Eén medaille, meer zit er niet in voor België op het WK atletiek in Tokio. Althans, als we het gezaghebbende magazine Track and Field News mogen geloven. Maar klopt dat verdict wel? Wij legden de prestaties van de Belgen naast de tabellen en maakten onze eigen kansberekening.
Eén grote kans op een medaille: Nafi Thiam
Door de afwezigheid van Bashir Abdi (tweevoudig olympisch medaillewinnaar op de marathon) en Noor Vidts (brons op de olympische zevenkamp in Parijs) blijft slechts één grote Belgische medaillekandidaat over voor Tokio: Nafi Thiam.
Volgens Track and Field News zal zij echter ‘slechts’ zilver behalen. Dat lijkt verrassend na drie olympische en twee wereldtitels, maar het is niet onlogisch. Deze keer is de Amerikaanse Anna Hall (24) de topfavoriete. Zij behaalde dit jaar in Götzis als vijfde atlete ooit meer dan 7000 punten op de zevenkamp: 7032.
Later verzamelde Hall op de Amerikaanse kampioenschappen 6899 punten, terwijl ze niet eens voluit ging. Toch is dat 19 punten meer dan Thiam bijeensprokkelde op de Spelen in Parijs, waar de Belgische goud won. Halls persoonlijk record in Götzis ligt zelfs 150 punten boven de olympische score van Thiam.
Als Hall opnieuw de 7000-puntengrens benadert of overschrijdt, is de kans op een derde wereldtitel voor onze landgenote klein. Ter vergelijking: de inmiddels 31-jarige Luikse heeft in haar carrière slechts twee keer de kaap van 6900 punten gerond, in Götzis 2017 en op het WK in Eugene 2022.
Bovendien nam Nafi Thiam na de Spelen in Parijs bijna een jaar lang aan geen enkele wedstrijd deel. Ze had fysieke en mentale rust nodig na een stressvol olympisch jaar. Begin augustus hervatte de regerende olympische kampioene de competitie. Geen zevenkamp, maar afzonderlijke proeven. Persoonlijke records vestigde ze niet, maar Thiam heeft die in het verleden vaker bewaard voor de kampioenschappen.
Piekt zij opnieuw, zoals vorig jaar in Parijs, en presteert Hall minder dan in Götzis, dan kan het een spannende strijd worden voor goud.
Zonder blessure lijkt een medaille voor Thiam wel zeker. Alleen de Britse Katarina Johnson-Thompson, tweevoudig wereldkampioene en zilver in Parijs, heeft het potentieel om Thiam en Hall te bedreigen. Net als Thiam heeft ook zij dit jaar nog geen zevenkamp afgewerkt.
Door het forfait van de geblesseerde Noor Vidts komt geen enkele andere zevenkampster in de buurt van Hall, Thiam en Johnson-Thompson. Na Hall is de Nederlandse Sofie Dokter tweede op de wereldranking dit jaar, met amper 6576 punten. De laatste keer dat Thiam dat puntenaantal niet bereikte? Götzis 2016…
© AFP
Kleine kans op een medaille: de Belgian Tornados en Waffles
De andere twee Belgische topachtplaatsen die Track and Field News voorspelt, zijn geen verrassing: een vierde plaats voor de Belgian Cheetahs op de 4×400 meter bij de vrouwen en een vijfde plaats voor de Belgian Tornados op de 4×400 meter bij de mannen.
Voor de gemengde aflossing op de 4×400 meter maakte het Amerikaanse magazine geen analyse, omdat de samenstelling van de ploegen nog niet bekend was.
De finaleplaatsen voor de Tornados en de Cheetahs zijn gewettigd op basis van hun rijke verleden op de aflossingsnummers en de middelen die de Vlaamse en Waalse federaties erin investeren. Minder dan een finale zou een grote ontgoocheling zijn.
