Wat de voetbalbond in tegenstelling tot de fiscus vooral zorgen moet baren, is dat door het zwarte systeem niet altijd de beste voetballers de top van de piramide halen.
Vijf jaar geleden trok CD&V langs Vlaamse voetbalkantines met een ‘actieplan ter ondersteuning van de voetbalsport in Vlaanderen’. Het plan, vervat in een handige brochure, was opgesteld door enkele CD&V-parlementsleden, onder wie Europarlementslid Ivo Belet. Die profileerde zich in die dagen nogal op de sport als rapporteur van het rapport over de toekomst van het professionele voetbal in Europa. Het Europees Parlement had dat pas goedgekeurd.
Op één van die avonden streek de oranje roadshow neer in ’t Kuipje in Westerlo, waar Herman Wijnants zich toentertijd nog opwierp als de witte ridder van het Belgische voetbal. Bondsvoorzitter François De Keersmaecker was er en nog een handvol leden van het Uitvoerend Comité. Verder zaten onder het honderdtal aanwezigen vooral mensen uit het provinciale voetbal van achter hun Tongerlo te luisteren.
Het ging die avond over sporters tot 26 jaar en ouder, over fiscale schalen en vrijstellingen, vrijwilligers en decreten, jeugdopleiding en buitenlandse spelersimport. Kortom, over de moeilijke en saaie kanten van het voetbalbedrijf. De avond mondde uit in een groot zelfbeklag van de aanwezige voetbalbestuurders, zoals gezegd vooral vrijwilligers uit de provinciale afdelingen, die niet genoeg konden benadrukken hoe lastig het was in hun clubs om de eindjes aan mekaar te knopen.
Tot ondergetekende het stilaan had gehad met het gejank en de microfoon ter hand nam. Dat de heren hier aanwezig er misschien eens moesten over nadenken of ze hun spelers niet veel te zwaar betaalden. Of het niet veel van hun problemen uit de wereld zou helpen mochten ze die wat minder geld toestoppen. Of beter nog: géén geld toestoppen. En zo van het amateurvoetbal weer echt amateurvoetbal maken.
Wel, wel. Dat had hij beter niet gezegd. De microfoon kon niet snel genoeg van hand tot hand gaan en dat journalistje kreeg de wind stevig van voren. De enige andere aanwezige journalist zou het achteraf een tussenkomst “met hoog Don Quichotgehalte” noemen.
Vijf jaar later heeft Panorama laten zien dat er nog niets is veranderd. Wie geld wil verdienen met voetballen, hoeft het niet eens tot eerste of tweede klasse te schoppen. Twintig jaar geleden al, toen ook ondergetekende nog (provinciaal) voetbalde, had hij al ploegmaats die een huis bouwden met wat ze verdienden met één wedstrijdje en twee trainingen per week. Een verborgen camera en undercovertoestanden gaan er altijd goed in, maar het is zonder de minste twijfel goed dat Panorama nog eens – zoals ze zelf zegden – deze open deur hebben ingetrapt.
Wat de voetbalbond in tegenstelling tot de fiscus vooral zorgen moet baren, is dat door het zwarte systeem niet altijd de beste voetballers de top van de piramide halen. En dat dit weer mee aan de basis ligt van de inferieure import uit het buitenland. Zwart geld mag de rekeningen doen kloppen, het is vooral nefast voor de kwaliteit van ons topvoetbal.
Jan Hauspie