Nee, die mooie vakantiegloed beschermt u niet tegen zonnebrand. Dermatologen zijn het er ondertussen over eens dat het idee van een ‘basiskleurtje’ grotendeels een mythe is.
Bruin worden is, net zoals zonnebrand, een teken van zonneschade door UV-straling. De huid maakt meer melanine aan om zichzelf te beschermen, maar dat dient als bescherming tegen verdere schade. Ook een zelfbruiner zonder UV-filter beschermt niet tegen de zon.
Om u een idee te geven: een gebruinde huid biedt een bescherming die vergelijkbaar is met SPF 3 tot 4, terwijl over het algemeen wordt aangeraden om te smeren met een product met SPF 30 tot 50. De tijd die u met een gebruinde huid langer in de zon kunt blijven zonder te verbranden, is dus peanuts in vergelijking met een volledig bleke huid.
Veilig zonnen bestaat trouwens niet. Want al smeert u tonnen zonnecrème, als u met een lichtbruine teint terugkomt uit vakantie is uw huid aangetast. Is bruinen dan hetzelfde als verbranden? Niet helemaal. Verbranden is een acute ontstekingsreactie, bruinen een vertraagde beschermingsreactie. Maar allebei zijn het tekenen van UV-schade. Dat betelent meer risico op huidkanker, rimpels, pigmentvlekken en verlies van elasticiteit.
Waar komt dat misverstand van het basiskleurtje dan vandaan? Waarschijnlijk komt het door het feit dat mensen met een donkere huidskleur minder vatbaar zijn voor zonnebrand en huidkanker. Hun huid bevat meer melanine, het pigment dat UV-straling gedeeltelijk absorbeert. Maar ook mensen met een donkere huidskleur zijn niet immuun voor schade door de zon. Huidkanker wordt bij hen vaak pas later ontdekt.
Omgekeerd is het wel zo dat bleke huidjes extra moeten opletten. Dat geldt trouwens voor iedereen aan het begin van de lente. Dan is de huid extra gevoelig na een lange winter met weinig zonlicht. Bovendien voelen de eerste lentedagen nog niet aan als zomerweer, waardoor mensen vergeten te smeren. Toch kan de UV-index al hoog zijn, ook al voelt het fris aan.
De schaduwkant van zonnecrème: welke producten zijn het gezondst?
