België is, qua aantal inwoners, het kleinste land in de naoorlogse geschiedenis dat twee keer op rij Europees basketbalkampioen werd. Vier vaststellingen bij een unieke prestatie van The Belgian ‘Comeback’ Cats.
1) The fighting spirit van de Belgian Cats doet slechte match vergeten
Ook in de sport keert alles terug, soms zelfs in straffere vorm. Toen de Belgian Cats in 2023 Europees kampioen werden, stonden ze in de finale tegen Spanje tien punten achter. Dat was één minuut voor het einde van het derde quarter.
Onder aanvoering van Emma Meesseman, onder meer na een beklijvende speech tijdens de rust, plaatsten de Cats een 26-10-run in de laatste 11 minuten en wonnen ze met zes punten verschil.
Twee jaar later, in een nieuwe finale tegen Spanje, leek opnieuw alle hoop verloren voor de Belgian Cats. Maar deze keer nog dichter bij het slot. Ze stonden liefst 12 punten in het krijt (65-53), tot Kyara Linskens op amper 2 minuten en 42 seconden van het einde een driepunter binnenknalde.
Het werd de start van, zoals het officiële Eurobasket-account het noemde, de ‘moeder van alle comebacks’. Emma Meesseman en Linskens scoorden drie vrijworpen. Julie Allemand pakte uit met een sublieme ‘step back’-driepunter – alsof ze even was getransformeerd in NBA-scherpschutter Steph Curry. Even later volgde ook een drive naar de korf – ze koos slim voor een tweepunter in plaats van een te riskante driepunter.
En na cruciaal balverlies van de Spanjaarden op 10 seconden van het einde bracht Antonia Delaere met een lay-up de Belgian Cats op voorsprong: 65-66. Waarna Julie Vanloo nog een vrijworp scoorde en de onwaarschijnlijke terugkeer afrondde.
Slechts drie keer in de geschiedenis van het EK won een ploeg in de finale nadat ze in de eerste drie quarters achter had gestaan. Tweemaal werd zo’n comeback gerealiseerd door België, telkens tegen Spanje.
From -12 with 2:40, to winning the trophy! 🏆
— FIBA Women’s EuroBasket (@EuroBasketWomen) June 29, 2025
BELGIUM COMPLETED THE MOTHER OF ALL COMEBACKS!#EuroBasketWomen | #DareToDream pic.twitter.com/f6rSstStQv
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Dat ze hun hoofd nooit lieten hangen, geïnspireerd door een nieuwe speech van Emma Meesseman tijdens de rust, is bewonderenswaardig. Zeker nadat de Belgian Cats in de halve finale tegen Italië ook al door het oog van de naald waren gekropen door de ultieme driepunter van Delaere.
Die was noodzakelijk na een gigantische inzinking van de Cats in het vierde quarter. De nog veel grotere comeback tegen Spanje was nodig omdat ze – het moet gezegd – verre van hun beste basketbal speelden. En op hun beurt een black-out van de jonge Spaanse vrouwen nodig hadden om alsnog het laken naar zich toe te trekken.
Eén veelzeggend cijfer springt eruit om die mindere match te duiden: de Belgian Cats deelden amper 13 assists uit – mede omdat ze in de eerste helft te veel geforceerde driepuntspogingen ondernamen en te veel op individuele acties teerden.
Ter vergelijking: 13 is het laagste aantal sinds de 12 assists tijdens de 81-55 nederlaag tegen China op het WK van 2022. En toen moesten de Cats het zonder de geblesseerde Meesseman stellen.
13 is ook 11 stuks minder dan het gemiddelde van de Belgische vrouwen tot voor de EK-finale (24), of het even hoge gemiddelde op de vijf voorgaande kampioenschappen.
Maar uiteindelijk telt slechts één zaak: de einduitslag (65-67), en die was in het voordeel van de Belgian Cats. Omdat ze in Athene bleven geloven in een mirakel, als geen katten met negen levens, maar met twaalf levens.
2) Emma Meesseman blijft cruciaal voor de Belgian Cats
Zelden heeft Emma Meesseman zo veel gezucht en gefrustreerde gezichten getrokken als in de finale tegen Spanje. Vooral door de achterstand van de sputterende Cats. Maar ook omdat haar afwerking onder haar maat was: 7 op 17, of 41 procent. Op twee vrijworpen na miste ze in het vierde quarter zelfs haar drie pogingen.
