Dreigt muiterij bij Donald Trumps achterban? Verschillende MAGA-kopstukken lieten de voorbije week hun ongenoegen blijken over het Amerikaanse Israëlbeleid.
Zelfs in het losgeslagen universum van Trumps MAGA-beweging geldt Marjorie Taylor Greene als een speciaal geval. Het Republikeinse Congreslid voor Georgia is een notoir aanhangster van complottheorieën als QAnon. In 2018 beweerde ze nog dat een bosbrand in Californië veroorzaakt werd door ‘ruimtelasers’. Daarbij flirtte ze nu en dan met regelrecht antisemitisme.
Toch is het net ‘MTG’ die afgelopen week als eerste Republikeins Congreslid de acties van Israël in Gaza als genocide bestempelt. Ze staat verre van alleen met haar kritiek. Ook Trumps voormalige campagneadviseur Steve Bannon waarschuwde dat Trumps Israëlbeleid het jongere deel van zijn achterban dreigt te vervreemden, en stelde dat Israël de Amerikaanse steun niet als vanzelfsprekend mag beschouwen. Voormalig Fox-host Tucker Carlson toonde zich de voorbije maanden meermaals Israëlkritisch. Joe Rogan, de invloedrijke podcaster ter rechterzijde, heeft de acties van Israël al vergeleken met de Holocaust.
Zelfs vicepresident JD Vance zag zich genoodzaakt om enige ruimte met Israël in te bouwen. Zo stelde hij vorige week al dat Israël meer moet doen om voedselhulp in Gaza te krijgen.
Isolationisme
Zowel tijdens zijn presidentscampagnes als tijdens zijn eerste presidentschap trok Trump resoluut de Israëlische kaart. De berekening daarvoor is electoraal: bij traditionele Republikeinen én bij de voor Trump cruciale evangelische gemeenschap geldt de minste kritiek op Israël als heiligschennis. Tijdens zijn eerste ambtstermijn verplaatste Trump de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem en sloot hij de voor Israël belangrijke Abrahamsakkoorden. Mike Huckabee, de evangelische medestander die Trump als ambassadeur in Israël benoemde, ontkent bijvoorbeeld het bestaan van het Palestijnse volk.
Tegelijk is het duidelijk dat MAGA verdeeld is wanneer het over Israël gaat. Een (beperkt) deel van Trumps achterban houdt er regelrecht antisemitische denkbeelden op na. Trumps neiging om notoire antisemieten als Kanye West of Nick Fuentes te ontmoeten, wordt aan Israëlische kant graag genegeerd.
Antisemitisme lijkt evenwel niet de voornaamste motivatie voor MAGA om Israël af te vallen. Wanneer er in Trumps achterban kritiek te horen valt op het Amerikaanse Israëlbeleid – en vooralsnog niet op Trump zelf – komt die vooral uit isolationistische hoek. Fundamenteel wil een aanzienlijk deel van MAGA minder Amerikaanse betrokkenheid wereldwijd. In het kort: minder geld naar het leger en naar ontwikkelingshulp.
Het is een van de beloften die Trump vrijwel volledig lijkt te negeren. In februari leidde Trumps krankjorume idee om de Gazastrook onder Amerikaanse controle te plaatsen al tot consternatie onder zijn aanhangers. Ook de Amerikaanse raketaanval op de Iraanse nucleaire installaties in juni zorgde voor grote verdeeldheid. Met die acties leek Trump op het punt te staan om de Amerikaanse betrokkenheid in het Midden-Oosten net te vergroten. Ook Trumps beslissing om de militaire hulp aan Oekraïne voort te zetten – nadat die al tweemaal was gepauzeerd – zorgt voor ongenoegen.
Verschuiving
Door de aanhoudende crisis in Gaza brokkelt de steun voor Israël bij de Amerikaanse publieke opinie af. In een Gallup-peiling eind juli steunde slechts 32 procent van de Amerikanen het Israëlische militaire optreden. Die verschuiving gebeurt evenwel bijna volledig bij Democraten en onafhankelijken. Meer nog: onder Republikeinen nam de steun voor Israëls militaire actie het voorbije jaar net toe. Dat lijkt Trump voorlopig gerust te stellen.
Voor jongere MAGA-aanhangers, die minder voeling hebben met de historische band tussen Israël en Amerika, is Israël een zoveelste land dat profiteert van de Amerikaanse generositeit. Het is veelzeggend dat Taylor Greene met haar protest vooral probeerde om de militaire steun voor Israël en Jordanië stop te zetten – en dat ze niet voor pakweg humanitaire hulp pleitte.
Tegelijk is het duidelijk dat de Amerikaanse publieke opinie fundamenteel aan het shiften is. Jarenlang was de Amerikaanse steun voor Israël een van de weinige onderwerpen waarover beide partijen min of meer hetzelfde dachten. Dat lijkt niet langer het geval. Vooral voor Israël, dat zo afhankelijk is van de Amerikaanse steun, moet die evolutie een wake-upcall zijn.
