De Tour wacht op vuurwerk, maar door alle grote ritten in de laatste weken te programmeren is het niet onmogelijk dat die explosies er pas dan komen.
Zaterdag wordt het hoogste dak van de Tour bereikt en moet deze wedstrijd echt beginnen. De eerste week verliep niet bepaald spetterend. De gevreesde ritten in Corsica, met kronkelende en vernauwende wegen, leverden onverwachte winnaars op, de etappes naar Marseille en Montpellier de te voorspellen massaspurten, met twee verschillende winnaars, Mark Cavendish en André Greipel en een Slovaak, Peter Sagan, die gemakkelijk de groene trui gaat winnen.
Opwinding was er wel door de opgave van Jurgen Van den Broeck die zich langzamerhand moet afvragen of het wel nog van deze tijd is om het hele seizoen op de Tour af te stemmen. Het gevaar op valpartijen is groot in de Ronde van Frankrijk en kennelijk valt de Kempenaar gemakkelijk.
Twee jaar geleden was er in een afdaling een gemiste bocht, vorig jaar een valpartij zonder gevolgen en nu een tuimeling in volle massaspurt waarin Jurgen Van den Broeck tot op 500 meter van de meet vooraan zat te wringen, tussen allerhande kamikaze-piloten. Dat is bitter voor een renner die zich als geen ander voor zijn vak wegcijfert en zich in de aanloop naar de Tour telkens weer opsluit in een soort monomaan streven: met gebetenheid en verbetenheid wil hij zijn limieten aftasten. Dat zal hij nu hooguit in september kunnen doen in de Ronde van Spanje dat met zijn bergachtig parcours dit jaar echt bij zijn mogelijkheden past.
Het is de vraag of de twee bergritten die dit weekend geprogrammeerd staan het klassement overhoop gaan gooien. Topfavoriet Chris Froome straalt zelfverzekerdheid uit, al zijn er kenners die vrezen dat hij aan de moordende druk zal bezwijken. Alberto Contador blijkt een en al rust en haalde uit een zeer goede ploegentijdrit, waarin hij de schade meer dan beperkte, een opsteker.
Joaquim Rodriguez liet zich nog niet zien en Cadel Evans en Tejay Van Garderen, het koningskoppel van BMC, blijkt al evenmin te spetteren. In deze ploeg blijkt het bovendien wat te rommelen en liet Philippe Gilbert al verstaan dat hij niet echt een strategie ontdekt. Het is de vraag of de wereldkampioen zich straks zo loyaal voor zijn beide kopmannen gaat opofferen als hij dat vooraf had aangekondigd.
De Tour wacht op vuurwerk, maar door alle grote ritten in de laatste weken te programmeren is het niet onmogelijk dat die explosies er pas dan komen. En dat het voor een waardeoordeel over de conditie van de favorieten wachten is op volgende week dinsdag als de eerste van twee tijdritten geprogrammeerd staan. De angst op opgeblazen te worden zou sommige renners wel eens kunnen verlammen en tot een afwachtende houding leiden. Alleen valt het nog te bezien of de vrijgevochten Christopher Froome zich in het harnas van het defensieve zal laten wringen. In meer dan een opzicht lijkt het gewicht van de Tour op de schouders van de Brit te rusten.