Terwijl veel Europese landen worstel(d)en met sluitingen, bewegingsrestricties en avondklokken zijn er ook plekken op de wereld waar het leven haar normale gang blijft gaan – corona of niet. Jemen bijvoorbeeld. Een verslag door Sarah Rijziger uit Sanaa.
Jemen, dat land op het Arabische schiereiland dat zich al zes jaar staande houdt tegenover haar oorlogvoerende buren Saoedi-Arabië en de Emiraten, waar nooit een avondklok is ingesteld vanwege luchtbombardementen, en dat door een economische blokkade zo goed als afgesloten is van de buitenwereld. Ingestorte medische voorzieningen, een enorm brandstoftekort, alsmaar oplopende prijzen… moet de burger zich nu ook nog zorgen maken om corona?
Toegegeven, in het begin was dit even het geval. Maar de Jemenieten zijn een vrijheidslievend volk en laten zich niet zomaar regeltjes opleggen die hen beroven van persoonlijke vrijheden.
Dus toen een jaar geleden de parken dichtbleven gedurende de feestdagen na de vastenmaand Ramadan verzamelden velen zich op andere open plekken, waar het vervolgens net zo druk was.
Toen de restaurants een poosje dichtgingen en enkel takeaway verkochten, zette men zich neer op de stoep voor de maaltijd.
Een mondkapje dragen is lastig voor wie qat kauwt – en dat is het gros van de mannelijke bevolking – dus lang niet iedereen gaf gehoor aan de oproep er één te dragen. Wie dat wél deed nam vaak de vrijheid ‘m even af te doen om een vriend te begroeten of een geanimeerd gesprek te voeren.
Het toch al zo korte schooljaar had erg te lijden onder een sluiting van de scholen. En thuis blijven zitten is onmogelijk voor zij die afhankelijk zijn van een dag-tot-dag inkomen.
De overheid begreep dit alles goed en besloot de bevolking niet langer bang te maken, ook al omdat angst slecht is voor het welzijn en de gezondheid van de mens. Voorzorgsmaatregelen werden al snel weer teruggedraaid en het onderwerp ‘corona’ min of meer gesloten. Wat niet weet, wat niet deert.
Scholen, restaurants, en dameskappers (!) mochten na drie maanden – nu ongeveer een jaar geleden – weer open, de flessen met desinfecterend middel bij de deuren van winkels verdwenen en radio en TV hielden op met het geven van voortdurende waarschuwingen of aanbevelingen over het dragen van mondkapjes of plastic handschoenen, het herhaaldelijk wassen van de handen en het al dan niet bezoeken van vrienden of familie.
En ja hoor: zodra de media ophouden met het praten over potentiële gevaren, dan lossen die zich vanzelf op. Ze bestaan gewoonweg niet meer. Het zegt veel over de enorme invloed die de media hebben op het onderbewuste van de kijker of luisteraar. Als je niets hoort, maak je je ook geen zorgen.
Wellicht klinkt dat onverantwoordelijk in de oren van een gemiddelde Europeaan, zo niet in de oren van een gemiddelde Jemeniet die gelooft in voorbestemming. Sowieso heeft iedereen wel andere dingen aan het hoofd om zich zorgen over te maken.
Of er nu wel of geen corona bestaat in het land weet eigenlijk niemand, maar omdat eenieder inmiddels wel een verkoudheid of griep heeft gehad (veelal zonder zich af te vragen of dat corona geweest zou kunnen zijn of niet) zou het volgens artsen best kunnen zijn dat de immuniteit groot is.
En met die geruststellende gedachte in het achterhoofd gaat alles in Jemen zijn gangetje. Men komt tesamen voor bruiloften, studie, of demonstraties, op de markt, in de bus, in de rij voor gas of benzine, in café’s, en waar al niet meer. En dat alles zonder mondkapjes of andere beschermende maatregelen. Alsof men zich op een andere planeet bevindt.
