De Italiaanse christendemocraat Antonio Tajani zal de volgende tweeënhalf jaar 750 parlementariërs leiden. Een blik op zijn parcours tot nu toe, dat langs enkele controverses leidt.
De jonge Antonio Tajani (°1953) studeert rechten en trekt dan naar de Italiaanse luchtmacht. Vervolgens is hij journalist en correspondent voor de Italiaanse pers. Zijn vele reportages in het buitenland verklaren deels zijn uitgebreide talenkennis. Hij sprak het Europees parlement toe in het Engels, Frans en Spaans.
In 1994 wordt hij woordvoerder van Silvio Berlusconi, is hij een van de medeoprichters van diens Forza Italia en wordt hij Europees Parlementslid binnen de christendemocratische Europese Volkspartij (EVP). Dat is hij tot 2008, om dan achtereenvolgens eurocommissaris voor Vervoer (2008-2010) en Industrie en Ondernemerschap (2010-2014) te worden.
Het was in die laatste job dat hij al in 2011 geweten zou hebben dat er iets niet in de haak zat met de Europese regelgeving rond uitstoottesten voor auto’s. Daaruit zou in 2015 het schandaal rond de sjoemelsoftware losbarsten. Tajani heeft altijd ontkend dat hij daarvan op de hoogte was.
Wat hij niet kan ontkennen, is misschien wel het grootste schandaal uit zijn carrière. In 1996 stelt hij een vraag aan de Europese Raad over een Schots kind dat geboren is uit kunstmatige inseminatie door één homoseksueel en één lesbisch koppel. Volgens hem zou het kind ‘zware psychologische problemen hebben’ en ‘grote moeilijkheden ondervinden om aanvaard te worden in de maatschappij.’ Hij vond toen dat de Europese Commissie moest interveniëren om ervoor te zorgen dat het kind ‘een normaal leven’ zou leiden.
Na zijn ontslag als commissaris in 2014 wordt hij opnieuw Europees Parlementslid en weigert Tajani een ‘overgangsvergoeding’ van zo’n 13.000 euro per maand gedurende twee jaar, een feit waar hij in zijn speech op de verkiezingsdag naar verwees. ‘Veel te veel,’ zegt hij over die vergoeding tegenover het Duitse Zeit.
De kans dat u Antonio Tajani even vaak in het nieuws zal zien verschijnen als zijn voorganger Martin Schulz, is klein. Tajani zei dinsdagochtend in het Europees Parlement nog dat het halfrond geen nieuwe ‘eerste minister’ nodig heeft en dus geen voorzitter die zijn rol zo sterk politiek en opiniërend invulde als Schulz. ‘We hebben geen sterke voorzitter, maar een sterk parlement nodig’, liet hij optekenen tijdens het debat tussen de voorzitterskandidaten van Politico. Volgens Sander Loones, europarlementslid voor N-VA, is dat ook een van de engagementen die hij verklaarde in ruil voor de steun van de Europese Conservatieven en Hervormers.
