‘Waarom wij als ondernemers de stakers en betogers wél steunen’

Naar aanleiding van de staking schreven een aantal ondernemers (vooral uit de duurzame sector) een open brief waarin ze uitleggen waarom ze de stakers wél steunen. ‘Niet alle ondernemers in dit land zijn gelukkig met het kortetermijndenken van onze nieuwe excellenties.’

Nu stilaan duidelijk wordt welke maatregelen de nieuwe regeringen willen invoeren, gaat iedereen ervan uit dat er bij ondernemers grote blijdschap heerst. Woordvoerders van ondernemersorganisaties juichen het nieuwe beleid toe waarbij loonkosten zouden verminderen, de concurrentie wordt gestimuleerd en de overheid wordt afgebouwd. Nochtans zijn er heel veel ondernemers in dit land die helemaal niet gelukkig zijn met het kortetermijndenken van onze nieuwe excellenties.

Vooreerst is er de mantra van ‘er is geen alternatief’. Je vraagt je af waarom we nog politici verkiezen als ze toch niks anders uitvoeren dan wat volgens de ‘natuurwetten van de economie’ noodzakelijk is. Het begint bijna steeds zo: ‘ja maar, we hebben te lang boven onze stand geleefd’. Hoezo ‘we’? Is de crisis niet vooral het gevolg van deregulering van de financiële sector in combinatie met onrealistische groeiverwachtingen en ondoorzichtige financiële producten? Maar de banken moesten gered worden – met belastinggeld – en dus moeten we nu onverbiddelijk de broeksriem aanhalen. Het cynische is dat de overheid het momentum gemist heeft om orde op zaken te stellen en dat we binnenkort wel weer een financiële zeepbel mogen verwachten. Zullen het opnieuw de burgers zijn die moeten betalen voor de fouten van bankiers en politici?

Komende generaties

Een ander uitgangspunt dat steeds herhaald wordt, is dat iedereen een steentje moet bijdragen, op een rechtvaardige manier. Nooit was de tegenstelling tussen ‘wat we zeggen’ en ‘wat we doen’ zo groot. Een vermogenswinstbelasting of een rechtvaardiger belastingsysteem zijn onbespreekbaar, net als het dure en vervuilende systeem van bedrijfswagens. Vooral wie werkt zal de rekening betalen, en wie niet werkt wordt per definitie bekeken als een profiteur die het zelf gezocht heeft. De ondernemers, wij dus, zijn in dit zwart-witverhaal de goeden, zelfs al gebruiken sommige ondernemers juridische spitstechnologie om zo weinig mogelijk belastingen te betalen. Ongetwijfeld zullen ook veel zelfstandigen die nu al hard moeten knokken om rond te komen, rechtstreeks en onrechtstreeks getroffen worden door deze afbouwpolitiek.

En dan is er het discours over de komende generaties. Al wie niet akkoord gaat met het voorgestelde beleid zou zijn kinderen en kleinkinderen opzadelen met een vreselijke toekomst. Er zijn inderdaad zeer ernstige redenen om ons zorgen te maken om de toekomst van de volgende generaties. Het verlies aan biodiversiteit, de toenemende chemische vervuiling, de gezondheidsgevolgen van het fijn stof en vooral de klimaatverandering. Het laatste probleem alleen al kan ervoor zorgen dat bij ongewijzigd beleid grote delen van de planeet onbewoonbaar worden tegen het einde van deze eeuw. Net op het vlak van klimaat en milieu komen de nieuwe regeringen bijzonder zwak uit de hoek. Akkoord, de opgelegde normen van Europa, daar kunnen we moeilijk onder uit, maar het klimaatbeleid mag in geen geval de economische groei in het gedrang brengen. Hier is er een totaal gebrek aan ambitie en visie en is de enige doelstelling behouden wat we hebben, zelfs al zetten we de toekomst van de komende generaties op het spel.

Sociale rechtvaardigheid

Er zijn echter heel wat ondernemers, zelfstandigen, familiebedrijven en coöperaties die bewust kiezen voor maatschappelijk ondernemen. Die ondernemers kunnen niet tevreden zijn met deze regering die weigert het gesprek aan te gaan over het anders organiseren van de economie ten dienste van de samenleving en het goede leven. De voorgestelde maatregelen zullen zorgen voor meer stress en burn-outs, voor meer ongelijkheid en onzekerheid. Op een blinde manier wordt alles ingezet op economische groei en afbouw van de overheid, vanuit het waanidee dat dit welvaart en banen zal opleveren. Terwijl heel wat Europese landen ondertussen merken dat dit een recept is voor een verdere neerwaartse spiraal.

Wij geloven dat er wel recepten en ideeën zijn die een gezonde economie combineren met sociale rechtvaardigheid en een doortastend milieubeleid. Denk maar aan een herverdeling van het beschikbare werk, het internaliseren van de milieukosten (een koolstoftaks), of het omschakelen naar een samenleving zonder fossiele brandstoffen. Dit zou meer welzijn en meer werk opleveren dan alle maatregelen van alle nieuwe regeringen samen.

De ondergetekende ondernemers willen zich dan ook aansluiten bij de vele duizenden stakers en betogers die op straat komen voor een rechtvaardige en duurzame aanpak.

Thomas De Maeseneer, Hota cvba, aannemer houtskeletbouw