lierse arriveert, zijn zeventiende club in twaalf jaar. “Ik blijf nooit langer dan anderhalf jaar bij één club. Dat is een bewuste keuze.” Dat hij bij Lierse al na één wedstrijd – niet eens zo’n slechte – aan de kant zou worden geschoven, brengt zelfs een clubhopper als Micic aan het schrikken.

De verschuivingen van vorige week laten het Lisp verbijsterd achter. Zes spelers werden aan de kant geschoven, onder wie de kapitein en de vicekapitein. Bij Hernán Losada,wiens prestaties op een paar uitschieters na nogal minnetjes waren, kon men zich daar iets bij voorstellen. Dat de trouwe soldaat Arjan Swinkels geslachtofferd werd omdat zijn speelstijl niet meteen past bij het tiquitacavoetbal van de académiens waar nu resoluut voor gekozen wordt, kwam zwaarder aan. In die mate dat een dag later nog eens drie ervaren spelers smeekten om te mogen vertrekken: Thomas Wils (al langer op de bank), Rachid Bourabia (de voorbije twee jaar een van de sterkhouders, dit jaar mee ten onder) en Dorge Kouemaha (die amper zeven wedstrijden speelde).

De aanzet tot het dominospel gaf Slavisa Stojanovic,tot afgelopen woensdag hoofdtrainer.Die had net de vijf versterkingen gekregen op de posities die hij wilde, onder wie vier spelers uit zijn persoonlijke kennissenkring in de Balkan, waardoor Lierse bijvoorbeeld afzag van Jonathan Wilmet. Tot verbijstering van zijn nieuwe soldaten hield Stojanovic het na twee matchen met zijn vernieuwde team al voor gezien. Officieel maakten beide partijen in onderling overleg een einde aan de samenwerking. Bij zijn vertrek liet Stojanovic uitschijnen dat hij niet akkoord ging om de jonge spelers uit de academie op te stellen. De waarheid is dat de Sloveense trainer het al niet meer zag zitten op het Lisp sinds de nederlaag op Moeskroen. Na het gelijkspel tegen Waasland-Beveren bood hij de volgende ochtend al voor de vierde keer in een paar maanden tijd zijn ontslag aan. Ook daardoor was zijn krediet bij spelers en medewerkers flink getaand. De vorige drie keer kon voorzitter Maged Samy hem telkens overtuigen om door te gaan. Vorige woensdag gaf Samy, op verzoek van Stojanovic vanuit Caïro naar Lier afgereisd, het op.

Pas daarna tekende de voorzitter de sportieve lijn uit voor de rest van het seizoen. Voortaan zou alles gezet worden op de jonge spelers van de academie. Die opdracht kreeg voor het seizoen ook al Stanley Menzo mee, maar erg succesvol bleek die koers niet. Met de week stelde Menzo’s opvolger Stojanovic minder jong talent op. Dat kon hij zich permitteren omdat hij met zijn statistieken heel wat indruk had gemaakt op Maged Samy, die Stojanovic eerst naar Egypte wilde halen, maar hem plots richting Lierse stuurde, toen Menzo ontslagen werd. Dat leidde tot de vreemde situatie dat technisch directeur Tomasz Radzinski op de persconferentie een trainer voorstelde van wie hij een dag eerder nog niet eens wist dat die naar Lierse zou komen.

Spelersmakelaar

Intussen is ook Radzinski’s lot én dat van zijn schaduw, Nader Shawky, bezegeld. De man met de rechtstreekse telefoonlijn naar Maged kwam/komt niet in het cluborganigram voor omdat hij op de lijst staat van door de FIFA erkende spelersmakelaars, maar hij was op sportief vlak de man waar Maged de afgelopen jaren bijna blind op vertrouwde, tot voor kort. Met de desastreuze sportieve resultaten verbrokkelde het krediet van Shawky en Radzinski, van wie Maged hoopte dat hij met zijn internationale contacten de deur naar de Premier League zou openzetten voor de eigen jonge talenten. In december leek het lot van Radzinski en Shawky al eens beslecht, maar in laatste instantie bedacht de eigenaar/voorzitter zich.

Deze week wil Lierse een nieuwe trainer met een Pro Licensediploma. In eigen rangen heeft het die niet (voormalig hulptrainer Daniel Simmes, na Stojanovic’ komst opzijgeschoven naar de vrouwenploeg, is nog bezig met zijn trainersopleiding). Die trainer moet willen meegaan in het plan met de jonge spelers én in de aanpak van Olivier Guillou, neef van Jean-Marc en de voorbije jaren na het vertrek van Thomas Caers coördinator van de academie in Tongerlo. Guillou trainde de afgelopen maanden de belofteploeg, vorig jaar nog gecoacht door Nico Van Kerckhoven,na dat seizoen overgeheveld naar de scouting toen het belofteteam werd afgeschaft en vervangen door de spelers van de academie.

