Het WK atletiek 2025 in Tokio zal vooral herinnerd worden om drie zaken: de zilveren medaille van Isaac Kimeli, de bronzen plak van de Belgian Waffles en de commotie rond Nafi Thiam. Vooral dat laatste zorgde voor een negatief beeld van de Belgische atletiek en de federaties. Maar puur op basis van de resultaten oogt de balans opvallend rooskleurig.
Tot midden jaren 2000 mocht de Belgische atletiekploeg al blij zijn met één finaleplaats op een WK of Olympische Spelen. Een medaille was uitzonderlijk: brons voor William Van Dijck op de 3000 meter steeple in 1987 en brons voor de latere dopingzondaar Mohammed Mourhit op de 5000 meter in 1999.
Halverwege de jaren 2000 kwam daar verandering in met Tia Hellebaut, Kim Gevaert en de 4×100 meterploeg bij de vrouwen. Hoogtepunt: de twee gouden medailles op de Spelen van Peking 2008.
Dat was ook het startpunt van de Belgian Tornados, onder aanvoering van de broers Borlée, die sindsdien op bijna elk kampioenschap minstens de finale van de 4×400 meter haalden. In 2016 brak ook Nafi Thiam door. In haar spoor volgden Noor Vidts in de zevenkamp en vanaf 2021 ook Bashir Abdi. Zij zorgden, naast de Tornados, voor een reeks finaleplaatsen en medailles, zelfs op de Olympische Spelen.
Ook in de breedte kende de Belgische atletiek een boost, zeker de jongste vijf jaar. In 2017 bestond de WK-delegatie nog uit zestien atleten. Bij de drie laatste WK’s waren dat er 30 (2022), 34 (2023) en zelfs 46 in Tokio – mede door de grotere inzet op aflossingsploegen, want ook op de 4×100 meter kwamen er teams bij de mannen en vrouwen. En dan ontbraken nog Bashir Abdi en Noor Vidts, twee olympische medaillewinnaars van Parijs die nog niet volledig fit waren.
Twee medailles voor Team Belgium
Voor het huidige WK atletiek in Tokio leek België zeker van minstens één medaille via Nafi Thiam. Anna Hall was topfavoriete, maar zilver of brons lag binnen bereik. Hoe dat afliep, weet u intussen.
Door de blessure van Vidts miste ons land zelfs een tweede medaille op de zevenkamp. Met haar puntenaantal van de Spelen in Parijs had Vidts in Tokio overtuigend brons behaald, en op zeven punten na het zilver gemist.
Ook Bashir Abdi had op zijn beste niveau kans op eremetaal. Van zijn laatste negen marathons – drie kampioenschappen en zes stadsmarathons – eindigde hij acht keer op het podium, waaronder twee keer op de Spelen en één keer op een WK.
Toch keerde Team Belgium met twee medailles huiswaarts: brons voor de Belgian Waffles (weliswaar in een veld met beperkte tegenstand) en zilver voor Isaac Kimeli op de 5000 meter.
Gezien de mondiale concurrentie op dat nummer kun je Kimeli’s zilver, alleen al op basis van de sportieve waarde, bovenaan de ranking van alle 13 Belgische WK-medailles plaatsen, zelfs boven de gouden medailles van Thiam.
Meeste toptwaalfplaatsen ooit
Naast die twee medailles grepen de beide 4×400 meterploegen zoals verwacht nipt naast het podium. De Belgian Tornados werden voor de négende keer vierde op een mondiaal kampioenschap, de Belgian Cheetahs realiseerden hun beste prestatie ooit met eveneens een vierde plaats. Voor beide ploegen was de kloof met brons wel groot.
Een van de Cheetahs, Naomi Van den Broeck, was eerder al de derde Belgische vrouw ooit, na Kim Gevaert en Cynthia Bolingo, die een finale van een loopnummer haalde en bij de top acht eindigde. Ze werd mooi zesde.
De benjamin van de selectie, de 20-jarige Merel Maes, kwalificeerde zich voor de finale van het hoogspringen en eindigde daarin als tiende. Diezelfde plaats behaalde de 23-jarige Jente Hauttekeete, die zelfs bij de top acht had kunnen belanden als hij zijn persoonlijk record had geëvenaard. Nog één andere landgenoot haalde de finale: hoogspringer Thomas Carmoy, die elfde werd.
Slotbalans: twee medailles, vijf topachtplaatsen en acht toptwaalfplaatsen voor Team Belgium.
Qua medailles is dat geen record: in Eugene pakte België er drie (goud voor Thiam, brons voor Abdi en brons voor de Tornados). Het totaal van 2019 werd wel geëvenaard.
Het aantal topachtplaatsen (vijf) evenaarde dat van de jongste twee WK-edities. Het aantal toptwaalfplaatsen (acht, ook finales in kampnummers en op de 1500 meter) is wél een record: twee meer dan in 2022 en 2023.