Een medaille is minder realistisch. De Cheetahs hebben die nog nooit behaald op mondiaal niveau. Zonder de geblesseerde Cynthia Bolingo ontbreekt nu ook een loopster die ruim onder de 50 seconden kan lopen. Niet toevallig kon geen enkele Belgische vrouw zich kwalificeren voor de individuele 400 meter op het WK atletiek.
De Tornados hebben wel al twee mondiale medailles veroverd: brons op de WK’s van 2019 en 2022. Op de laatste twee Olympische Spelen eindigden ze telkens als vierde. Meer lijkt er ook nu niet in te zitten.
Wel wordt gewezen op de vier Belgen die al onder de 45 seconden doken: naast Alexander Doom en Jonathan Sacoor voegden dit jaar ook Dylan Borlée (44.94, onlangs op de Memorial) en Daniel Segers (44.63, eind juni in Ostrava) zich bij dat selecte gezelschap.
Alleen: onder de 45 seconden lopen is op mondiaal niveau niet meer uitzonderlijk. Enkel Segers (44.63) en Doom (44.66) konden zich kwalificeren voor de individuele 400 meter in Tokio. Als zij zich individueel willen plaatsen voor de finale, zullen ze allicht sneller moeten lopen. Segers en Doom staan met hun beste tijd respectievelijk pas 28e en 30e op de wereldranking van 2025, en als 19e en 20e op de uitgezuiverde deelnemerslijst (wegens maximaal drie atleten per land).
Als de Belgian Tornados een finale en vooral een medaille willen behalen, zullen ze minstens twee lopers nodig hebben die een splittijd laag in de 44 seconden, of zelfs daaronder, kunnen lopen. Dat laatste is enkel weggelegd voor Alexander Doom. Hij liep dit jaar in mei 43.73 op de World Relays en in 2024 43.88 op het EK, waar de Belgen Europees kampioen werden.
Maar er is een probleem: de West-Vlaming presteerde de laatste twee maanden ver onder zijn beste niveau van vorig jaar (44.15 op het EK in Rome).
Eind juni liep hij nog 44.66, maar sindsdien niet sneller dan 45.27 op de Memorial Van Damme. Doom sukkelt al sinds vorige zomer met een blessure aan de adductoren en is nog altijd niet pijnvrij. Hij denkt dat hij ‘aan 98 procent’ zit.
Ook Jonathan Sacoor brak dit jaar nog geen potten, met slechts 45.32 begin juli als snelste chrono. Ondanks de progressie van Daniel Segers en Dylan Borlée zal zowel Doom als Sacoor op zijn best moeten presteren als de Tornados na de VS (altijd topfavoriet) andere medaillekanshebbers als Botswana, Zuid-Afrika en Groot-Brittannië willen bedreigen.
Niet te vergeten: de kloof vorig jaar op de Spelen tussen België (dat als vierde eindigde, weliswaar zonder de toen al geblesseerde Doom) en Groot-Brittannië (brons) bedroeg bijna twee seconden. Dat is veel.
Zonder de beste Doom en zonder Bolingo is de kans ook klein dat de gemengde aflossing een medaille kan veroveren op de 4×400 meter. Met een (toen nog fitte) Doom finishten de Belgian Waffles wel als vierde op de Spelen in Parijs, maar de kloof met het podium bedroeg 1,35 seconden. Deze keer lijken de VS, Nederland, Groot-Brittannië en Polen – zelfs met een half B-team – te sterk voor de Belgen.
Heel kleine kans op een medaille: Kimeli en Crestan
De enige andere landgenoten met een kansje op een medaille op het WK atletiek zijn Isaac Kimeli op de 5000 meter en Eliott Crestan op de 800 meter.
Kimeli niet op basis van zijn beste tijd dit jaar (dertigste van alle deelnemers), en zelfs niet op basis van zijn Belgisch record (goed voor de zeventiende plaats op de deelnemerslijst). Wel op basis van zijn zege op de 5000 meter in Lausanne, een Diamond League-meeting in augustus.
