Hoe de zoektocht naar de vermiste Boeing herinnert aan de Titanic

Het wrak heeft het laatste woord © Wikimedia
Trui Engels
Trui Engels Journalist Knack

De zoektochten naar het vermiste vliegtuig van Malaysia Airlines en het gezonken schip Titanic blijken nogal wat gemeen te hebben.

In de nacht van 14 op 15 april 1912 gebeurde het ondenkbare: het onzinkbaar geachte gigantische luxeschip RMS Titanic met aan boord meer dan 2.000 passagiers zonk op zijn eerste reis in de Noord-Atlantische Oceaan na amper vijf dagen nadat het tegen een ijsberg voer.

In de nacht van 7 op 8 maart 2014 gebeurde opnieuw het ondenkbare: een kolossale Boeing 777-200, dat bekend staat als zeer betrouwbaar, van de eveneens zeer betrouwbare luchtvaartmaatschappij Malaysia Airlines met aan boord 239 passagiers verdween in de hoedanigheid van vlucht MH370 mysterieus van de radar. De onderzoekers gaan ervan uit dat het vliegtuig is neergestort in de Indische Oceaan toen het zonder brandstof viel, maar de piste dat het ergens heimelijk geland is, is blijkbaar niet ondenkbaar. Men weet het gewoon niet…

Tot 7 kilometer diep

Omdat het vliegtuig naar alle waarschijnlijkheid zijn laatste rustplaats vond op de bodem van de Indische Oceaan, op ongeveer 2.200 kilometer ten noordwesten van Perth, wordt met man en macht (en onderzeeërs) gezocht naar het wrak op een diepte van meer dan 4.500 meter. Nog nooit eerder ter wereld werd zo diep gezocht naar menselijke resten of wrakstukken. En dan doemt onvermijdelijk de herinnering aan de Titanic op.

Het wrak van de Titanic werd teruggevonden met de onderwaterrobot Argo op een diepte van 3.800 meter, al duurde dat wel bijna 75 jaar na het zinken van het schip. Ook nu wordt gebruik gemaakt van een Amerikaanse onbemande robot, de Bluefin-21, die op een diepte van 4.500 meter kan zoeken. Ter vergelijking: dat zijn maar liefst 12 Empire State Buildings. Het gewicht van het water op een dergelijke diepte is vergelijkbaar met een mens die 50 jumbo jets draagt.

De onderzoekers denken er echter aan om een krachtigere sonar inzetten die dieper kan duiken dan nu het geval is, vergelijkbaar met het systeem waarmee het wrak van de Titanic werd gevonden in 1985. Een groot verschil met de Titanic is echter dat het zoekgebied van de Boeing veel groter en dieper is. In de jaren 80 steunden de onderzoekers immers op een noodsignaal dat op het moment van het zinken van de Titanic was uitgestuurd en kon het zoekgebied enigszins worden afgebakend. Reddingswerkers in de Indische Oceaan laten zich leiden door ‘pings’ van een (mogelijke) zwarte doos wat tot een zoekgebied van 310 vierkante kilometer heeft geleid. Op sommige plaatsen zijn de wateren zelfs 7 kilometer diep.

Onfeilbaarheid van de technologie

Misschien wel het meest schokkende voorbeeld van het feit dat de geschiedenis zich steeds weer opnieuw herhaald, is de manier waarop de mens nog maar eens in de val is getrapt van zijn eigen onoverwinnelijkheid en het blinde vertrouwen in de onfeilbaarheid van de technologie. In zowel het geval van de Ttanic als dat van vlucht MH370 was men er rotsvast van overtuigd dat wat gebeurde onmogelijk was. Een mastodont van een schip kan toch niet zinken? En een immens passagiersvliegtuig verdwijnt toch niet zomaar?

Wat de zoektocht naar de Titanic ons alvast wel heeft geleerd, is om niet te snel conclusies te trekken over wat er nu precies gebeurd is met het vliegtuig. Pas nadat de Titanic was gevonden, werd duidelijk waar het schip werd geraakt en hoe het ten onder was gegaan. Net zoals bij de Titanic zal ook het wrak van de Boeing 777 het laatste woord hebben.

Partner Content