De ‘placing table’ van World Athletics
Niet elke plaats is evenveel waard. Daarom maakt World Athletics op elk groot kampioenschap een ‘placing table’. Daarin krijgen topachtplaatsen punten: acht voor de winnaar, zeven voor de tweede, zes voor de derde, tot één punt voor de achtste.
Met vijf topachtplaatsen eindigde België op het WK atletiek in Tokio als twintigste, vijf plaatsen hoger dan op de medailletabel. Goed voor 26 punten, één minder dan het Belgische record in Eugene (27), toen Thiams goud meer opleverde.
Breid je die tabel uit naar toptwaalfplaatsen, met hetzelfde puntensysteem (twaalf punten voor de eerste, elf voor de tweede, enzovoort), dan behaalde België zijn hoogste score ooit op een WK: 54 punten, tegenover 49 in Eugene. Daar droegen de tiende plaatsen van Maes en Hauttekeete sterk toe bij.
In de breedte – top twaalf van de wereld – presteerde Team Belgium dus beter dan ooit, zelfs zonder eremetaal van Thiam, Vidts en Abdi (onze medaillisten op de Spelen in Parijs).
Extra kanttekening: de mondiale concurrentie in Tokio was groter dan ooit. Maar liefst 53 landen wonnen een medaille, zeven meer dan het vorige record (46 in 2007 en 2023). En 73 landen haalden minstens één topachtplaats, een evenaring van het record van 2022.
A record number of nations won medals at the World Athletics Championships Tokyo 25 from 13-21 September, during the most impactful edition of the sport’s flagship event in history.#WorldAthleticsChamps press release 🔗 https://t.co/Zb70B9dlEJ pic.twitter.com/ufuMu564Yi
— World Athletics (@WorldAthletics) September 22, 2025
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Ook minpunten voor Belgische team op WK atletiek
Toch was het Belgische rapport niet uitsluitend positief. Verschillende atleten behaalden een verdienstelijk resultaat: Yanla Ndjip-Nyemeck, Imke Vervaet en Paulien Couckuyt bereikten de halve finales op respectievelijk de 100 meter horden, de 200 meter en de 400 meter horden, en benaderden hun persoonlijk record.
Jana Van Lent werd dertiende op de 10.000 meter. De Belgian Falcons verbeterden het Belgische record op de 4×100 meter in de reeksen. Koen Naert finishte ondanks een spierscheur in de rechterkuit als zeventiende in de marathon, na een sterke comeback in de finale.
Anderen bleven ruim onder hun niveau. Michael Obasuyi en Elie Bacari strandden in de reeksen van de 110 meter horden. Eliott Crestan kon op de 800 meter zijn finaleambities niet waarmaken (achtste in halve finale). Elien Vekemans en Ben Broeders raakten niet voorbij de reeksen in het polsstokspringen.
Hetzelfde gold voor Pieter Sisk (800 en 1500 meter) en Jochem Vermeulen (1500 meter). Ruben Verheyden haalde nog wel de halve finale op de 1500 meter, maar werd daarin tiende na een tactisch slechte race.
Ook op de 100 en 400 meter zat er meer in. Rani Rosius, Daniel Segers en Alexander Doom hadden de halve finales gehaald zonder hun blessureleed van de voorbije maanden. Met de vorm die Segers toonde in de 4×400 meter (de vijfde snelste Belgische splittijd ooit, 43.71) had hij zich mogelijk zelfs geplaatst voor de finale. Ook de Belgian Rockets hadden met een fitte Rosius allicht de laatste acht bereikt.
Tim Van de Velde (3000 meter steeple), Elise Vanderelst, John Heymans (5000 meter) en Ilona Masson (hinkstapspringen) hadden op basis van hun seizoentijden weinig kans om de reeksen te overleven. Dat bleek ook.
Kritiek op beleid van federaties
Conclusie: ondanks die tegenvallende prestaties en ondanks de afwezigheid van twee medaillekandidaten presteerde de Belgische ploeg op een WK nooit eerder zo goed in de breedte.
Alleen wordt dat succes overstemd door de commotie rond Thiam en andere negatieve geluiden binnen het Belgische kamp. Obasuyi, Couckuyt en ook andere atleten klaagden – soms off the record – over het gebrek aan communicatie en ondersteuning vanuit Belgian Athletics en de Vlaamse en Waalse afdelingen.
Die minpunten en plooien moeten voor een volgend kampioenschap weggewerkt en gladgestreken worden, ook tussen de federaties. Maar beweren dat de Belgische of Vlaamse atletiek slecht functioneert, is onjuist.
Hoe druk, mindere vorm en slechte communicatie Nafi Thiam tot opgave dwongen op het WK atletiek