De Oostenrijkse gerechtspsychiater Sigrun Roßmanith beweert in een spraakmakend boek dat vrouwen de betere moordenaars zijn.
Naar aanleiding van haar nieuwe boek had het Duitse weekblad Der Spiegel een gesprek met de Oostenrijkse gerechtspsychiater Sigrun Roßmanith. Ze zegt daarin dat vrouwen betere moordenaars zijn dan mannen en dat hun donkere kant dikwijls wordt onderschat.
Roßmanith heeft gedurende haar carrière veel vrouwelijke misdadigers behandeld. Ze geeft in het gesprek met Der Spiegel allereerst aan dat vrouwelijke moordenaars een relatief zeldzaam fenomeen zijn. Voor iedere vrouw die een moord begaat, zijn er tien mannelijke daders.
Vrienden en familie
Bovendien vermoorden vrouwen meestal vrienden of familie. Het gaat in zulke gevallen veelal om vrouwen die mishandeld worden door een man. De Oostenrijkse gerechtsarts bevestigt in haar boek het cliché van de vrouw die de hersens van haar verdrukkende man inslaat met een koekenpan.
“Velen onder hen hebben een jarenlange martelgang achter de rug”, zegt Roßmanith in Der Spiegel. “Maar dan ineens komt al die opgekropte woede tegelijk naar boven. Soms is de aanleiding banaal. Veel vrouwelijke daders hebben voordien nooit een misdaad gepleegd.”
Creativiteit
In haar boek vraagt Roßmanith zich af of vrouwen betere moordenaars zijn dan mannen. Vrouwelijke daders moeten hun fysieke nadeel ten opzichte van mannen immers compenseren door creativiteit. Zo maken vrouwen hun slachtoffers vaak eerst weerloos, voordat ze tot de moord overgaan.
“Een bedrogen vrouw uit Azië kust haar partner innig – en schuift hem zo een cyanidepil in de mond, die hij moet inslikken”, vertelt Roßmanith in het blad. “Zo combineert ze een handeling uit liefde met de moord. Zou een man op zo’n idee komen?”
Schaduwzijde
Roßmanith poneert ook dat er in ieder mens een potentiële moordenaar schuilgaat. Iedereen heeft zijn grens en wanneer die wordt overschreden, zijn we allemaal tot de vreselijkste dingen in staat. Maar omdat vrouwen hun donkere kantjes doorgaans beter kunnen camoufleren, wordt hun moordenaarspotentieel in het algemeen sterk onderschat.
“Van mannen nemen we al aan dat ze potentieel gewelddadig, brutaal en egocentrisch zijn”, aldus Roßmanith. “Zij hoeven die kant dus niet te verbergen. Vrouwen daarentegen doen alsof hun donkere kant niet bestaat. Omgaan met de eigen schaduwzijde is een probleem voor veel vrouwen. Als je die kant van jezelf altijd verdringt, kan ze op een bepaald moment te overweldigend worden.” (YD)