Het belang van vrouwen in Amerikaanse politiek: ‘Resultaat is belangrijker dan ego’

Zeven vrouwelijke senatoren, tijdens een hoorzitting over geweld tegen vrouwen, op 24 juni 2014. Vlnr: Mazie K. Hirono, Heidi Heitkamp, Patty Murray, Elizabeth Warren, Debbie Stabenow, Tammy Baldwin en Amy Klobuchar. © REUTERS
Eva Schram
Eva Schram Correspondent voor Knack.be in Noord-Amerika.

In 2018 doet er een record-aantal vrouwen mee aan de Amerikaanse verkiezingen. Is er sprake van een Trump-effect?

Op 6 november gaan de Amerikanen naar de stembus voor de belangrijke midterm-verkiezingen. De naam zegt het al: halverwege de presidentiële term. Democraten zien het als het moment om het Huis van Afgevaardigden en mogelijk de Senaat terug te pakken van de Republikeinen, wat het regeren voor president Donald Trump een stuk moeilijker zal maken.

Een speciale rol bij het terugpakken van het Congres is weggelegd voor vrouwelijke kandidaten, denkt de politieke organisatie Emily’s List. ‘We steunen op dit moment 45 vrouwelijke kandidaten in red-to-blue districten’ (een term voor districten die waarschijnlijk van Republikeins naar Democratisch zullen switchen, nvdr.), zegt perswoordvoerder Alexandra de Luca. ‘Dat is twee keer zoveel als nodig is om het Huis te flippen.’

Donald Trump is een symptoom van een partij die volledig gebroken is. Vrouwen weten dat ze dat kunnen repareren, en dat doen ze door zich verkiesbaar te stellen.’

Alexandra de Luca

Emily’s List bestaat sinds 1985 en doet verschillende dingen. De organisatie recruteert vrouwen die Democraat en voor abortus zijn om zich verkiesbaar te stellen voor een publieke functie in alle lagen van de overheid. ‘Van gemeenteraad tot president’, zegt De Luca. Daarnaast zamelt Emily’s List geld in om te doneren aan kandidaten. De naam Emily is een afkorting voor Early Money Is Like Yeast, want it raises the dough. Een woordgrapje met een serieuze ondertoon: wie in een vroeg stadium van een campagne geld weet op te halen, maakt een serieuze kans op verkiezing.

Campagnefinanciering is een van de moeilijkste hordes die vrouwelijke kandidaten moeten nemen. De Washington Postberichtte deze week dat vrouwelijke kandidaten nog ver achter lopen op mannelijke in hun financiering. Mannelijke kandidaten voor het Huis van Afgevaardigden hadden gemiddeld 17 procent meer opgehaald dan vrouwelijke kandidaten.

De Luca erkent het probleem. ‘Veel vrouwelijke kandidaten doen deze keer voor het eerst mee. Ze hebben dus nog niet een lijstje donors in hun telefoonboek staan die ze op kunnen bellen voor een donatie. Bovendien hebben veel vrouwen nu ook eenmaal minder een netwerk in de politiek en de zakenwereld, waar het geld vandaar komt. Onze kandidaten zijn docenten en verpleegsters. Kelly Dittmar, docent politicologie en onderzoeker aan het Center for American Women and Politicsvan de Rutger University onderschrijft het probleem van fondsenwerving voor vrouwelijke kandidaten. ‘Het kost vrouwen veel meer werk om hetzelfde bedrag op te halen als een man’, zegt ze. ‘En dat weerhoudt veel vrouwen er van zich kandidaat te stellen.’

Feiten op een rijtje

  • Er zijn in 2018 35 Senaatsraces in 33 staten, waaraan waarschijnlijk 19 vrouwelijke kandidaten meedoen
  • Voor het Huis van Afgevaardigen strijden 63 vrouwen voor een open zetel en dagen 138 vrouwen een zittend Congreslid uit. 71 vrouwen verdedigen hun zetel.
  • Er zijn 36 gouverneursraces, waarvan 19 een vrouwelijke kandidaat kennen.