Maar dat is slechts een deel van het verhaal: Meesseman heeft een veel grotere impact dan alleen haar eigen shots. Ze nam ook 11 rebounds en deelde 7 van de 13 assists van de Cats uit. In defense pakte ze 5 steals en zette ze 2 blocks. Om haar invloed als natuurlijke leidster van de ploeg niet te vergeten.
Het meest typerende moment kwam er in de kwartfinale tegen Duitsland, toen ze na drie quarters al 27 punten telde. Ze had die persoonlijke score nog hoger kunnen opkrikken richting een nieuw persoonlijk record. In plaats daarvan zocht ze in het vierde quarter vooral haar ploeggenoten op en deelde nog vier assists uit. Omdat dat toen de juiste play op het juiste moment was, in het belang van het team.
Addicted to winning. 🐐
— FIBA Women’s EuroBasket (@EuroBasketWomen) June 29, 2025
Emma Meesseman is the #EuroBasketWomen TISSOT MVP (again)! 👑 pic.twitter.com/oGojDeqTtJ
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Veelbetekenend: de Cats scoorden op het EK gemiddeld liefst 17,3 punten meer dan hun zes tegenstanders met Meesseman op het terrein. In de laatste vier matchen – de eerste twee ploegen in de groepsfase waren geen referentie – was dat plus 14. Nog meer dan in de laatste vier wedstrijden op het gewonnen EK van 2023 (plus 12). De Ieperse werd dan ook terecht weer tot Most Valuable Player van het EK gekroond.
Het straffe is dat Meesseman er elk kampioenschap staat: exclusief het WK van 2022 (toen ze door een blessure niet op volle kracht speelde) is ze sinds het EK van 2017, op acht toernooien, gemiddeld goed voor 21 punten, 9 rebounds, 4 assists, 2 steals en anderhalve block. Bovendien was ze telkens lid van de All Star Five, de beste ploeg van het toernooi.
Een indrukwekkende en langdurige regelmaat die haar status als de beste Europese speelster ooit nog meer onderstreept.
3) Basisvijf zet beperkte bijdrage van de bank (weer) recht
Het was een opvallende zet van coach Mike Thibault toen hij op een kleine twee minuten voor het einde van het eerste quarter vier bankspeelsters inbracht, en even later zelfs nog een vijfde. Hij wilde de starters even ademruimte geven tegen het roterende Spanje waarvan uiteindelijk tien speelsters meer dan tien minuten op het parket stonden.
De invalbeurten van Maxuella Lisowa en co bleven uiteindelijk zelfs sterk beperkt tot 35 minuten, of 17,5 procent van de totale speeltijd. Daarin scoorden de vijf bankspeelsters samen… twee punten, uit één op zes, een mooie lay-up van Elise Ramette. Daar zette Spanje liefst 29 punten tegenover, vanaf de bank.
Op Ramette na hadden Nastja Claessens (-5), Bethy Mununga (-6), Maxuella Lisowa (-13) en Ine Joris (-1) allemaal een negatieve ‘plus/minus’: met hen op het veld scoorde België minder dan Spanje. Voor de basisspeelsters was dat het tegenovergestelde.
WAKE ME UP, I’M PROBABLY DREAMING#EuroBasketWomen | #DareToDream pic.twitter.com/rcXo5MOhUn
— FIBA Women’s EuroBasket (@EuroBasketWomen) June 29, 2025
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Het was de voortzetting van hetzelfde beeld van de laatste match van de groepsfase (de enige tegen een waardige tegenstander), de kwart- en halve finale. Met ook de finale scoorde de bank gemiddeld 8,5 punten (afgewerkt aan een schamele 33 procent).
Dat is nog minder dan op de Olympische Spelen in Parijs (10 punten, over het hele toernooi) en het gewonnen EK van 2023 (9 punten).
Op de Spelen van vorige zomer volstond dat, weliswaar zonder Julie Allemand, niet om een medaille te veroveren. Op de twee voorbije EK’s was de Belgische basisvijf wel sterk genoeg om daarmee goud te pakken.
Veelzeggend: na Emma Meesseman (+17,3) volgden Allemand, Linskens (beiden +16) en Vanloo (+15,8) in de top vier van de ranking van alle speelsters op het EK 2025 met de hoogste ‘plus/minus’.
4) De tweede Europese titel van de Belgian Cats is uniek
Het werd voor en tijdens het toernooi verschillende keren aangehaald: België was het enige topland dat voltallig aantrad op het EK. Duitsland, Frankrijk, Spanje en Italië misten verschillende sterkhoudsters.
