Geel is de achtertuin van Tom Boonen en dus is hij zondag de grote kanshebber voor het Belgisch wegkampioenschap. Maar slecht nieuws voor de Kempenaar: topfavorieten gedijen doorgaans slecht op een nationale titelstrijd, zeker op een vlakke omloop als dat van Geel.
Sport/Voetbalmagazine zocht het van de week uit in de speciale bijlage over het Belgisch kampioenschap: opvallend veel nationale kampioenen werden het seizoen of de jaren na hun titel geteisterd door blessures, dopingaffaires, valpartijen, ziektes of zelfs vroegtijdige overlijdens. Louter toeval of ‘de vloek van het tricolore shirt’? Daar kan over gediscussieerd worden, maar het zal de renner die zondag op het podium staat niet minder luid de Brabançonne doen zingen.
Een driekleur levert de weken en maanden erna heel wat media-aandacht op én vooral flink wat extra euro’s op de bankrekening, gezien de verhoogde startgelden in criteriums. Bijzonder aantrekkelijk dus voor renners en sponsors. Zeker omdat de Belgische kampioenentrui beschouwd wordt als een van de, zo niet dé mooiste van alle nationale truien in het peloton. En dus willen ook toppers als Tom Boonen en Philippe Gilbert met plezier tot het gaatje gaan om een heel jaar dat mooie zwart-geel-rode tenue te kunnen aantrekken.
En toch keren in de voorbeschouwingen elk jaar dezelfde, bijna denigrerende, omschrijvingen terug. Het BK, dat is “een wedstrijd die ver boven zijn status leeft”, “een loterij die vaak verkocht wordt”, een “veredeld criterium” die kermiscoureurs als Geert Omloop of Alain Van den Bossche even vaak wonnen als Eddy Merckx. En steevast keert hetzelfde antwoord terug op de vraag waarom het voor de toppers zo moeilijk is om te winnen. “Amper te controleren, moeilijker te winnen dan een Tourrit of een klassieker.”
Hoewel Tom Boonen zondag naar voren geschoven wordt als de topfavoriet, zal dat zondag in Geel niet anders zijn. De Quick-Stepkopman verkeert in een goede vorm na de Ronde van Zwitserland, kan rekenen op tien ploegmaats, is de snelste spurter van het Belgische peloton en bovendien extra gemotiveerd wegens een omloop die om de hoek ligt.
Maar om al die redenen kan Boonen alleen maar verliezen. Dat beseft hij zelf ook. Het is geen toeval dat het enige BK dat hij wél won, dat van Aywaille in 2009 was, toen iedereen naar thuisrijder Philippe Gilbert keek, op een parcours dat Boonen veel minder lag als dat van Geel.
De Tornado uit Balen weet goed dat het BK nog voor halfweg beklonken kan zijn als er een grote groep van twintig man wegrijdt, met renners uit alle grote blokken. Dat is het dilemma van zijn ploeg: moet Quick-Step de koers hard maken of toch proberen te controleren en gokken op een eindsprint, waarin Boonen normaal gezien de snelste is?
Veel zal afhangen van de weersomstandigheden. Er wordt regen en veel wind voorspeld. Dat is slecht nieuws voor de organisatoren, maar goed nieuws voor de neutrale tv-kijker. Want samen met de afstand, 253,3 kilometer – het op twee na langste BK van de laatste twintig jaar -, kan dat tot spektakel leiden.
Remember het BK in Antwerpen in 2006, dat ook zo vlak was als een snookertafel, maar waar de huilende hemel het peloton in stukken uiteenreet. Met Niko Eeckhout, de BK-traditie getrouw, als een verrassende winnaar voor… Tom Boonen en Philippe Gilbert. Even goed krijgen we opnieuw zo’n scenario, maar voor hetzelfde geld valt u in uw zetel in slaap en wordt u wakker wanneer Jonas Vangenechten op het podium met de bloemen staat te zwaaien. Halve klassieker of zware kermiskoers? Wie zal het zeggen, maar het is net die onvoorspelbaarheid die het BK elk jaar zo interessant maakt.
Jonas Creteur