Zoals voor Red Sebastian op het songfestival, moeten we nu allemaal supporteren voor Nicole de Moor.
Beste lezer, ik wil u graag tot enige voorzichtigheid aanmanen. Als land kunnen we geen tweede keer zo’n dramatische teleurstelling aan als bij Red Sebastian. Allemaal hadden we ons laten aanpraten dat hij op z’n turnpantoffels niet alleen de finale, maar ook nog eens een podiumplaats op het Eurovisiesongfestival zou behalen. Uiteindelijk eindigden we roemloos voorlaatste in de eerste ronde.
Ik kan alleen maar, in alle nuchterheid, zeggen: het is ook niet omdat Nicole de Moor een kans maakt om het UNHCR, het agentschap van de Verenigde Naties voor de vluchtelingen, te gaan leiden dat onze landgenote het ook geheid wordt. Laten we onszelf deze keer niet op voorhand verliezen in de overwinning.
Wél is De Moor alvast de verrassendste kandidaat, met grote voorsprong, of ik verslikte me toch in mijn gembershotje toen ik vorige week las dat de CD&V haar kandidaatschap trots naar buiten bracht.
Het klopt dat ze in Europa vooral bekend is omdat ze het migratiepact over de streep hielp trekken, maar het zal nog jaren duren voor we weten of dat pact echt een verschil heeft gemaakt. En of dat verschil daadwerkelijk een verbetering van de situatie is.
Van Bossuyt wil geen nieuwe opvangplaatsen, maar sluit voorlopig ook geen asielcentra
In België gaat De Moor de geschiedenis door de opvangcrisis. Ons land is ondertussen meer dan tienduizend keer veroordeeld doordat we asielzoekers geen correcte opvang bieden. De Moor weigerde die boetes telkens te betalen.
In de Verenigde Staten wordt ondertussen al maanden gediscussieerd over of het land zich nu wel of niet in een constitutionele crisis bevindt, waarbij de rechterlijke macht wordt aangevallen door president Donald Trump.
Wel, Nicole de Moor was als staatssecretaris voor Asiel en Migratie een wandelende constitutionele crisis. Het kon, alles welbeschouwd, helemaal niemand nog iets schelen. Met De Moor als staatssecretaris is iedereen definitief vergeten dat er onder de asielzoekers die in Brussel op straat slapen ook echte oorlogsvluchtelingen zitten die onze hulp nodig hebben en meer dan verdienen.
De beelden van de deurwaarder die het kantoormeubilair in het kabinet van Nicole de Moor in beslag kwam nemen, hebben gelukkig voor ons het buitenlands nieuws niet gehaald.
Maar wanneer zij straks echt voor de VN mag beginnen, biedt dat voor ons land meer perspectief dan een eerste plaats op het Eurovisiesongfestival. Uiteindelijk moet elke politicus op zoek naar een job na de politiek. Zélfs – ik noem maar iemand – Theo Francken. Als straks de NAVO niet meer bestaat, kan hij misschien wel de UNRWA in Palestina gaan leiden.
Waarom Nederlandse rechters België niet meer vertrouwen in asielzaken
