Een zware botsing met de EU en een njet van een Britse rechtbank over de Venezolaanse goudvoorraad: president Nicolas Maduro beleeft volatiele tijden. Het Venezolaans-Spaanse Europarlementslid Leopoldo Lopez Gil licht toe.
Het zijn bewogen tijden in Caracas. Op 29 juni riep president Nicolas Maduro Isabel Brilhante, ambassadrice voor Europa in Venezuela, uit tot persona non grata. Drie dagen later maakte buitenlandminister Jorge Arreaza, na topoverleg met de Europese Unie, bekend dat de plooien waren gladgestreken.
Nog eens drie dagen later beslist een Londense rechtbank dat de Venezolaanse goudreserves die in het Verenigd Koninkrijk opgeslagen liggen, goed voor 890 miljoen euro, niet worden teruggegeven aan de Venezolaanse Centrale Bank. Maduro wilde er de staatskas mee aanzuiveren.
Knack legde de kwesties voor aan Leopoldo Lopez Gil, vader van de Venezolaanse oppositieleider Leopoldo Lopez Mendoza. In 2014 vluchtte Lopez Gil naar Spanje, kreeg daar politiek asiel en de Spaanse nationaliteit. Sinds mei 2019 is hij Europarlementslid voor de Spaanse Partido Popular (PP). ‘Ik probeer in het Europees Parlement op te komen voor het leed van politieke gevangenen.’
Maduro gijzelt zijn bevolking, en daar zal hij niet mee stoppen zolang het hem niet onmogelijk wordt gemaakt.
Wat lag er aan de basis van Maduro’s actie tegen de EU?
Leopoldo Lopez Gil: Europa had elf leden van de regering van Maduro economische sancties opgelegd, en hun visums waren ingetrokken zodat ze niet meer naar Europa konden reizen. Maduro reageerde woedend: de ambassadrice voor de EU moest binnen de 72 uur het land verlaten. Ongeziene toestanden. Uiteindelijk moest zijn eigen minister van Buitenlandse Zaken, na overleg met de hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid van de EU, toelichten dat ze mocht blijven en dat de relaties met de Europese Unie niet verbroken worden. Kunt u zich voorstellen wat voor gezichtsverlies dat is voor Maduro? Het zegt veel over zijn onbekwaamheid, en over de improvisatie waarmee hij regeert.
Wat zou hoge vertegenwoordiger Josep Borrell kunnen betekenen voor Venezuela?
Lopez Gil: Het is belangrijk dat de Europese Unie beseft dat je tegen Maduro een duidelijk beleid moet voeren en duidelijke taal moet hanteren. Maduro gijzelt zijn bevolking, en daar zal hij niet mee stoppen zolang het hem niet onmogelijk wordt gemaakt.
Een Britse rechter weigert de Venezolaanse goudreserve bij de Bank of England terug te geven aan de Centrale Bank van Venezuela. Wat speelt daar?
Lopez Gil: Het komt erop neer dat Groot-Brittannië Maduro niet langer erkent als staatshoofd van Venezuela, en Juan Guaido als legitieme interim-president beschouwt. Het gaat erom dat Maduro al miljarden dollars voor zijn eigen profijt heeft gebruikt. Het zou een schande zijn mocht hij nu de Venezolaanse goudreserves opgebruiken om zijn liquiditeitsproblemen op te lossen.
Even een persoonlijke vraag: hoe bent u als Venezolaan Europees Parlementslid geworden?
Lopez Gil: Ik was in Venezuela lid van de redactieraad van de grootste krant, El Nacional, die kritisch schreef over de opeenvolgende regeringen. Journalisten werden vervolgd, de krant werd gecensureerd, maar we bleven voortwerken. Tot op de dag dat we een artikel publiceerden dat Diosdado Cabello, toen nationaal parlementsvoorzitter, in verband bracht met een uitspraak door de New Yorkse rechtbank in een dossier rond drugshandel en witwassen van drugsgeld – het stuk werd trouwens overgenomen in The New York Times en The Wall Street Journal. Samen met vijftien anderen werd ik beschuldigd van ‘het desinformeren van de Venezolaanse burgers’. We kregen huisarrest en het verbod om Venezuela te verlaten, en we moesten ons wekelijks melden op het politiecommissariaat. Mijn advocaten waren duidelijk: de enige manier om niet in de gevangenis te belanden was vluchten.
