Er komen steeds meer landen bij, waardoor er ook steeds meer oorlog komt.
Sommige studies zijn ontnuchterend. Je hebt het gevoel dat de mens verstandiger wordt, en dat sociale aspecten van het samenleven steeds zwaarder gaan doorwegen, al was het maar omdat er op steeds meer plaatsen in de wereld een actieve democratie wordt geïnstalleerd. Daarenboven ga je ervan uit dat mensen lessen trekken uit catastrofes, zoals de twee wereldoorlogen uit de vorige eeuw.
Vergeet het. Wetenschappers hebben onomstotelijk vastgesteld dat het aantal oorlogen (tussen staten, dus burgeroorlogen niet meegerekend) tussen 1870 en 2001 steeg met gemiddeld 2 procent per jaar. Ze koppelden twee oorzaken aan hun conclusie: de groei van het aantal staten, waardoor het aantal grenzen en de kans op een conflict toenemen. En de economische groei, waardoor steeds meer – ook kleinere – landen een oorlog financieel aankunnen. Daarenboven gaan democratische instellingen meestal hand in hand met efficiëntere belastingssystemen, waardoor machthebbers meer middelen ter beschikking krijgen om desgewenst oorlog te gaan voeren.
Tussen 1870 en de Eerste Wereldoorlog waren er gemiddeld zes conflicten tussen landen per jaar, in de periode na de Koude Oorlog (vanaf de jaren 1990 van de vorige eeuw) liefst 36. Tussen 1870 en 2001 steeg het aantal landen van 47 tot 187. De gemiddelde afstand tussen landen in oorlog is sinds 1950 drastisch afgenomen. Er zijn steeds meer conflicten tussen buurlanden.
Vooruitgang is dus geen garantie voor rust en vrede. En Bart De Wever (N-VA) en de zijnen zijn gewaarschuwd: een land opsplitsen evenmin. (DD)
Meer informatie en een figuur met de gegevens is beschikbaar op: http://www.sciencedaily.com. De volledige referentie van het werk: Mark Harrison en Nikolaus Wolf: The frequency of wars. Economic history review.