‘De grote verliezers van het akkoord tussen Israël en de Emiraten blijven de Palestijnen’

Het akkoord tussen Israël en de Emiraten levert naast winnaars ook één grote verliezer op: de Palestijnen.

Nog net voor de presidentsverkiezingen in november heeft Donald Trump dan toch een diplomatiek succes beet. Begin september ondertekenen de leiders van Israël en de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) in het Witte Huis een akkoord dat de betrekkingen tussen de twee landen normaliseert. In ruil daarvoor ziet Israël af van de geplande annexatie van de bezette Westelijke Jordaanoever. Het akkoord zet een eerste stap in de uitvoering van het omstreden plan van Trump voor vrede in het Midden-Oosten.

Dat plan wil dat Israël eerst akkoorden sluit met landen in de Arabische wereld, om de Palestijnen vervolgens zo tot een gesprek te dwingen. De Arabische Liga, een belangenorganisatie van 22 Arabische landen, is officieel nog altijd van mening dat Israël de gebieden die het sinds 1967 bezet eerst moet ontruimen voor er over vrede kan worden gepraat, maar er wordt verwacht dat het voorbeeld van de Emiraten snel zal worden gevolgd. De Emiraten willen al langer graag met Israël samenwerken tegen hun gemeenschappelijke vijand, Iran. Dat is zeker in de Golfregio de nieuwe realiteit: niet Israël maar Iran is nu de grootste vijand. Daarom gunnen ze Trump ook dit diplomatieke succes.

Het akkoord zorgt in Israël voor ophef omdat premier Benjamin Netanyahu zelfs zijn coalitiepartner en minister van Defensie Benny Gantz in het duister hield. Hij was bang, zei hij, dat Gantz informatie over de deal zou lekken. Bij de regeringsvorming spraken de twee af dat Gantz de premier over een jaar zal opvolgen. Maar of Netanyahu die afspraak zal naleven, wordt stilaan hoogst onzeker. De twee vertrouwen elkaar nog altijd voor geen haar. Het land kampt met grote economische problemen en een mislukte aanpak van de coronacrisis. Netanyahu zou na een dispuut over de begroting zelfs hebben overwogen om opnieuw verkiezingen uit te schrijven – de vierde in goed twee jaar. Er hangt hem, zoals bekend, ook nog een proces voor corruptie boven het hoofd, dat in januari echt zou beginnen.

Maar de grote verliezers van het akkoord tussen Israël en de Emiraten blijven de Palestijnen. De kans is groot dat er nu helemaal geen rekening meer met hen wordt gehouden. Dat is voor een deel ook de schuld van hun eigen verdeeldheid en politieke onvermogen. Maar de realiteit is dat Arabische landen de bezetting van de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem nu blijkbaar aanvaarden. Toen de Egyptische president Anwar Sadat in 1978 in Camp David vrede sloot met Israël werd zijn land nog prompt door de Arabische Liga geschorst. Nu klonk er in de meeste Arabische hoofdsteden vooral goedkeurend gemompel.