Nog geen politieke gelijkheid

Het onderzoekscentrum waar Dittmar voor werkt is onpartijdig – het doel is om gelijkheid in representatie tussen mannen en vrouwen te krijgen, ongeacht partij. ‘2018 is een recordjaar voor vrouwen’, zegt Dittmar – doelend op het feit dat er meer vrouwen dan ooit zich verkiesbaar stelden voor een publieke functie, en dat meer vrouwen dan ooit ook genomineerd werden en dus op het stembiljet staan in november -, ‘en als zij ook verkozen worden in november, hebben we een record-aantal vrouwen in het Congres en op gouverneurs-niveau. Maar we moeten nu op onze lauweren gaan rusten’, waarschuwt ze. ‘Het record breken zal ons nog geen politieke gelijkheid brengen. We moeten blijven wedijveren om ervoor te zorgen dat onze politieke representatie een weerspiegeling is van ons land.’

Dittmar en twee collega’s brengen in september het boek‘A Seat at the Table’ uit over het belang van vrouwen in de Amerikaanse politiek, op basis van interviews met vrouwelijke Congresleden. ‘Het gaat over de nieuwe perspectieven die vrouwen hebben kunnen geven op beleidsagenda’s, maar ook om de voorbeeldfunctie. De vrouwelijke Congresleden die wij spreken, vertelden hoe belangrijk het is voor scholieren om een politicus te ontmoeten die niet een oudere, witte man is.’ Maar er is ook een meer institutioneel belang van vrouwelijke representatie, zegt Dittmar. ‘De vrouwen die wij spraken, benadrukten dat zij er zaten om zaken gedaan te krijgen. Ze prioritiseerden resultaat boven ego. En als hun motivatie is om meer te bereiken, zorgt dat ervoor dat ze om meer met mensen van de andere kant van het pad samen te werken. Ze zijn niet van nature meer onpartijdig, maar hun doel is resultaten te behalen.’ Kort gezegd: meer vrouwen zou minder partijdigheid teweeg kunnen brengen.

Trump-effect?

Sinds de verkiezingen van 2016 meldden zich 40.000 vrouwen bij Emily’s List om te zeggen dat ze zich verkiesbaar wilden stellen voor een functie. Want ook dat is een belangrijke functie van de organisatie: vrouwen met raad en daad bijstaan in het proces. Niet al die vrouwen staan in november ook op de stembiljetten natuurlijk, maar het doet toch afvragen: is er sprake van een Trump-effect?

Het is belangrijk voor scholieren om een politicus te ontmoeten die niet een oudere, witte man is

Kelly Dittmar

Volgens De Luca gaat het om een anti-Republikeinen effect. ‘Donald Trump is een symptoom van een partij die volledig gebroken is. Als partij legt het de rode loper uit voor de verschrikkelijke en gevaarlijke anti-vrouwbeleidsmaatregelen van de masochistische trol die president is. Vrouwen weten dat ze dat kunnen repareren, en dat doen ze door zich verkiesbaar te stellen.’

Volgens Dittmar is er onder de Democratische vrouwen op de verkiezingsrollen mogelijk wel sprake van een Trump-effect. ‘Als je naar het totaalbeeld kijkt, dan komt een belangrijk deel van de grote toename in vrouwelijke kandidaten ook wel van de Democratische kant. En ik denk dat 2016 wel als katalyst heeft gewerkt voor van hen om zich kandidaat te stellen. Het is vaak niet de enige reden, maar het stimuleerde hen nog extra om ervoor te gaan. Maar uiteindelijk hebben deze vrouwen allemaal een beleidsplatform dat de werkelijke reden is dat ze zich verkiesbaar stelden.’ Voor Republikeinse vrouwen is er mogelijk ook een Trump-effect, zegt Dittmar. ‘Allereerst: er zijn meer Republikeinse, vrouwelijke kandidaten dit jaar dan in voorgaande jaren, maar ze zijn nog altijd sterk ondervertegenwoordigd. Maar zij die zich voor het eerst verkiesbaar stelden dit jaar, zijn mogelijk geinspireerd door Trump. Ze denken: “hij was een outsider, ik ben een outsider. Misschien kan ik ook wel winnen”.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content