‘Online daten: welke strategieën kunnen singles best hanteren om aan een goed lief te geraken?’

Voor de Universiteit Van Vlaanderen staat Lara Hallam stil bij de mogelijkheden en de valkuilen van online daten.

Wanneer singles gaan online daten denken ze vooral aan de foto’s en tekst die op hun profiel te zien komt en minder over de strategieën die ze kunnen hanteren om een goede partner te vinden. Hoewel deze strategieën vaak onbewust gebeuren, kunnen we ze misschien toch in ons voordeel laten werken door deze onbewuste keuzes net heel bewust te gaan toepassen. Maar welke strategieën kunnen singles dan het beste hanteren om aan een goed lief te geraken?

Het principe achter online dating is eigenlijk niets nieuws. Het internet biedt ons nu de mogelijkheid om aan iemand gekoppeld te worden die we niet kennen. Terwijl nu online dating platformen zoals apps en websites optreden als matchmaker traden vroeger stamhoofden, pastoors, vrienden en familie op als koppelaar. Het uit handen geven van je zoektocht naar een partner bestaat al eeuwen, en is nu in een nieuw jasje gestoken. Nochtans loopt het matchmaking proces bij online dating toch via andere stappen dan hoe koppelaars vroeger te werk gingen.

Online daten: welke strategieën kunnen singles best hanteren om aan een goed lief te geraken?

Eerst is er de bewuste keuze om je aan te melden op een online datingapp of website. Hierna moet je de juiste foto’s kiezen en zien welke informatie je al dan niet zelf wil meedelen. Bij datingapplicaties is deze informatie vaak gelinkt aan een profiel op sociale media zoals Facebook, bij datingwebsites moeten deelnemers vaak vragenlijsten invullen die gebruikt worden in het matchmaking-proces. Vervolgens begeef je je online op de datingmarkt en kom je in contact met verschillende profielen waar je uit kan kiezen. Eens je een match hebt, vinden de eerste interacties online plaats. Tot slot kan je het online contact ook offline gaan verder zetten. Tijdens deze verschillende stappen zijn er meerdere strategieën die je een voorsprong kunnen geven in je zoektocht naar een nieuw lief.

Alles begint bij het kiezen van de ‘juiste’ foto’s en informatie. Hier gaat men, logischerwijs, vaak kiezen voor foto’s waarvan men vindt dat hij of zij hier het beste staat op afgebeeld: een goede outfit, goede belichting, een toffe of unieke locatie, een lachende of zwoele gezichtsuitdrukking, … Het is zonder twijfel belangrijk dat online daters foto’s moeten kiezen waar ze tevreden over zijn, maar wetenschappelijk onderzoek toont aan dat je best geen foto’s kiest waar je zodanig goed op staat dat het fake lijkt.

Na alle catfish-verhalen (een catfish is een vals profiel waarbij iemand zich voordoet als iemand anders) van vrienden van vreemden, en een MTV-serie die draait rond het ontmaskeren van fake profielen, lijkt het dat we de profielen waarvan we denken dat ze te goed zijn om waar te zijn, niet zullen liken. Dit kan dus heel nefast zijn voor je eigen kansen. Singles kunnen dus best kiezen voor foto’s waar ze tevreden van zijn, maar die vooral ook het meest aansluiten bij hun authentieke zelf.

Zodra singles een profiel hebben aangemaakt, krijgen ze een overaanbod aan potentiële matches. Het merendeel van deze matches is met mensen die je nog nooit hebt ontmoet, en waar je vooral geen gemeenschappelijke vrienden mee hebt. Het is net dit gebrek aan gemeenschappelijke vrienden dat ervoor zorgt dat je heel nuttige informatie ontloopt. Vroeger, in tijden voor het internet, leerde men vaak een potentiële partner kennen die we via via wel kenden. De gemeenschappelijke vriend of vriendin in kwestie was een bron aan informatie en werd belaagd met vragen over de match. Vragen zoals “Waarom is zijn vorige relatie beëindigd?”, “Heeft ze ooit haar vriendin bedrogen?”, of “Hoe lang duurde haar vorige relatie?” waren schering en inslag. Deze secundaire informatie geeft ons de kans om iemand in te schatten als persoon.

Deze kansen worden ons bij online dating ontnomen. Maar er zijn wel datingapplicaties die hierop inspelen. Apps zoals Once en Do I Date geven gebruikers de kans om een review te schrijven over hun mach. Hoewel de initiële insteek hiervan goed is, blijft het de vraag in welke mate dit ethisch verantwoord is. Zo kan iemand wraak nemen na een blauwtje te lopen of kan iemand na een heel fijne date de andere persoon slecht reviewen zodat die persoon bij niemand anders in de smaak zou vallen. Goede intenties, maar de uitwerking ervan laat soms te wensen over.

Maar wat als je nu die match hebt, dan ga toch eerst lang online praten voor je offline gaat afspreken? De wetenschap zal je hier tegenspreken. Bij asynchrone communicatie waarbij we niet real-time communiceren krijgen we de mogelijkheid om over elke zin, over elk woord, twee keer na te denken vooraleer we op ‘verzenden’ drukken. Je kan hierdoor als het ware je eigen persona gaan cureren. Maar jouw communicatiepartner kan dit ook. Wanneer twee personen dus te lang online gaan communiceren zonder enig offline contact, gaan ze een zeker beeld van elkaar scheppen puur op basis van enkele profielfoto’s, informatie en online berichten. De werkelijkheid zou wel eens ver van dit online persona verwijderd kunnen liggen. Zo kan de online communicatie heel vlot en flirterig verlopen, maar kan de offline communicatie net heel stroef en ongemakkelijk zijn.

Het is dus aangewezen om na het eerste initiële contact, vrij snel over te schakelen op offline communicatie. Maar doe deze transitie naar het eerste offline contact wel best in een publieke ruimte zoals een café, cinema, of escape room – het is een blijft een vreemde persoon waar je voor de eerste keer mee gaat afspreken.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content