Liv Laveyne

Theater: Tombe, ’t Arsenaal/Union Suspecte

Liv Laveyne Liv Laveyne

Feestjes, ze zijn niet meer wat ze geweest zijn.

WHERE’S THE PARTY?

Het decor is van een levensecht surrealisme zoals alleen een uit de hand gelopen feestje kan hebben: scheve zetel, dj-tafel, bier uit de fles en de aarde uit de plantenbak op de grond. Een vent wauwelt in een roes van drank en drugs: “Wat is dit een leuk feestje.”

Dan geldt die opmerking toch zeker niet voor het koppel dat tegen de muur leunt: zij jong, hij oud. Zij ooit gevallen voor die grijze haren, hij ooit voor het onstuimige groen. Ze schurkt zich tegen hem aan als een hitsige hond, hij heeft de blik op oneindig. De pit is eruit. ‘Tombe‘ (**1/2), een voorstelling van Union Suspecte en ’t Arsenaal en gebaseerd op teksten van schrijfster-illustratrice Gerda Dendooven, refereert in titel zowel aan het Franse woord voor ‘vallen’ als aan een graf: het is de staat van zijn van deze relatie.

Gedeeld leed

Het multiculturele toneelgezelschap Union suspecte en het Mechelse theater ’t Arsenaal hebben al langer dan deze coproductie een hechte band. Ruud Gielens, regisseur bij Union Suspecte, en Michael De Cock, artistiek leider van ’t ARSENAAL, volgen al geruime tijd elkaars werk. In 2009 speelde Mourade Zeguendi, vast artistiek lid van Union Suspecte, bij ’t Arsenaal in de voorstelling ‘BELGA‘, de eerste theatertekst van romanschrijfster en juriste Rachida Lamrabet die handelde over gastarbeiders, migranten en de integratieproblematiek. Vervolgens maakte ’t ARSENAAL, samen met Union Suspecte en muziektheater WALPURGIS de voorstelling ‘HAVEN 010‘, gebaseerd op getuigenissen die Michael De Cock optekende over illegalen die de oversteek naar Engeland wagen. Deze productie ging vorige zomer in première op TAZ (Theater aan Zee) waar De Cock centrale gast was.

Michael De Cock en Ruud Gielens delen een sociale bewogenheid, maar ditmaal focust die bewogenheid niet zozeer op de grote wereld, met thematieken als de asielproblematiek of het migrant zijn, maar keert zich in het heel persoonlijke introverte: de uitdovende liefde tussen twee mensen aan de ene kant, en de eenzaamheid van een man aan de andere kant.

Naast elkaar leven

De vrouw haalt voortdurend anekdotes aan haar met passie gevulde jeugd op, terwijl haar seksuele frustratie steeds verder het kookpunt bereikt (“Ik heb een gat in mijn buik dat gevuld moet worden”). Haar oudere vriend bezingt met poëzie en gitaar zo niet de saaiheid van het betreffende feestje dan wel zijn midlifecrisis of zijn existentiële doodsdrift (“Het is beter als ik hier nooit was geweest”). De eenzame dj en party host heeft nauwelijks contact met het koppel, hij danst en zuipt zich alleen te pletter, tapet zichzelf vast op een WC-pot. Hij is de bewegende schim tussen het koppel in, slechts eenmaal tekent zijn karakter zich scherper af wanneer hij vertelt over zijn verzamelpassie voor blauwgemutste tuinkabouters. Meteen een van de meest ontroerende momenten van deze voorstelling.

Nummertjes opvoeren

Iedere acteur mag van regisseur Ruud Gielens in ‘Tombe‘ doen waar hij/zij goed in is: Anna Vercammen als sappig vertellende Lolita (zoals we haar al kenden uit ‘Loverboy’, een theaterstuk van columniste Chris Van Camp bij kc nOna in Mechelen), BN’er-voor-hij-BV-werd Rick De Leeuw als poëet-muzikant (zoals we de voormalige frontman van de Tröckener Kecks al leerden kennen in ‘De Laatste Show’) en Joost Maaskant als de performer/geluidsartiest (zijn dada in zijn soloperformances).

De eenheid ontbreekt echter in deze ‘Tombe’ waarin iedereen zijn nummertje mag opvoeren. En dat is spijtig want de toon van de voorstelling zit juist: het surrealistische tableau, de bijzondere (bijwijlen religieuze) muzikale omlijsting en de zieligheid die steeds verder deze figuren inneemt en langzaam maar verraderlijk inwerkt op het gemoed.

Liv Laveyne

Op 22 mei tijdens de Operadagen in Rotterdam (NL). Volgend seizoen op tournee in Vlaanderen. www.tarsenaal.be; www.unionsuspecte.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content