Ierland wil dat premier Bart De Wever zijn verzet staakt tegen het vrijgeven van de geblokkeerde Russische miljarden voor Oekraïne. Maar van Dublin heeft België geen lessen te leren, schrijft Knack-redacteur Kamiel Vermeylen.
Zeven Europese lidstaten willen dat Europa doorzet om de geblokkeerde Russische tegoeden in de EU te gebruiken als onderpand voor een lening aan Oekraïne. Dat schreven ze vorige week in een brief naar voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen en voorzitter van de Europese Raad Antonio Costa. Het gaat om Estland, Letland, Litouwen, Polen, Finland, Zweden en Ierland. Maar wat doet Ierland in godsnaam in dat rijtje?
Lieverd
De buurlanden van Rusland waarschuwden al voor de intenties van Russisch president Vladimir Poetin toen heel West-Europa hem nog zo’n lieverd vond. Ook nadat hij Tsjetsjenië met de grond gelijk had gemaakt, Georgië was binnengevallen, de Krim had geannexeerd en rebellen in Oost-Oekraïne van geschut voorzag. Zij hebben ons veel meer te vertellen hoe om te gaan met Rusland dan omgekeerd, hoewel de regering-De Wever best legitieme bezorgdheden heeft over het gebruik van de tegoeden.
De Balten bijvoorbeeld zeggen vandaag dat Poetin het ronduit rampzalig zou vinden als Europa een berg Russisch geld naar Oekraïne zou sturen, en daar hebben ze misschien wel groot gelijk in. Wie op het Kremlin indruk wil maken, die moet dat in de eerste plaats kunnen en durven. En dat kan met de tegoeden. Het gaat om een bedrag dat goed is voor liefst 10 procent van het Russische bbp – centen die Poetin uit overmoed in het Westen liet staan voordat hij aan de grootschalige invasie begon.
Wat daarentegen geen indruk op Poetin maakt, zo beargumenteren de Balten nog, is dat België tot op de dag van vandaag nauwelijks een bijkomende begrotingsinspanning voor Oekraïne heeft geleverd. Alles wat ons land sinds het begin van Poetins aanvalsoorlog aan Oekraïne heeft geschonken, werd gefinancierd met de overwinsten die effectenhuis Euroclear de voorbije jaren boekte met de geblokkeerde Russische tegoeden. Noem dat gerust ‘oorlogswinsten’. De Balten hebben een punt.
Silicon Docks
Maar Ierland? Ierland, al vijftig jaar een EU-lidstaat, beschouwt zichzelf gemakshalve als neutraal. Het investeert nauwelijks in defensie – omdat de luchtmacht slechts acht trainingsvliegtuigen heeft, moest Ierland andere EU-landen smeken om onderdanen uit onder meer Afghanistan te evacueren. Geen lidstaat die de voorbije jaren minder voor Oekraïne uittrok dan Ierland. Russische schepen die de Ierse wateren naderen? Hulplijn naar Londen. De VS die Groenland claimen? Geen woord. Centen investeren in veiligheid? Ho maar!
Van Ierland hoeft België geen lessen te krijgen. Wel integendeel. We verwachten sympathie van een underdog voor een underdog, zoals we dat binnenkamers wél van buurland Luxemburg krijgen. Niet alleen omdat Luxemburg ook een heleboel Russische staatstegoeden heeft vaststaan en tegen Russische schadeclaims aankijkt, maar ook omdat het in 2013 zijn bankgeheim danig moest verzwakken nadat het door Europa werd weggestemd – een scenario dat ook voor België dreigt.
Misschien is het tijd voor een koekje van eigen deeg? Ierland verzet zich al jarenlang tegen faire Europese en wereldwijde belastingregels voor Amerikaanse technologiereuzen zoals Apple, Microsoft, Google, Meta, Amazon, X en eBay – allemaal zijn ze wegens het voordelige Ierse belastingstelsel gevestigd in wat de inwoners van Dublin vandaag de Silicon Docks noemen. Uit puur opportunisme schurken veel van hun toplui vandaag almaar dichter aan tegen een andere president die Europa graag ten onder ziet gaan.
Weldra is Ierland een half jaar voorzitter van de EU-lidstaten. Premier De Wever, hoog tijd voor een eigen brief!