Door de vergrijzing komt de zorg onder druk, stelt Julia Kinet vast, waardoor investeren in gezond verouderen – voorkomen in plaats van genezen – belangrijker wordt. Volgens haar schuilt er nog veel potentieel in de natuur, ‘een eenvoudig en doeltreffend hulpmiddel, dat gratis en overal beschikbaar is’.
In haar doctoraat aan de UGent onderzoekt Julia Kinet wat de zee kan betekenen voor de gezondheid van 60-plussers, een leeftijdscategorie die sowieso goed vertegenwoordigd is aan de Belgische kust.
‘Ik focus op twee belangrijke aspecten van gezond ouder worden: het verlagen van stress en het ondersteunen van cognitieve functies zoals aandacht en geheugen. Mijn doel is om wetenschappelijke inzichten te ontwikkelen over de rol van de kust in toekomstig preventiebeleid.’
Wat doet u dat anderen niet doen, of minder goed?
Julia Kinet: Onderzoek naar de relatie tussen natuur en menselijke gezondheid focust traditioneel op bossen en parken, terwijl kustomgevingen onderbelicht blijven. Nochtans wordt de kust al eeuwenlang beschouwd als een helende plek voor lichaam en geest.
Het onderzoek richt zich ook vaak op hoe mensen aangeven dat ze zich voelen. Ik wil dat gevoel objectief meten, bijvoorbeeld door speekselstalen te testen op cortisol, het belangrijkste stresshormoon. Ik voer ook cognitieve proeven uit die de impact van een kustwandeling op het concentratievermogen onderzoeken.
Wat geeft u energie?
Kinet: Ik duik graag in mijn data, maar het contact met geïnteresseerde deelnemers is onbetaalbaar. Dat ik ondertussen zelf van de gezonde zeelucht kan genieten, is mooi meegenomen. (lacht)
Ik hoop dat mijn onderzoek ook bijdraagt aan de bescherming van de kust en de zee. Want een gezonde zee betekent gezonde mensen.
