De hulpmaatregelen voor coronaslachtoffers die ‘gewone’ Amerikanen en kleine bedrijven moesten helpen, blijken vooral het rijkste procent van de bevolking van extra fondsen te voorzien. De vastgoedsector – waarin de president en zijn schoonzoon hun centen verdienen – wordt uitzonderlijk goed bedeeld.
Het steunpakket, dat met overdonderende meerderheid door het parlement werd gejaagd, had initieel een waarde van 2000 miljard dollar en werd in de voorbije weken nog van extra geld voorzien. Het had als officiële bedoeling om ‘gewone’ Amerikanen en kleine bedrijven een levenslijn te bieden zodat ze de crisis kunnen overleven. Die gewone, werkende Amerikanen komen in aanmerking voor 1200 dollar aan steun. Tot 150 miljoen Amerikanen zouden die 1200 dollar kunnen ontvangen, via een cheque waarop de naam van de president is gedrukt. Bedrijven die hun personeel in dienst houden kunnen gebruik maken van speciale fondsen.
Dat alles is – met uitzondering van de naam van de president op de cheque – door bijna niemand betwist en evenmin opmerkelijk.
Maar in het web van maatregelen, verspreid over 880 pagina’s aan clausules, zijn nogal wat regels opgenomen die hun doel voorbijschieten of een ander doel dienen dat niets meer met corona te maken heeft.
Het fonds, met voor 349 miljard dollar aan goedkope leningen voor kleine bedrijven, werd geplunderd door grotere bedrijven. Het geld was na enkele dagen op, zodat nog eens 310 miljard dollar extra steun werd toegevoegd. De kleinere bedrijven verdwaalden in de administratieve rompslomp terwijl grotere bedrijven wel een manier vonden om de regels uit te buiten en leningen te bemachtigen.
Nadat verontwaardiging ontstond omdat ook heel winstgevende grote bedrijven zich leningen lieten welgevallen, beloofden een aantal van die groten, zoals luxehamburgerketen Shake Shack, hun geleende geld terug te storten. Het gros van de grote bedrijven behield evenwel de leningen.
Een alleenstaande moeder die twee banen combineert, ontvangt een maximum van 1200 dollar – en betaalt daarna belastingen zodat een vastgoedmogol 1,6 miljoen dollar kan opstrijken.
Het hulppakket voorziet 175 miljard dollar voor steun aan ziekenhuizen, en ook daar gaan de rijkere ziekenhuizen nogal vaak lopen met de buit, terwijl de armere achter het net vissen. Rijke universiteiten ontvingen steun, eerder dan armere.
‘1,6 miljoen dollar winst per miljonair’
De voorbije dagen gaat de aandacht, mede door een column in The New York Times van sociaal commentator Nicholas Kristof, naar 135 miljard dollar die in het hulppakket werd geloodst en die een tijdelijk belastingvoordeel financiert voor rijken, zoals president Trump en diens schoonzoon-topadviseur Jared Kushner. De 135 miljard werd onder impuls van de Republikeinse senator Chuck Grassley aan het coronapakket toegevoegd. Grassley is voorzitter van de Senaatscommissie Financiën, die verantwoordelijk is voor de tekst van het hulppakket.
Die 135 miljard dollar is retroactief, slaat op belastingen uit 2018 en 2019, dus zonder rechtstreeks verband met de coronacrisis. Bedrijfsleiders zullen verliezen van hun bedrijf kunnen aftrekken van hun persoonlijke winsten, zoals een rijkelijk privésalaris, of opbrengsten van aandelentransacties. Tot dusver was die regel beperkt tot wie minder dan een half miljoen dollar verdiende. In het coronapakket wordt die limiet tijdelijk (en dus met terugwerkende kracht tot 2018) opgeheven.
Van deze belastingvoordelen in het coronapakket, zo oordeelde een onafhankelijke studiedienst van het parlement, gaat 82 procent naar de 43.000 belastingbetalers die meer dan een miljoen dollar per jaar verdienen. Minder dan 3 procent van de belastingvoordelen gaan naar wie minder dan 100.000 dollar per jaar verdient. Volgens een berekening van de groep Americans for Tax Fairness zullen de 43.000 mensen met een inkomen boven het miljoen gemiddeld 1,6 miljoen dollar winnen bij de nieuwe regeling.
De belastingvoordelen, argumenteert Kristof, komen vooral ten goede aan de vastgoedsector, waar president Donald Trump en Jared Kushner hun centen verdienen. In die sector zijn, in de VS althans, verliezen eerder de norm dan de uitzondering, ook al draait het bedrijf goed, omdat men de verminderende waarde van gebouwen kan afschrijven. In de beperkte mate dat we over belastinggegevens van de Trump Organisation beschikken, tonen die doorgaans aanzienlijke verliezen.
Voedselzegels
‘Met andere woorden’, schrijft Kristof: ‘een alleenstaande moeder die twee banen combineert, ontvangt een maximum van 1200 dollar – en betaalt daarna belastingen zodat een vastgoedmogol 1,6 miljoen dollar kan opstrijken. Dit is meedogenloos kapitalisme voor tegen armoede opboksende arbeiders en socialisme voor de rijken’. Terwijl uit een studie blijkt dat in de huidige crisis in één Amerikaanse familie op zes de kinderen niet genoeg te eten hebben, ‘helpen wij gewillig magnaten aan meer’.
Meer zelfs, argumenteert Kristof: de regering Trump spande een proces aan om voedselsteun (voedselzegels) aan arme Amerikanen te kunnen beperken. Dat is een oude wens van deze regering – om de voedselsteun in hoge mate te beperken tot wie een baan heeft. Een rechter had in maart beslist dat gelet op de gevolgen van de coronacrisis aan de voedselsteun voor 36 miljoen Amerikanen voorlopig niet getornd zal worden. De regering-Trump gaat in beroep tegen die beslissing.
Democraten in het parlement, die het pakket aan maatregelen mee hebben goedgekeurd, eisen intussen dat deze belastingmaatregel ongedaan gemaakt wordt. Ze waren zich niet bewust van de draagwijdte van de maatregel, gaven ze toe.
De diensten van Chuck Grassley ontkenden in gesprek met Time Magazine dat er overleg over de belastingmaatregelen gebeurd was met het Witte Huis. Maar het vastgoedbedrijf van Jared Kushner maakte wel deel uit van de lobbygroep die de maatregel bij Grassley bepleitte.
Grassley blijft de belastingclausule verdedigen. ‘De partijdige aanval (van de Democraten, red.) bedreigt de steun die bedoeld was voor bedrijven in alle industrieën van het land. De poging om deze belastingmaatregel af te schilderen als een geschenk aan de vastgoedsector en aan hedgefondsinvesteerders mist haar doel’.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
