Huidig Israëlisch premier Benjamin Netanyahu heeft met oppositieleider Benny Gantz een waardige tegenstander voor de parlementsverkiezingen op 9 april. Maar als de nood hoog is voor Netanyahu, is Donald Trump nabij.
Als Israël op 9 april een nieuw parlement kiest, weet het alvast welke kandidaat de favoriet is van het Witte Huis. Donald Trump zei vorige week niet toevallig dat de soevereiniteit van Israël over de Golanhoogte moet worden erkend. Hij ontvangt Israëls huidige premier Benjamin Netanyahu deze week ook nog in Washington voor een ongetwijfeld fraai fotomoment. Het past allemaal in een verkiezingsstrijd die fel en gemeen wordt gevoerd. De oppositie heeft met Benny Gantz, een voormalige stafchef van het Israëlische leger, dit keer een kandidaat die zich met Netanyahu kan meten.
Israël veroverde de Golan tijdens de oorlog van 1967 en houdt dat stuk Syrisch grondgebied sindsdien bezet. Het plateau, niet gek ver van Damascus, is in de regio onder meer voor de watervoorziening van de Jordaanvallei van strategisch belang. Tegelijk bood de hoogte het Syrische leger in 1967 vrij vuur over een groot deel van Galilea. Israël wil niet gedroomd hebben dat het terrein ooit door Hezbollah of Iran wordt bezet. Anders dan voor de bezetting van de Westelijke Jordaanoever is daar internationaal stilzwijgend ook begrip voor. De Verenigde Naties zijn met blauwhelmen aanwezig en Syrië en de Arabische Golfstaten hebben vandaag andere zorgen aan het hoofd.
Netanyahu’s uitdager Benny Gantz is geen duif, maar hij is evenmin bang om over vrede te praten.
Maar een formele annexatie door Israël kan door de internationale gemeenschap niet worden aanvaard. De roekeloze redenering van Trump sluit namelijk in dat dan, bijvoorbeeld, ook de aanhechting van de Krim door Rusland moet worden geaccepteerd. Rechtse Israëliërs zien in dat idee nu al een aanmoediging om ook de hele Westelijke Jordaanoever te annexeren, wat grote gevolgen zou hebben voor de relatie met de Palestijnen en voor Israël zelf. Want welke rechten moeten die bijkomende 2,5 miljoen Palestijnen dan krijgen in de Joodse natiestaat?
De verkiezingscampagne gaat ondertussen ook over Netanyahu zelf. Er hangt hem nog altijd een rechtszaak boven het hoofd voor corruptie en omkoping. Gantz heeft zijn moment daarom goed gekozen. Hij leidt met zijn nieuwe formatie Blauw en Wit – naar de kleuren van de Israëlische vlag – een kartel van centrumpartijen en centrumlinkse partijen die alleen te zwak zijn voor de rechtse en vaak extreemnationalistische coalitie van Netanyahu. Gantz is geen duif. Hij leidde het Israëlische leger onder meer in twee oorlogen in de Gazastrook. Maar zoals die andere voormalige legerleider, Yitzhak Rabin, in de jaren negentig is hij niet bang om over voortgang en vrede te praten. Als hij er de Israëliërs van kan overtuigen dat dat ook voor hun veiligheid beter is dan het cynische status quo van Netanyahu, maakt hij een kans. Trump of geen Trump.
