De kloof op het vlak van tewerkstelling tussen mannen en vrouwen blijft groot, en zorgtaken zijn daarin de voornaamste hinderpaal. Dat zegt de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) in een nieuw rapport ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag op 8 maart.
‘Als mannen ook onbetaald zorgwerk op zich nemen, vind je meer vrouwen in leidinggevende functies’, zegt Manuela Tomei, directeur bij de ILO.
Vrouwen moeten op arbeidsvlak nog altijd harde noten kraken, zo blijkt. Het verschil in tewerkstellingsgraad met mannen is de voorbije 27 jaar met minder dan twee procentpunten gedaald.
Vrouwen hadden vorig jaar 26 procent minder kans op een job dan mannen. Nochtans had een eerder onderzoek uit 2017 aangegeven dat 70 procent van de vrouwen graag zou werken en dat mannen het daarmee eens zijn. Vrouwen die moeder worden, worden daarvoor gestraft.
Tussen 2005 en 2015 nam de kloof tussen het aandeel vrouwen met kinderen jonger dan zes jaar die een job hadden, tegenover vrouwen zonder jonge kinderen, toe met 38 procent. Slechts 25 procent van de managers met kinderen jonger dan zes jaar zijn vrouwen. Onder de managers die geen jonge kinderen hebben, stijgt hun aandeel tot 31 procent.
Moeders verdienen ook minder, iets wat ze meeslepen gedurende hun hele carrière. De loonkloof tussen mannen en vrouwen blijft trouwens stabiel en bedraagt gemiddeld 20 procent op internationaal niveau. Het schoentje wringt vooral bij de zorgtaken, stelt het ILO.
‘Tijdens de afgelopen twintig jaar besteedden vrouwen amper minder tijd aan onbetaald zorgwerk en huishoudelijk werk, terwijl het aandeel van de mannen slechts met acht minuten de hoogte inging’, aldus Manuela Tomei. ‘Aan dit tempo zal er meer dan 200 jaar nodig zijn om tot een gelijke verdeling van het onbetaald zorgwerk te komen.’
Er moeten dus meer maatregelen komen om een meer gelijke verdeling van de zorg binnen het gezin, en tussen gezin en staat, te bevorderen. Volgens het rapport zijn daarvoor beleidswijzigingen nodig en moet er actie komen op verschillende gebieden die elkaar versterken. Er wordt een vurig pleidooi gehouden voor een ’toekomst van werk waarin iedereen meer kan zorgen, met tijd voor zorgtaken en een inclusief zorgbeleid’.
