Vlak nadat ze met de Belgian Cats de EK-finale had gewonnen, vloog Julie Vanloo naar de Verenigde Staten om haar WNBA-carrière bij de Golden State Valkyries voort te zetten. Pas bij aankomst kreeg ze te horen dat de club haar had geschrapt van de spelerslijst, ze was ‘waived’. Een controversiële beslissing, maar puur sportief gezien valt die volledig te verantwoorden.
Er heerste veel verontwaardiging bij Julie Vanloo’s collega’s van de Belgian Cats en bij Belgische basketballiefhebbers. De teneur: Vanloo wordt afgerekend op haar keuze om op het EK te spelen in plaats van in de WNBA te blijven. Bovendien miste ze hierdoor de ploegviering op de Brusselse Grote Markt, aangezien ze midden in de nacht moest vertrekken naar San Francisco.
De manier waarop Vanloo aan de kant werd geschoven, was bijzonder respectloos. De Valkyries hadden op zijn minst de Belgische voordien kunnen inlichten. Ook al zou die timing ook niet ideaal zijn geweest, nog tijdens het EK, of in de paar uur na de gewonnen finale voor de West-Vlaamse het vliegtuig opstapte.
Rol op EK
Door de verontwaardiging raakt het bredere plaatje over de beslissing van Golden State onderbelicht. In december hadden de Valkyries, als nieuwe WNBA-ploeg, Julie Vanloo opgepikt in de zogeheten ‘expansion draft’. Ze werd weggehaald bij de Washington Mystics, waar ze vorig seizoen veertig WNBA-wedstrijden speelde.
Van 16 mei tot 9 juni kwam Vanloo in negen matchen in actie voor Golden State, waarna ze naar België vertrok om zich bij de nationale ploeg aan te sluiten voor het EK.
Dat toernooi won ze voor de tweede keer op rij met de Belgian Cats. Ze behaalde er gemiddeld 10 punten (weliswaar aan een ondermaats afwerkingspercentage van 34 procent), 5 assists en 4 rebounds, en gold als een van de vijf sleutelspelers op weg naar de titel, naast MVP Emma Meesseman.
WNBA-regels dwingen tot keuzes
Om Vanloo en andere EK-gangers tijdelijk te vervangen, haalde Golden State nieuwe speelsters binnen. De afwezige internationals bleven onder contract, maar stonden op inactief. Ze definitief schrappen kon op dat moment nog niet.
De deadline voor het ‘waiven’ van speelsters, de Mid-Season Cut Down Date, is dit seizoen 13 juli. Speelsters met een ‘unprotected’ contract, zoals Vanloo die voor een volledig seizoen een minimumcontract van 66.000 dollar had kunnen verdienen, krijgen na die datum automatisch een gegarandeerd contract. Ze worden dan voor het hele seizoen uitbetaald.
Golden State had dus nog even de tijd, maar moest een beslissing over een nieuwe teamsamenstelling al vroeger nemen – direct na het EK en de terugkeer van de internationals. In de WNBA mogen teams immers slechts twaalf speelsters op hun ‘roster’ hebben.
Roster Update: The Golden State Valkyries have waived guard Julie Vanloo.
— Golden State Valkyries (@valkyries) June 30, 2025
Thank you, Julie. pic.twitter.com/eoHTspprpX
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Waarom was er daarop wél plaats voor de Française Janelle Salaün en de Italiaanse Cecilia Zandalasini – die eveneens op het EK speelden – en niet voor Vanloo?
Simpel: haar cijfers in de negen wedstrijden voor Golden State waren zeer matig. De West-Vlaamse speelde gemiddeld 20 minuten, scoorde 4,6 punten, deelde 4 assists uit en plukte 2 rebounds.
Op het eerste gezicht niet slecht voor een rotatiespeelster, maar andere statistieken schetsen een negatiever beeld:
- Vanloo’s afwerkingspercentage: 29 procent – het laagste van alle 84 WNBA-speelsters die gemiddeld meer dan 20 minuten per wedstrijd spelen. In de algemene ranglijst van ‘field goal’-percentage staat ze 151e van de 166 speelsters die tot dusver in actie kwamen.
- Haar driepuntpercentage: 21 procent – het laagste van alle 53 speelsters met meer dan drie driepuntspogingen. Ranglijstpositie: 118e.
- Balverliezen: gemiddeld 2,6 per wedstrijd. Daarmee staat ze wel bovenaan: 15e in de ‘turnover-ranking’ – terwijl alle speelsters boven haar meer minuten maakten.
- Plus/minus: -8,9 – of het verschil in gescoorde punten bij Golden State wanneer Vanloo op het veld stond. Daarmee staat ze 157e van de 166 speelsters.
Concurrentie in de backcourt
Ook het teamresultaat met en zonder Julie Vanloo speelt een rol – al zijn haar prestaties daarin uiteraard niet de enige factor. Met de Belgische op het parket verloor Golden State vier van de eerste negen wedstrijden. Tijdens haar afwezigheid won de ploeg vijf van de laatste zeven matchen.
Daarbovenop speelden haar vervangsters goed. Kaitlyn Chen, de Amerikaanse rookie die Vanloo tijdelijk verving als guard, behaalde in vier matchen gemiddeld 4,3 punten per wedstrijd in 19 minuten speeltijd.
Vergelijkbaar met Vanloo, maar Chen deed dat aan 60 procent afwerking (waarvan 50 procent bij driepunters). Ze gaf wel minder assists (1,5 tegenover 4), maar leed ook minder balverlies (1 versus 2,6) en had een veel beter plus/minus-cijfer: +6 tegenover -8,9.
Ook de andere rookieguard, de Française Carla Leite, liet betere cijfers optekenen: 6,9 punten aan 40 procent afwerking in gemiddeld 16 minuten, met een plus/minus van +3.
Daarnaast zijn Chen (23) en Leite (21) aanzienlijk jonger dan de 32-jarige Vanloo, wat meer toekomstperspectief biedt voor een nieuwe WNBA-club als Golden State. Ook nationaliteit speelt mee: Amerikaanse speelsters, zoals Chen, hebben in de WNBA altijd een voordeel.
Een harde maar logische beslissing
Met Tiffany Hayes en Veronica Burton als ervaren en zekere basisspeelsters op de guardposities, waren de plaatsjes bij de Valkyries zo bijzonder duur geworden. De sportieve keuze om Vanloo te schrappen is dan ook logisch.
Maar de manier waarop dat gebeurde, blijft menselijk bijzonder pijnlijk.
Als dit ‘The Last Dance’ was van de Belgian Cats, dan was het onvergetelijk