‘Sommige mensen vinden dat ik niet mag bestaan. Dat raakt mij, maar het doet vooral mijn gezin pijn.’ Eén maand voor ze afzwaait als voorzitter van Groen, heeft De Zondag een openhartig gesprek met Meyrem Almaci. Zonder taboes, zonder debatfiches. Soms scherp, soms zacht.
Meer dan twee uur praten ze. Thema na thema komt aan bod. De ramadan, Elon Musk en Johan Derksen, Molenbeek en Brasschaat, 1 mei, kernenergie,Vivaldi en zelfs The War on Drugs. Het is een ontspannen Meyrem Almaci die De Zondag te woord staat. Dat ze bevrijd is, zegt ze. ‘Ik wist al van vorige zomer dat ik zou stoppen, maar ik wou wachten tot na de beslissing over de kernuitstap.’
Over haar vroegtijdig einde als voorzitter van Groen zei Almaci: ‘We waren in augustus een week in Turkije met de hele familie. Op een avond – we waren aan het barbecueën – kreeg ik telefoon. Dat er heisa wasover de gascentrale in Vilvoorde. Anderhalfuur was ik weg. Dat was de druppel.’ Voor Almaci betekent voorzitterschap dat je altijd klaarstaat voor de partij. En dat ging dus niet meer. ‘Zorg dragen, is soms ook loslaten.’
Zorg dragen, is soms ook loslaten
Ze zegt ook verontwaardigd te zijn over de uitspraken van Conner Rousseau van Vooruit. ‘Ik heb daar bewust over gezwegen.Wat hij doet, is zó doorzichtig: eerst extreemrechts achterna hollen en daarna nuanceren. Maar intussen heeft hij wel duizenden mensen gekwetst.’ Vooral dat Rousseau ‘feitenvrij’ uitspraken deed over leerkrachten, die zogezegd enkel Arabisch kunnen, vindt ze ongelooflijk pijnlijk. Is dat de richting die de socalisten uit willen?’
Ze wil haar opvolger één tipgeven: ‘Blijf uzelf en ga niet mee in het verhaal van spindoctors. Laat u niet plat coachen. Dat is een fout die ik gemaakt heb. Ik heb me te veel latenmeeslepen. De tegenstander werd een vijand en we vergaten het eigen verhaal.
Lees verder in: De Zondag.
