‘Niet gezien worden als louter een paardenliefhebber met een hobby, dat is misschien wel de grootste uitdaging voor mij’, zegt Megan Venter. Ze maakt frames en kaders met paardenhaar en droogbloemen, als gedenkteken bij het overlijden van een dierbaar paard.
‘Zo’n tastbare herinnering moet helemaal kloppen en moet vatten wat het dier betekend heeft voor de nabestaanden. Mijn klanten begrijpen dat, maar buitenstaanders zien “paarden” en “handwerk”, en besluiten dan al snel dat mijn werk niet ernstig te nemen valt. Maar ik ben een perfectioniste. Wat ik doe, is voor mijn klanten zeker belangrijk, en ik neem het absoluut voor honderd procent ernstig.’
Wat doet u dat anderen niet doen, of minder goed?
Megan Venter: Mijn stukken zijn volledig te personaliseren naar de smaak van de klant. Voor mij is dat de enige mogelijke manier van werken: een herinneringsteken is zo persoonlijk, dat kan ik niet voor de klant bepalen. Klanten doen uitgebreid hun verhaal voor ik aan de slag ga.
Mijn concept is uniek, ik heb het nog nergens anders op deze manier gezien. De uitvaartsector erkent dat. Sinds kort werk ik samen met Hokaservice, een groot dierencrematorium in Roeselare.
Een secundair doel van Mane Story, naast de tastbare objecten zelf, is om rouwen om een dier bespreekbaar te maken, en het verlies zo hopelijk ook wat te verlichten.
Wie heeft u geïnspireerd?
Venter: De vonk voor Mane Story ontstond bij het overlijden van mijn eigen paarden Bogus en Murphy. Bogus was een tinkerruin die jong overleed, Murphy was een Brabants trekpaard dat lang op een zorgboerderij heeft gewerkt. Ik verloor hen kort na elkaar, na een plotse koliek. Ik bewaarde hun manen met het idee daar ooit ‘iets’ mee te doen. Er bestaan kettingen of ringen met paardenhaar in verwerkt, maar dat was niet wat ik zocht. Ik ging intuïtief aan de slag en wat ik maakte, evolueerde tot een mooi en kunstzinnig frame. Mane Story zal altijd in het teken blijven staan van de nagedachtenis aan Bogus en Murphy.
Wat geeft u energie?
Venter: Sinds ik mama werd van twee prachtige dochters ben ik meer in het hier en nu beginnen te leven. Het is niet omdat je moeder wordt dat je je dromen en ambities moet laten vallen. Integendeel, mijn kinderen geven mij energie en inspiratie voor nieuwe projecten.
