Notities die Leonardo da Vinci meer dan 500 jaar geleden neerpende, bevatten de basiswetten van de wrijvingskunde, een tak van de fysica. Dat beweert een Brits onderzoeker. Begin vorige eeuw noemde een museum directeur ze nog irrelevant.
In 1493 pende Leonardo Da Vinci haastig enkele verklaringen over de wrijving van materialen. Dat hij dat onderzocht, wisten we al, maar tot voor kort wist niemand hoe en wanneer hij zijn ideeën precies heeft ontwikkeld. De Britse onderzoeker Ian Hutchings, een autoriteit op het gebied van wrijvingskunde of tribologie, nam het notitieboekje onder de loep en vond er naar eigen zeggen de basiswetten van de tribologie in terug. Dat meldt deredactie.be.
Wrijvingskunde of tribologie is een tak binnen de wereld van de fysica die zich toespitst op contact en wrijving tussen verschillende materialen. Meer dan vijfhonderd jaar geleden voerde Leonardo da Vinci al onderzoek uit naar wrijving. Met succes, volgens Hutchings.
‘Hij beschrijft wetten die we vandaag toeschrijven aan het werk van de Franse wetenschapper Guillaume Amontons die tweehonderd jaar na Da Vinci leefde’, zegt Hutchings. Alles samen zou Da Vinci zowat twintig jaar lang experimenten in de wrijvingskunde uitvoeren.
Het boekje meet 92 bij 63 millimeter en bevat notities van Da Vinci in zijn typische spiegelschrift, vergezeld van enkele diagrammen. Het is in het bezit van het Victoria and Albert museum. In de jaren 20 van de vorige eeuw noemde de toenmalige directeur van dat museum de krabbels en schetsen af als ‘irrelevant’. Hij was meer geïnteresseerd in de tekening van een oude vrouw die het boekje bevat. (JVL)
