Kerst- en nieuwjaarskaarten versturen, past in de lange traditie van het bestendigen van contacten.
Attenties zijn een inherent onderdeel van intermenselijke interacties. Ze waren instrumenteel in de prehistorie, en waren ongetwijfeld een element waarmee mannen zich profileerden als een goede partner. Ze dienden om spanningen weg te masseren tijdens contacten met vreemdelingen – denk aan de spiegels en parels waarmee ontdekkingsreizigers lokale stamhoofden poogden te paaien.
Kerst- en nieuwjaarskaarten versturen, past ook in de lange traditie van het bestendigen van contacten. Al volgt die traditie de maatschappelijke veranderingen. Vroeger dienden kaarten vooral om familiebanden te versterken. Met het kleiner worden van de gemiddelde familie vertrokken er meer kaarten naar vrienden.
Vroeger moesten kaarten geschreven en gepost worden, tegenwoordig gaan ze weg met een druk op een knop. Waardoor een mens hopen wensen krijgt, veelal afkomstig van onbekenden, van potentiële professionele contacten. De kaart is onderdeel geworden van het netwerken dat in zakelijke kringen zo wordt gekoesterd.
Ze blijft wel passen in een andere traditie: dat kleine attenties doorgaans belangrijker zijn voor de gever dan voor de ontvanger. De gever voelt zich goed door contact te zoeken, maar de ontvanger kan moeilijk inschatten de hoeveelste in de rij hij is. Want ook dat is veranderd in de loop der tijden: vroeger was gewoon de kwestie van iets te krijgen belangrijk, vandaag speelt wát er aankomt ook een rol. Wat niet belet dat bepaalde basiselementen van de geefcultuur overeind blijven, omdat ze zo fundamenteel zijn. Als het écht belangrijk is om iemands aandacht te trekken, zul je je best moeten doen om niet in de massa te verdrinken. (DD)