In 2014 ben ik vertrokken. Eerst naar familie in de VS, dan naar Madrid, waar een grote Venezolaanse gemeenschap woont. Daar heb ik werk gemaakt van mijn verzet tegen Hugo Chavez en Nicolas Maduro, en ben ik me gaan inzetten voor de mensenrechten van politieke gevangenen in Venezuela. In die tijd zat mijn zoon Leopoldo Lopez een gevangenisstraf uit in een militaire kazerne.
Uiteindelijk ben ik in contact gekomen met de Partido Popular, die me vroeg op haar Europese lijst te staan. Ik heb mijn zoon gevraagd of ik dat wel zou doen. Hij vond het een goed idee: zo kon ik Venezuela een gezicht geven in het Europees Parlement. Ik ben nu lid van het Subcomité voor de Mensenrechten van de Europese Unie en probeer zo mijn strijd voor politieke gevangenen voort te zetten. Ik weet waarover ik spreek.
Op 30 april 2019 probeerde uw zoon samen met interim-president Juan Guaido een staatsgreep te plegen. Zonder succes. Hoe kijkt u daarop terug?
Lopez Gil: Je moet hun actie zien als een poging om Venezuela te bevrijden. Ze zijn er niet in geslaagd Maduro buiten te zetten, maar de hele wereld heeft toen wel het lijden van de Venezolaanse bevolking gezien. Voor buitenstaanders lijkt hun actie misschien mislukt, maar wie in Venezuela woont, weet wel beter. Maar Maduro heeft de Staatsveiligheid, de inlichtingendiensten, de politie, het leger en organisaties zoals de Colombiaanse guerrilla van de ELN, de FARC én de Libanese Hezbollah achter zich. Hij is ook lid van de georganiseerde misdaad, met name van een drugskartel. Dat is bevestigd door de Amerikaanse Drug Enforcement Administration (DEA), het Amerikaanse gerecht én door ex-generaals die tegen hem en regeringsleden hebben getuigd. Dat maakt het bijzonder moeilijk om hem vandaag af te zetten. Het is een werk van lange adem.
De vraag is cynisch, maar we stellen ze toch: welke belangen hebben de VS en andere landen om Venezuela te stabiliseren? Is dit geen interne Venezolaanse kwestie?
Lopez Gil: Nee. Venezuela is een gevaar voor de wereld. Chavez en Maduro hebben jarenlang terroristische organisaties zoals de FARC, de ELN en de Hezbollah geholpen. Op het eiland Margarita, in de buurt van Caracas, zijn verscheidene Hezbollahstrijders geïdentificeerd. We weten ook dat Venezolaanse paspoorten in handen zijn van Hezbollahleden en van leden van de Iraanse Revolutionaire Garde. Met die paspoorten kan er zonder visum naar de VS of de EU gereisd worden. Er zijn ook reportages gemaakt met getuigen die bevestigen dat de ELN zich bezighoudt met illegale goudwinning in de grensregio tussen Colombia en Venezuela. Dat goud wordt in Europa verkocht, zonder dat de kopers weten dat de mijnwerkers uit Venezuela als slaven worden behandeld. En ten slotte genereert Venezuela na Syrië de grootste migrantenstroom ter wereld. Al 6 miljoen Venezolanen zijn hun land ontvlucht, en nog altijd vertrekken er dagelijks duizenden mensen. Die miljoenen migranten destabiliseren niet alleen de buurlanden, zij vinden ook hun weg naar de Verenigde Staten en zelfs naar Europa. Maduro wéét dat migrantenstromen de buurlanden aan het wankelen brengen. Het is een bewuste politiek.
Bent u voorstander van een militaire interventie?
Lopez Gil: Juan Guaido en mijn zoon Leopoldo Lopez hebben gezegd dat ‘alle mogelijke acties’ op tafel liggen. Politieke en economische sancties hebben de voorkeur, maar ook een militaire interventie behoort nog tot de mogelijkheden. Het is niet wenselijk, en ik zal er zelf ook niet voor pleiten. Als democraat blijf ik geloven in een politieke oplossing.
Leopoldo Lopez Gil
– 1944: geboren in Caracas, Venezuela
– Studie: Overheid en economie (Columbia University, New York), master in Financiën (University of Pennsylvania)
– 1974-1989: oprichter en voorzitter van een studiebeursprogramma Lid van de redactieraad van de krant El Nacional
– 2014: ontvlucht Venezuela
– 2015: verkrijgt de Spaanse nationaliteit
– 2019: verkozen in het Europees Parlement
– Lid van het Subcomité voor de Mensenrechten
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
