Grootmoeders zijn instrumenteel geweest in het verlengen van de leeftijd van de mens.
In vergelijking met andere apen hebben wij enkele opmerkelijke verschillen. Zo krijgen onze vrouwen te maken met een menopauze als ze wat ouder worden, die hun vruchtbaarheid uitschakelt.
Theoretici hebben een tijd geleden de hypothese gelanceerd dat de menopauze het mogelijk maakt dat oudere vrouwen meehelpen met het grootbrengen van de kinderen van hun dochters, en dat ze daar zelf vanuit genetisch oogpunt meer succes mee hebben dan mochten ze zelf nog kinderen kunnen krijgen, want ook hun kleinkinderen hebben genen met hen gemeen.
Met een wiskundig model op een gesimuleerde apenpopulatie hebben wetenschappers het idee getest. Volgens het vakblad Proceedings of the Royal Society B schoot de gemiddelde levensduur na het opduiken van zich niet meer voortplantende grootmoeders met 25 jaar de hoogte in, van 35 naar 60 jaar oud.
De hoofdreden daarvoor is dat vrouwen hun kinderen sneller na elkaar kunnen krijgen als ze bij het grootbrengen de hulp van hun moeder krijgen, zonder dat de overlevingskansen van de kinderen er onder lijden.
Dat wij nu zo oud kunnen worden, hebben we dus minstens gedeeltelijk aan onze oma’s te danken, omdat een hogere leeftijd op deze manier functioneel werd, en dus mee als een nuttig kenmerk werd gepromoot. (DD)