Was dat een van de factoren in de nieuwe titel van de Cats? Ja. Als Kyara Linskens niet was teruggekeerd op haar beslissing om op haar WNBA-carrière te focussen, dan was het resultaat in de twee laatste matchen allicht anders uitgedraaid.
En als Spanje op meer ervaren basisspeelsters had kunnen rekenen, had het allicht geen black-out gekregen in de laatste twee minuten van de EK-finale.
Moeten we daarom een voetnoot plaatsen bij de tweede Europese titel: ‘de tegenstand was niet op zijn sterkst’? Dat kan. Maar dan moeten er ook twee andere nuances bij.
Eén: de druk op de Cats om hun titel te verdedigen was daardoor nog groter – een negatieve mentale impact die je niet mag onderschatten. Minder dan goud zou een teleurstelling zijn geweest.
Twee: de Belgische basketbalvijver is vele malen kleiner dan die van de grote toplanden, zowel qua bevolkingsaantal als qua aantal speelsters. België is, wat betreft inwoners, zelfs het kleinste land in de naoorlogse geschiedenis dat twee keer op rij Europees basketbalkampioen bij de vrouwen werd. En pas het derde land ooit dat daarin slaagt, na de Sovjet-Unie en Spanje.
En niet te vergeten: in 2017 en 2021 behaalden de Cats ook al brons. Alleen een medaille op een mondiaal kampioenschap ontbreekt: vierde op het WK van 2018 en op de Spelen van Parijs 2024.
De vraag is of die medaille – op het WK van 2026, en vooral op de Spelen in Los Angeles 2028 – er nog zal komen. En of deze titelrun naar een tweede Europese titel niet ‘The Last Dance’ was van de Belgian Cats.
Niet dat ze zullen uiteengaan, zoals de legendarische Chicago Bulls van Michael Jordan in 1998 na hun zesde NBA-titel (zoals te zien was in de Netflixreeks). Wel omdat ze stilaan hun houdbaarheidsdatum naderen: Julie Allemand wordt volgende week 29, Antonia Delaere viert begin augustus haar 31e verjaardag, en Emma Meesseman en Julie Vanloo passeerden dit jaar al de kaap van de 32.
Ze hebben alle vijf de motivatie om door te gaan tot Los Angeles 2028, onder leiding van de ervaren en geduldige coach Mike Thibault. Hij bewees zijn meerwaarde en zal die ook de komende jaren hebben.
Maar andere landen, ook in Europa, zullen de komende jaren sterker worden, met nieuw, jong bloed – zoals Frankrijk en Spanje. En op de mondiale toernooien zullen wel alle sterkhoudsters aanwezig zijn. Nog eens twee keer door het oog van de naald kruipen, zoals op het afgelopen EK, zal dan wellicht niet meer lukken.
The back-to-back European Champions 🏆 #EuroBasketWomen | #DareToDream pic.twitter.com/hWqkAkb09Q
— FIBA Women’s EuroBasket (@EuroBasketWomen) June 29, 2025
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Het grote probleem van de Cats is dat zij in de komende jaren niet dezelfde instroom zullen hebben van jonge talenten. Van de bankspeelsters op het EK heeft alleen de 21-jarige Nastja Claessens het potentieel om een volwaardige ‘role player’ te worden. Maar wellicht niet om de ploeg te dragen, zoals Meesseman dat al acht jaar doet.
Bij de nationale jeugdteams schuilt er wel toptalent, met onder meer de 17-jarige Annie Kidebi en Laura Vilcinskas (die met haar 1m97 ook de broodnodige lengte aan de Cats kan geven). Maar voor en tijdens de Spelen van LA 2028 zullen zij nog geen Europees of mondiaal topniveau bereiken. En daarna zullen Meesseman en co definitief over hun top zijn.
Hoe dan ook blijft één zaak overeind: de succesperiode van de Belgian Cats, sinds het EK van 2017, is nu al een van de mooiste hoofdstukken van de nationale sportgeschiedenis.
En als het EK van 2025 effectief ‘The Last Dance’ was, met als hoogtepunt het ‘Mirakel van Athene’, dan zullen vele fans zich dat binnen vijftig jaar nog herinneren.
De kracht van aaibare diversiteit: hoe de Belgian Cats uitgroeiden tot de populairste vrouwenploeg van het land