Dinsdag komt een nieuwe, geautoriseerde biografie uit van gewezen president George Herbert Walker Bush. Bush, nu 91 en ziek, houdt zich niet in. Zijn zoon George W. was tijdens zijn presidentschap slecht omringd, vindt hij, en zelf hanteerde hij een onnodig hitsige taal.
De Bush-dynastie, die al minstens 4 generaties van (mannelijke) politici produceert, beleeft geen hoogdagen. De huidige frontman van de Bushfamilie, Republikeins presidentskandidaat Jeb Bush, kent een diepe dip in de peilingen (volgens sommige nationale peilingen wil nog slechts 4 procent van de Republikeinen op hem te stemmen), en hij probeert wanhopig zijn campagne bij te sturen.
Zijn vader, de nu 91-jarige oorlogsheld en levenslange valschermspringer George Herbert Walker Bush, kent, volgens Jeb, een tweede jeugd nu hij zich opwindt over het wedervaren van zijn zoon. In plaats van eindeloos naar NCIS en CSI te kijken, schakelt de oude Bush, en met hem echtgenote Barbara, weer over op politieke praatprogramma’s. Als wat gezegd wordt hem niet bevalt, gooit Bush Senior met zijn schoen naar het tv-scherm, dixit Jeb.
Bush, vicepresident onder Ronald Reagan, en vervolgens in 1988 zelf voor één ambtstermijn tot president verkozen, is al enige tijd aan een rolstoel gekluisterd, ten gevolge van een specifieke vorm van Parkinson. Maar hij is, volgens Jeb, weer helemaal in politieke modus, goed geïnformeerd en kwaad.
41 versus 43
Zijn biografie, “Destiny and Power: The American Odyssey of George Herbert Walker Bush”, werd geschreven door Jon Meacham, historicus en gewezen hoofdredacteur van Newsweek.
Meacham kon niet alleen zijn onderwerp interviewen, hij kreeg ook inzage in de geschreven en gesproken dagboeken van zowel Bush Sr. als Barbara Bush.
Bush Senior, en voor het gemak noemen Amerikanen en ook zijn kinderen hem “41” (hij was de 41ste president van de VS), had zich altijd voorgenomen geen commentaar te geven op de politieke carrières van zijn kinderen en nu ook kleinkinderen, maar via de dagboeken kwam dergelijk commentaar snel naar boven.
En ook in gesprekken met Meacham wist “41” zich ditmaal niet te onthouden van commentaar op “43”, George W.
“Ik maak me zorgen over een deel van de retoriek die gebruikt werd – soms door hem, misschien, en soms door de mensen rondom hem”, zegt “41” volgens The New York Times. “Hitsige retoriek is nogal gemakkelijk om krantenkoppen te halen, maar ze lost niet noodzakelijk diplomatieke problemen op”.
Op vraag van Meacham wordt Bush Sr. specifieker. Toen Bush Jr. het in zijn State of The Union in 2002 had over “de as van het kwaad”, en daarbij Iran, Irak en Noord-Korea noemde, “werd daar niets beter van – dat zou, denk ik, historisch bewezen kunnen worden”.
‘IJzerkont’
Maar het grootste gif in de biografie is bestemd voor de entourage van “43”, vicepresident Dick Cheney en minister van Defensie Donald Rumsfeld. Het werd al langer aangenomen dat Bush 41 de neoconservatieven en de radicale oorlogszucht binnen het kabinet van zijn zoon, ten nadele van diplomatie, niet apprecieerde. Maar nu zegt hij het met zoveel woorden. Niet om zijn zoon uit de wind te zetten, zegt hij, want die droeg de eindverantwoordelijkheid.
Cheney, die onder Bush 41 minister van Defensie was, is zich na 11 september volgens Bush Senior harder gaan opstellen. Bush verwijst naar de radicale echtgenote en dochter van Cheney als kwalijke invloeden. Cheney had als vicepresident “zijn eigen imperium” gebouwd binnen de regering van Bush 43 en zich veel te veel toegelegd op het gebruik van geweld in de wereld. Cheney krijgt van Bush Senior het etiket “ijzerkont” mee (iron ass).
Rumsfeld noemt hij “een arrogante kerel”, die “de president slecht diende” en die het vermogen miste om te zien hoe anderen denken.
De onthullingen over het boek in The New York Times, en bij Fox News, dat vandaag uittreksels uit de audiodagboeken brengt, leidden tot een resem aan reacties, gaande van Bush 43 (die Cheney en Rumsfeld verdedigde), over Cheney (die zei dat hij het een goed boek vond, en dat hij zijn omschrijving door de oudere Bush als “een compliment” beschouwde) en Rumsfeld (“Bush 41 wordt een jaartje ouder en beoordeelt Bush 43 fout”) tot toch weer Jeb, die, zoals vaker, niet heel helder was in zijn appreciatie. Zijn vader, zei hij, “probeert een ander verhaal (over “43”) naar voor te schuiven, en dat is misschien natuurlijk”.
Trump als vice
Overigens: ondanks al zijn kritiek op de te hardvochtige lijn van de medewerkers van zijn zoon was Bush Senior het wel eens met de invasie van Irak die ze opgezet hebben.
Hij was altijd tegen het holebihuwelijk, maar is daar in zijn late jaren “milder” over geworden. De overheid, zegt hij, moet mensen niet beletten hun geluk te vinden.
Bij de andere onthullingen in het boek onder meer dit: Donald Trump wilde in 1988 de vicepresidentskandidaat zijn van Bush.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier