Hoe voelt het om met een karatekampioene samen te leven ?
De meesten denken dat Julie agressiever is dan de andere vrouwen, maar daar is niets van aan. Ze leeft zich uit in haar sport en daarbuiten is ze kalm. Neen ( lacht), ik krijg niet al te veel klappen ( Julie :“Hij heeft zijn persoonlijke lijfwacht”.)
Is het een voordeel of een nadeel om met een sportvrouw samen te leven ?
Veeleer een voordeel. Wij begrijpen elkaar makkelijker. Zo weten we dat voor ons alle twee de sport op de eerste plaats komt. We hebben dezelfde levensstijl.
Goede en slechte eigenschappen van Julie ?
Ik bewonder haar doorzettingsvermogen. In het begin had ik liever dat ze niets deed. Maar ze doet al lang aan karate, dus kan ze de twee makkelijk combineren. Ik kreeg altijd eten op mijn bord. De slechte eigenschappen ? Moet ik een lijst geven ( lacht) ?
Hoe zie je de toekomst ?
Sinds mei 2002 zijn we verloofd. De trouw is gepland voor juni 2004. We willen graag drie kindjes. Julie stopt normaal gezien op haar vijfentwintigste met karate. Het is een harde sport. Je incasseert veel klappen en in verhouding verdien je niets. Meer zelfs, voor het Europees kampioenschap moet je alles zelf betalen : verblijf, verplaatsing, trainer. Dat kost ongeveer 5000 euro per jaar. Vanaf een zeker moment in je leven, moet je andere zaken op de eerste plaats zetten. Julie hecht heel veel belang aan het huwelijk. We gaan zeker en vast het appartement kopen, waarin we nu wonen. Waarschijnlijk gaan we ook een stulpje zoeken in de streek van Nandrin, dicht bij mijn ouders. Het is er erg rustig, maar toch zit je dicht bij de stad.
Het leven op een appartement verschilt toch wezenlijk van dat op het platteland ?
Ja, maar we leven in een rustige wijk. Toen we hier pas woonden, ergerden we ons enorm aan de klokken van de kerk. Ze luidden om het half uur en dan zwijg ik nog van de zondagsklokken. Een hels kabaal voor de mis van tien uur ! Gelukkig hebben we een terras. Daar kunnen onze hond Deji en onze kat Minou zich uitleven. Eigenlijk heeft de kat geen naam, want ze is doof. Tijdens onze jonge jaren hadden we alle twee veel huisdieren. Julie had vroeger vier paarden en ze wil er later nog. Alleen kosten paarden heel veel geld en eisen ze veel van je vrije tijd op.
Hobby’s ?
Cinema en uit eten gaan. We houden niet van discotheken. Een goede maaltijd kan ons wel bekoren : Chinees, Italiaans, Frans, Indisch, het maakt niets uit. Mijn moeder kent alle keukens. Ze is huisvrouw en leest veel culinaire boeken. Thuis proberen we haar recepten uit. ( Julie : “Ik pik veel ideeën op bij m’n schoonmoeder, maar Alex kookt ook graag”.) Mijn specialiteit ? Pasta met tong en zalm.
En in de bioscoop ? Films met Jean-Claude Vandamme ?
Neen. Hij is helemaal geen referentie in de karatewereld. Enkele weken geleden hebben we onze eerste en ook laatste ‘James Bond’ gezien. De film zit vol speciale effecten, maar het verhaal stelt niets voor. Onze laatste film was Catch Me If You Can van Steven Spielberg, met Leonardo Di Caprio in de hoofdrol. Al lang voor Titanic was Di Caprio mijn lievelingsacteur. In That Boys Life schittert hij samen met Robert De Niro en ook in Gangs of New York vond ik hem uitstekend. Hij kiest meestal mooie, maar moeilijke rollen die het langst blijven nazinderen. Brad Pitt is nog zo’n acteur. Julie heeft een zwak voor hem. Soms pikken we ook een minder bekende film mee, zoals Irréversible. Vanaf het moment dat we vrij zijn, gaan we naar de nieuwe films kijken.
Andere passies ?
Muziek. Ik luister veel naar MTV en naar CD’s. Rock, pop, techno, eigenlijk alles. Naarmate ik ouder word, ben ik wel selectiever. Vroeger vond ik echt alles goed. Auto’s zijn een andere passie. Ik had een Audi TT cabriolet en een Peugeot 406. Spijtig genoeg is een tegenligger er frontaal op ingereden. Hij was rijp voor de schroothoop. Nu rijd ik met de Peugeot 307 van de club.