Daar versloeg hij, in de gietende regen, de Amerikaanse topper Grant Fisher (de snelste dit jaar) en vier snelle Afrikanen – vooral specialisten van de 10.000 meter. De Belg, die in de olympische finale in Parijs achtste werd, moet in Tokio hopen op een tragere race, boven de 13 minuten, en dan zijn sprint uitspelen in de slotronde.
Eliott Crestan behaalde dit jaar al zilver op het WK indoor. De enige andere topper in die finale was echter Josh Hoey, die ook de wereldtitel pakte. De Waal staat pas 24e op de deelnemerslijst voor Tokio.
Hij beschikt echter over een sterk eindschot waarmee hij in een trage race kan verrassen. Maar dan moet Crestan eerst de finale halen. Ook dat wordt moeilijk, want het niveau op de 800 meter was nooit zo hoog in de breedte.
Kans op een finale: Ben Broeders en co
Naast Thiam en de twee aflossingsteams voorspelt Track and Field News nog één toptienplaats voor een Belg op het WK atletiek in Tokio: polsstokspringer Ben Broeders.
Met 5,80 meter staat hij gedeeld zestiende op de deelnemerslijst. Dankzij een evenaring van zijn persoonlijk record (5,85 meter, daterend van 2022) is een finale (top twaalf) en misschien een topachtplaats haalbaar, zoals in 2023 toen Broeders achtste werd.
Hetzelfde geldt voor hoogspringer Thomas Carmoy (veertiende op de deelnemerslijst), al was hij dit seizoen erg wisselvallig.
Een andere Belg die een kleine kans maakt op de top acht is Koen Naert (negende op de deelnemerslijst van de marathon). Voor hem moet alles meezitten in een loodzware en atypische wedstrijd. Die start al om 7.30 uur wegens de hitte en hoge luchtvochtigheid. Als veel atleten daaronder bezwijken en Naert zijn ervaring uitspeelt, kan hij op zijn 36e verrassen.
Ook Michael Obasuyi kan dat op de 110 meter horden. Maar om de finale te halen zal hij zijn Belgisch record van 13.19 allicht moeten verbeteren. Dat geldt ook voor Ruben Verheyden op de 1500 meter (3.30.99).
‘Mijn hyperfocus is iets magisch’: Michael Obasuyi over topsport met autisme
Bij de vrouwen kunnen vier atletes een finale bereiken als ze hun beste prestaties evenaren.
De 20-jarige hoogspringster Merel Maes staat gedeeld negende dankzij haar uitschieter van 1m97 op het BK begin augustus.
Polsstokspringster Elien Vekemans is gedeeld elfde met haar Belgische record van 4,73 meter van half augustus.
Naomi Van den Broeck (400 meter horden) staat twaalfde dankzij haar Belgisch record op de Memorial (54.12).
Jana Van Lent staat zestiende en vijfde op de deelnemerslijst voor respectievelijk de 5000 en 10.000 meter en kan nipt de finale met zestien deelneemsters halen.
Op de 4×100 meter starten de Belgische vrouwen met de negende tijd, maar door een aanslepende achillespeesblessure van kopvrouw Rani Rosius wordt een finale moeilijk.
Conclusie: naar recordaantal finaleplaatsen?
De kans is reëel dat de Belgische ploeg op het WK atletiek één medaille behaalt (Nafi Thiam), wellicht drie finales in de 4×400 meter (mannen, vrouwen en gemengd) en misschien twee à drie topachtplaatsen van individuele atleten die boven zichzelf uitstijgen – nog iets meer als je ook de top twaalf meerekent.
Ter vergelijking: op de twee vorige WK’s was Team Belgium telkens goed voor een recordaantal van vijf topachtplaatsen. Dat is dus haalbaar, maar het record van drie medailles uit 2022 (goud voor Thiam, brons voor Abdi en de Tornados) lijkt onbereikbaar.
Nafi Thiam weigert gedragscode: waarom topsportcoördinator Rutger Smith niet naar het WK atletiek gaat