‘Er zijn in België te weinig financiële middelen om hogere kwaliteit in de kinderopvang te bieden’, meent de Antwerpse Tara Reid. ‘Ik geloof ook dat de beslissingsnemers, voornamelijk mannen, de pijn van het gebrek aan kwalitatieve kinderopvang minder voelen, en ook minder effect ervaren op hun carrièrekansen.’
Met Oyamoto, de onderneming die ze drie jaar geleden oprichtte, zet ze zich in voor jonge, werkende ouders die een loopbaan willen uitbouwen maar niet willen inboeten op de kostbare opvoeding van hun kinderen. ‘Tijdens de eerste drie levensjaren gebeurt 80 procent van onze hersenontwikkeling. Maar net die jaren vallen vaak in een bijzonder belangrijke periode in het professionele leven van hun ouders. Het Belgische beleid – en meer bepaald onze richtlijnen rond kinderopvang – besteedt absoluut te weinig aandacht aan deze werkelijkheid, nochtans een scherp dilemma voor alle ouders. Het is schrijnend.’
Wat doet u dat anderen niet of minder goed doen?
Tara Reid: Oyamoto biedt hoogwaardige ‘kinderopvang’ ter plekke, op bedrijfslocatie. We willen ouders en jonge kinderen dichter bij elkaar houden. Werkende ouders krijgen de mogelijkheid om hun baby zelf in bed te leggen, of borstvoeding te geven.
Daarnaast ijveren we voor hogere lonen, hoogopgeleid personeel, een begeleider-kindratio van maximaal één op vier, meer vierkante meters per kind en een goed doordacht pedagogisch beleid. Ik bestudeerde pedagogische visies en plannen van over de hele wereld en werk samen met experts om de early childhood development maximaal te bevorderen.
Wat geeft u energie?
Reid: Ik krijg waanzinnig veel positieve reacties over Oyamoto. Ontzettend veel vrouwen zeggen me dat ze de tweestrijd tussen carrière en kinderen intens beleven. Maar ook mannen van mijn generatie worstelen met dat evenwicht. Die stemmen zijn voor mij een deugddoend duwtje in de rug om door te gaan.