Zondag kreeg het flink verjongde Lierse, met nog slechts twee van de vijf winteraankopen in de basis, na een desastreuze start zelfs aarzelend applaus voor het voetballend vermogen en de tomeloze inzet, maar wat bijblijft, is het signaal van de trouwe aanhang die duidelijk maakt wat heel Lier al langer voelt: ‘Dit is onze club niet meer.’ Dat protest was niet gericht tegen de overgebleven uitvoerders op het Lisp maar tegen de man die op dat moment op een paar duizend kilometer van Lier vertoefde, in Caïro, waar alle belangrijke beslissingen betreffende Lierse genomen worden sinds Maged Samy na zijn flamboyante jaren in Lier weer naar Egypte verhuisde. In Lier zelf stonden vorige week bijna alle leidinggevenden buitenspel, als ze al niet geleidelijk naar de achtergrond verdwenen zijn, zoals Walter Grootaers, officieel nog commercieel directeur en directeur communicatie, maar nog zelden op het Lisp te zien. De sportief directeur en schaduwdirecteur werden zogoed als op non-actief gesteld, hoofdtrainer en hulptrainers zijn weg, de vervangende trainer Herman Helleputte haakte na anderhalve dag af en COO Katrien De Ceulaer is met bevallingsverlof. Daardoor moest alleen de nieuwe vicepresident Jan Van Elst vorige week voor alles opdraaien. Van Elst is een vertrouwensman van Maged Samy die vanuit Wadi Degla Real Estates Belgium (immobiliën) in augustus op het Lisp arriveerde en na een korte observatieperiode vanaf september in alle stilte aan de slag ging.

Lege doos

Maged Samy keerde vorig jaar terug naar Egypte om privéredenen (hij trouwde er opnieuw). Dat hij ginder blijft en de club niet meer vanuit Lier leidt, heeft puur economische redenen, zegt Van Elst. “Maged mist Lier, maar de centen van Wadi Degla worden vooral in Egypte verdiend. Zijn aanwezigheid is voor het bedrijf ginder nuttiger dan hier. Sinds zijn verhuizing is het omzetcijfer flink omhooggegaan. België is maar een klein deel van het bedrijf. Naar Belgische normen lijken de verliescijfers bij Lierse enorm, maar binnen de hele Wadi Deglagroep stelt dat niet zo heel veel voor.”

Nochtans ogen die cijfers op papier indrukwekkend, ook al werd een jaar geleden gestopt met het betalen van transfersommen en hakte men flink in de spelerslonen (een aantal spelers verdiende een paar jaar geleden bijna één miljoen euro bruto). Nog altijd heet Lierse een goed betalende club te zijn. Zo zouden ze bij Club Brugge flink geschrokken zijn van de looneisen van keeperstrainer Patrick Nys,met wie vorig jaar gepraat werd. Uiteindelijk bleef Nys op het Lisp, om korte tijd later te horen dat zijn contract niet verlengd zou worden.

Ook vandaag is de salarismassa hoog. Alleen al in de A-kern zitten, met de drie Egyptenaren die het afgelopen weekend terugkeerden nadat ze eerder door Stojanovic met een onvoldoende waren teruggestuurd, 33 spelers.

Maar dé grootste kostenpost op het Lisp blijven de investeringen in de Academie van Tongerlo, die Maged zich getroost om straks winst te maken met de verkoop van jong talent en om de centen die hij sinds 2007 al in de club stopte te recupereren.

Op dit moment is Lierse verlieslatend, geeft Van Elst toe. Op de truitjes staat het bedrijf van de voorzitter en als gevolg van de mindere resultaten en de vervreemding met de eigen, traditionele Kempische aanhang daalde het aantal abonnementen. Van Elst: “Het is moeilijk om een rode lantaarn break-even te laten draaien. Als het sportief beter gaat, komt er meer volk en kan je al eens een speler met winst verkopen.”

Met de sportieve lijn die hij vorige week uitzette, wil Maged Samy aan het eind van dit seizoen weten wat de spelers uit de academie echt waard zijn. Redden ze zich onverwacht, dan gaat hij gewoon door. Lukt dat niet, maar tonen de jonge spelers dat ze de investeringen waard zijn geweest, is een snelle terugkeer vanuit tweede klasse een optie.

Wat men in Cairo beslist als de jonkies de mist in gaan, durft niemand op het Lisp te voorspellen. In het verleden gaf Maged Samy altijd aan dat hij, zelfs bij degradatie, niet overweegt om Lierse in de steek te laten, maar dat hij die belofte nakomt, daar durft vandaag niemand op het Lisp nog zijn hand voor in het vuur te steken. Ook als Wadi Degla zou beslissen zich uit de club terug te trekken, is een overname of een heropstart niet eenvoudig. Sommigen betreuren dat de club zeven jaar geleden niet in faling is gegaan. Zeven jaar emo-beleid hebben er zwaar ingehakt. De Kempische ziel is langzaam uit de club verdwenen. De slagzin ‘passie en traditie’, vorig jaar nog trots voorgesteld, slaat niet meer op de inhoud.

Traditieclub Lierse lijkt een lege doos geworden.

DOOR GEERT FOUTRÉ

“Naar Belgische normen lijken de verliescijfers bij Lierse enorm, maar binnen de hele Wadi Deglagroep stelt dat niet zo veel voor.” Jean Van Elst