Johan Van Overtveldt (N-VA)

ECB-directeur Asmussen gooit eurobom

Johan Van Overtveldt (N-VA) Europarlementslid, voormalig minister van Financiën en ex-hoofdredacteur Trends en Knack.

Als het van ECB-directeur Jörg Asmussen afhangt, zal Frankrijk niets meer te zeggen hebben over Crédit Agricole en Duitsland niets meer over Deutsche Bank.

De aankondiging van Jeroen Dijsselbloem, de Nederlandse minister van Financiën en tevens voorzitter van de eurogroep van ministers van Financiën, in het Europese parlement dat Griekenland bijkomende hulp zal nodig hebben, kreeg de voorbije uren redelijk wat aandacht. Dat is een beetje verwonderlijk want iedereen die het Griekse dossier een klein beetje volgt, weet al maanden dat bijkomende financiële hulp voor Griekenland zo ongeveer de status van een wiskundige zekerheid mag claimen. De vraag is alleen wanneer die hulp er echt moet komen en over hoeveel miljarden euro’s het dan zal gaan.

Het echte nieuws van het eurofront kwam de voorbije dagen uit twee andere hoeken. Ten eerste was er de uitspraak van Jörg Asmussen, het Duits directielid van de Europese Centrale Bank (ECB), omtrent verdere stappen naar een bankenunie binnen de eurozone. Zoals bekend kreeg de ECB de hoofdverantwoordelijkheid toegeschoven voor één van de basisonderdelen van zulk een bankenunie, nl. de controle op de banken. Eén van de vele discussiepunten die nog blijven rond de bankenunie betreft de aard van het resolutiemechanisme dat in het leven moet geroepen worden om de afwikkeling van een financiële instelling in zware problemen te begeleiden.

Asmussen liet weten dat volgens hem enkel de ECB zou moeten bevoegd zijn voor het nemen van de beslissing tot liquidatie van een in moeilijkheden verkerende bank. Dit is een straffe en verregaande uitspraak. Ze gaat naar het hart van de hele discussie rond de overleving van de eurozone. Zijn de lidstaten bereid om belangrijke brokken van hun nationale soevereiniteit over te dragen aan Europese instanties? Slechts als het antwoord daarop “ja” is, ontstaat het perspectief van een structurele redding van de eurozone. Zo niet, kan er gif op ingenomen worden dat elke periode van relatieve rust (zoals de voorbije maanden) zal gevolgd worden door verse commotie en nieuwe crises.

We laten in het midden of de ECB daarvoor de geëigende instelling is (eerder niet, zo lijkt het ons) maar Asmussen heeft overschot van gelijk te stellen dat in een echte monetaire unie de beslissing om probleembanken te ontbinden aan het overkoepelende niveau toebehoort. Zijn opmerking kan dan ook als volgt vertaald worden. Is Frankrijk bereid het verdere lot van bijvoorbeeld Crédit Agricole volledig in Europese handen te leggen? Is Duitsland tot het hetzelfde bereid inzake Deutsche Bank? Komt er een onvoorwaardelijk en heel duidelijk positief antwoord op deze vragen, dan is er een gigantische stap gezet naar de échte redding van de eurozone.

Zulk een positief antwoord vanwege Duitsland en zeker vanwege Frankrijk zou compleet haaks zou staan op alles wat vanuit Berlijn en Parijs tot nu toe concreet gedaan werd in deze materie. Bovendien weerklinken de kreten om terug bevoegdheden van Europa naar de lidstaten over te hevelen vandaag behoorlijk luid. Ook de Duitse kanselier Angela Merkel evolueert, al dan niet in functie van de komende verkiezingen, in de richting van de omgekeerde bevoegdheidsstromen. Asmussen’s terechte claim staat haaks op deze evolutie der ideeën binnen Europa.

Silvio Berlusconi

Ook Silvio Berlusconi blijft het lot van de eurozone mede bepalen. Meer dan ooit zelfs. De krant La Repubblica meldt dat hij een videoboodschap zou opgenomen hebben waarin hij de steun van zijn partij aan de regering van Enrico Letta terug trekt. Het gaat daarbij uiteraard om zijn eigen status en meer bepaald of men hem letterlijk uit het parlement gaat gooien of niet als gevolg van zijn veroordelingen. Of de bewering van La Repubblica echt klopt, is nog niet door derden bevestigd maar het is wel een feit dat de Senaatscommissie die over dergelijke uitsluitingen gaat haar zittingen verdaagd heeft.

Met de Italiaanse economie nog altijd stevig in recessie en de reeds zeer hoge overheidsschuld verder oplopend, zou het einde van de regering Letta er bijna zeker voor zorgen dat de zorgenmeter binnen de eurozone terug fors de hoogte inschiet. Het is dan allicht ook niet toevallig dat de voorbije dagen vanuit de ECB nogal ostentatief benadrukt werd dat men nog altijd klaar staat om op de obligatiemarkten stevig tussenbeide te komen als het voortbestaan van de eurozone opnieuw in het gedrang zou komen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content